The Boy in My Daydream

Chapter 23: Blame

"Ayos lang ako.. okay lang ako. Naalala ko lang ying grades ko sa demonstration last week." I lied. 

"Ano? Bagsak?" Tanong niya.

"89 grade ko sa demo last last week." 

Tumango-tango na lang siya. "So... sad ka pa don sa 89 na yun?"

"Hindi.. nabigla lang.. hindi kasi ako magaling sa mga final demonstration, e." Simpleng sagot ko. 

Ang dali niyang maniwala sa mga pagsisinungaling ko. 

"Hmmm.... You're the best of the best, Brianna." Natatanging sagot niya at binalik ang atensyon sa pagbabasa ng libro.

He spent his time on reading. Busy rin ako sa pagbabasa ng mga notes ko. We spent our time only reading our books and stuffs. 

Hindi na ako nagbalaka na mag-open up ngayon, dahil ayaw niya akong makita ni umiiyak. I don't want to have a breakdown in front of him and rant about all of my failures and disappointments about my life in a fucking cofee shop. Not here, but in some other time around here in Morayta. Kung saanman ako pwedeng dalhin ni Austin upang ilabas ang galit ko sa mundo. 

....

"Surely sure? Kwek kwek at piaya tayo sa next next week after finals mo? tama ba? malapit na ba finals mo?" Tanong niya na may halong tuwa at saya nang tinanggap ko ang request niya na magk-kwek kwek kami. 

Tumango-tango na lang ako. Nagulat na lang ako nang bigla siyang nagtatalon na parang may na-achieve siya sa buhay niya. Namumula rin ang kanyang pisngi dahil sa tuwa. Pagkatapos no'n ay binuksan niya ay hinawakan niya ang dalawa kong braso at nanlaki ang mata sa akin habang suot ang kanayng malapad na ngiti na napinta sa kanyang labi. 

"Dinner date sa kwek kwek at piaya ha! Tandaan mo! after finals mo.. sa December 11? tama, 11 ba o 12?" Aniya na may pagka-excite.

"December 13." Sagot ko.

Napakamot siya sa ulo. "Ano ba 'yan! Pwedeng midterms mo na lang? October naman midterms mo diba?" 

"Medyo busy.. busy ka rin naman diba? Tsaka nakaka-one month pa lang tayo.. may trust issues pa rin ako sa'yo kahit magkaibigan tayo!" Sambut ko at kinurot yung kanyang tagiliran. 

Sumimangot siya at lumayo sa akin. "Tsk! Dadating rin yung araw na magtitiwala ka sa akin. Good things take time."

"So... ano? After midterms or finals?" Tanong niya ulit. 

"Finals."

"Okay.. may pasyensya naman ako.. kagaya nung paghintay ko sa'yo na balang-araw ay papansinin mo ako kagaya ngayon!" Tapos ay mahina siyang tumawa. 

Nakitawa na lang rin ako at nag-gantihan kami sa sagutan. Never knew why he is so damn proud on having me as his friend! Parang noong dati eh nangs-stalk lang tapos..

One month na pala kaming magkaibigan ng hindi ko namamalayan?!?!?

How fast I forgot about it!

Siguro dahil kung saan-saan niya ako dinala? Napaka-adventuruos kasi! Nakakalimutan ko tuloy mga problema ko dahil sa kanya.

We silently walked, until we reached on my dorm. Siya na ang naghatid sa akin papunta sa dorm ko. We bid goodbye and after that.. I just fell asleep on my bed. 

Thea kept me asking on what happened kung bakit ako kinikilig at namumula. And why the freaking hell na namumula ako ngayon at namimintig ang puso ko nang tawagin niya ang pangalan ko! He even made it short and he nicknamed me "Bel"

Gosh! Anong ginawa mo sa akin, Austin? 

Hindi naman ako si Belle.. at mas nakasisiguro ako na siya talaga ang beast! Beauty and the Beast na ba kaming dalawa?