15. Terug bij af

118 1 4
                                    

Ik ren door de gangen. Ik moet Draco vinden. Dan wordt ik weer boos, heeft Draco ons serieus verraden? Ik voel me duizelig "Y/n! rennen!" ik hoor harry zijn stem. Met een ruk draai ik me om, maar de gang is leeg. Even gaat het weer, maar dan is het alsof mijn gedachten me mee terug nemen. Ik kijk om me heen. We zijn in het ministerie van magie. Overal hangen gezocht posters. Alles gaat langzaam. Mensen rennen achter ons aan. Mattheo rekt me mee. En dan weet ik het weer. Dit is wat er is gebeurt, toen Harry en ik elkaar zijn kwijt geraakt. Ook al wist ik dit al, toch. Het leek zo.. echt. Nog nooit heb ik me zo ongerust gevoeld.  Waarom nu? Wist ik het maar. "Y/n NEE!" schreeuwt Mattheo. We waren net in de groene vlammen gesprongen, toen ik werd vast gepakt. Wie weet waar ze nu zijn. Ik herinner me vaag dat ik werd opgepakt. Iedereen die naar me schreeuwde en met dingen naar me gooide. Ik stond op het punt vermoord te worden toen Snape ingreep. Hij zou me vermoorden, had hij gezegd, op een manier dat Harry het wist, dat hij daardoor zwak zou zijn. Maar in plaats van me te vermoorden, hield hij me vast in een illusie. Een illusie waarin ik bleef, elke keer dat ik er achter kwam weer opnieuw in vast kwam te zitten, tot dat Snape het niet meer kon. En nu sta ik hier. In deze gang. Op weg naar Draco. Degene die Mattheo heeft geholpen. En ineens weet ik niks meer zo zeker. Ik twijfel. Toch besluit ik niet naar Draco te gaan. 

Ik loop als een dwaas rond in de sneeuw. Mijn adem bevriest, elke keer weer. Mijn lippen zijn blauw en mijn neus rood. Mijn handen bevriezen bijna. Ik wrijf in mijn handen en blaas tegen ze aan. "Y/n?" een zwakke overslaande stem trekt me uit mijn gedachten. Ik draai me om en sta recht tegenover Mattheo. "Wat is er gebeurd?" vraag ik. "Niks, maar toen we jou verloren" hij kijkt zenuwachtig naar beneden. "We kregen ruzie en ik ben vertrokken om jou te zoeken" Hij kijkt naar mij. Pas nu komt er een glimlach op mijn gezicht. Hij trekt me naar zich toe en zoent me. En dan kan ik me niet meer inhouden. En ik barst in tranen uit.

~weer eens lang niet gepost! Stom van me. Binnenkort verschijnt wel weer meer!! Bedankt voor de 1k reads :)!!!!!! Ik ben er super blij mee!! Ik hoop dat jullie het allemaal nog leuk vinden want er komt meer! doei doei!~

the day i will never forgetWhere stories live. Discover now