the day i will never forget

16. Ruzies

Het lijkt alsof we daar uren staan. Hij zacht strelend over mijn rug. En ik die hem huilend en stevig vast heb. Om de zoveel tijd geeft hij een kusje op mijn haar. Opeens maak ik me los. "Gaat het weer?" vraagt Mattheo. Ik knik. En dan voel ik het ineens. Ik hou van hem. Zoals hij daar staat, zijn bezorgdheid, zijn lieve blik, en de dingen die hij gedaan heeft voor mij, waarmee hij zijn leven geriskeerd heeft. Uit het niets druk ik mijn lippen op de zijne. Innig zoent hij terug. Ik weet niet hoe we in Hogwarts zijn gekomen, want ik heb het gevoel dat ik hem niet heb losgelaten, maar ineens zijn we in mijn tijdelijke. Het voelt vertrouwd, ik voel me thuis. En dan laat ik me gedachten gaan en volg mijn hart.

Ik glimlach als ik wakker word. Mattheo ligt met zijn armen om me heen. Het geeft me hetzelfde gevoel als in het huis van de familie Black. Ik probeer los te komen maar hij houd me stevig beet. hij glimlacht met zijn ogen nog dicht, langzaam opent hij zijn ogen. "Waar denk jij heen te gaan?" vraagt hij terwijl hij een zoen geeft. "Ik heb geen idee wat me bezielde om weg te willen" zeg ik op een hoog toontje. Hij glimlacht nog breder. "Y/N!!" keihard wordt er op de deur geklopt. Beide schrikken we op. Ik doe snel een paar kleren aan en Mattheo gaat naar een andere kamer. Langzaam doe ik de deur open. Ik staar recht in het gezicht van Ron. "Ik dacht dat ik iemand hoorde" hij probeert om de deur te kijken maar ik ga snel ervoor staan. "Hai, Ron. Wacht is Harry ook hier?" vraag ik. Bij het horen van Harry vertrekt zijn gezicht. "Nee" snauwt hij. "En als je daar alleen om geeft ben ik weer weg-" "NEE wacht!" zeg ik. Ik kijk naar binnen en zie dat Mattheo is aangekleed. "Kom anders even binnen, dan kunnen we bijpraten" zeg ik. Hij knikt. 

Na zijn uitleg is het een tijdje stil. "Hoe wist je dat ik hier was?" vraag ik dan voorzichtig. "Ginny" zegt hij kort. Ik knik begrijpend. Dat had ik kunnen weten. Het is stom van Harry om zo klef met Hermione te doen. Maar ik weet dat hij op Ginny is. En ik weet ook dat Ron smoorverliefd is op Hermione. En Hermione smoorverliefd op hem. Volgens mij is het gewoon een stom misverstand.

"Het eten is klaar!" roep ik naar boven. De jongens komen aan rennen. Mattheo kust me op mijn voorhoofd. "Kan het nog kleffer?" zegt Ron lachend. Ik glimlach. Tijdens het eten wordt er niet veel gezegd. 

Na het eten zit Ron te spelen met zijn licht ding. (hoe dat ook mag heten) hij heeft verteld dat hij het van Dumbledore heeft gekregen. Zuchtend plof ik naast hem neer. "Weet je, Harry zou je nooit pijn willen doen" "Weet ik" zucht Ron. "Harry kan soms lastig zijn maar hij geeft wel om je net als hij geeft om Hermione" "Kunnen we hier over ophouden?" Hij snauwt bijna "Eigenlijk niet. Want hij is helemaal niet verliefd op haar hij is verliefd Ginny" zeg ik "Weet je dat zeker?" zegt hij twijfelt "Ik zweer het op mijn leven" hij grinnikt "Oké" Hij kijkt naar beneden. "Dankjewel" zegt Ron "No PrObLeMo" zeg ik met een gek stemmetje. 

~Slecht deel maar ja schreef dit tijdens Frans.... Ik heb zo lang niks geschreven! Ik heb het steeds zo ontzettend druk dat het een beetje langs me is gegaan. Ik ga nu zeker weer wat schrijven. So stay tuned!~