TIME UNSTRUNG

1

"Tama ka bata, ngunit 'wag kang mabahala. Nais kong tanungin ang isang matanda na nay kaalaman upang bigyan tayo ng ideya," Zion bowed at him.

"Mas mainam nga iyon," komento ni Justina, ang asawa ni Mr. Thimmy.

"Sa ngayon ay magpahinga at kumain muna tayo upang magkaroon"

Thymmze made a bonfire alone. Lumayo ito sa kanila matapos ng usapan. Pinagmasdan niya ang kalangitan, iniisip na naroon na ang ama niya sa mga bituin.

"Pumayag ka na na magkaroon tayo ng pag-asa. Bagong pinuno," Jacklyn was so eager to have a new leader.

"You just can't understand what I felt inside." Hindi niya masabi na nasasaktan siya para sa ama. Thymmze was devastated. "Ang mawalan ng ama ang pinaka mahirap sa lahat. Hindi lamang ang pinuno ang nawala kundi ang ama ko."

Jacklyn already understand what he wanna say. "It will keep hurting, if you don't let go of what keeps hurting you."

Natawa ang binata. "It keeps hurting and I don't need your words! Get lost!" His grumpiness made Jacklyn stay away from him.

The glaring sun, Thymmze stayed up all night, inabangan niya ang liwanag. Bumalik siya sa kanilang tahanan upang tignan ang kaniyang ina.

"Kumain ka na muna, Thymmze." Emmanuel tapped his shoulder. "Para mamaya ay magsasanay tayo."

"Nais kong hintayin na mailibing ang aking ama bago magsanay. Nais kong magpaalam muna sa kaniya." Walang emosyong sagot nito.

Pinaghanda ni Emmanuel ng mga kasuotan ang pamilyang Kalamity. Nirespeto nito ang salita ni Thymmze. Si Zion naman ay naatasan na kumuha ng mga tao upang maglakbay at maghanap ng makakain.

"What hope do you think is impossible?" Justina asked his son. Inalalayan nila ng bulalak ang kabaong ng kaniyang asawa.

"I don't think it's impossible because everything will be possible, Mom."

"They consider my kindness as my weakness, son. That I can't be a leader but no, I will always be here for you."

"Who told you, Mom?"

Hindi ito sumagot sa anak. Justina heard that she's weak and can't be a leader. Kailanman ay hindi niya pinangarap ang mamuno, tanging pangarap lamang niya ay gumabay sa tao.

"You deserve the same effort you give." Thymmze clasped to her mother. "Someday I will be a great leader like my father."

Nadinig iyon ni Zion. Ang usapan sa pagtitipon at tila' nawala. Madami ng nagnais maging loder sa Hartville, sapagkat ang pangaral at katanyagan sa pamilya ay iyong makakamtam. Zion wants to be a leader to for his family.

Ang mga kawal nagbalak na din para maging bagong pinuno na makipag-sapalaran sa kapangyarihan sa pamamagitan ng pananakop.

Zion doesn't reported this to Emmanuel. Emmanuel already have plain to gain people trust.

Who will win to be the next leader?

Jacob, ang pinsan ni Thymmze kay Mr. Trys, kapatid ng kaniyang ama. Pinapanood niya sila na magtipon ngunit sa kaniyang palagay, sino nga ba ang taksil sa kanila?

Bumaba siya sa puno na lagi niyang inaakyat. Wanna spend time to go around with his bow and arrow. Balak niyang humuli ng usa upang ibigay kay lolo Jonas, lolo niya sa kaniya ina.

"Why are you here? Hindi mo ba gusto sumali at ipaglaban ang pusisyon mo? O patunayan na dapat ikaw ang mamuno ngayon na wala na siya."

Umiling si Jacob. "I see the bright future for us, not only for Thymmze but for everyone." Lumuhod ito at tumango. "Lolo, siguro sa tamang oras kapag handa na'ko, sila mismo ang hihirang sa'kin para mamuno."