Y/N potter, (your name) een meisje van 15 dat rustig haar leven lijdt op Hogwarts, de Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Ze zit in Gryffindor en is het tweelingzusje van Harry Potter. Hij en zijn vrienden zijn haar enige vrienden, tot ze op ee...
Gister voelde ik had Mattheo iets dwars zat, maar wat? Stonk mijn adem? Vond hij me raar? ik kijk in de spiegel. je zal hem nooit krijgen. "Wat was dat?" vraag ik geschrokken, het klonk als mijn eigen stem, maar ik zei helemaal niks. je bent niet goed genoeg. Een schok van hoofdpijn dat erger begint te worden. "wie is daar?!" wie denk je? ik ben jou. "jij bent niet mij, ik zeg niks" ik zit in je hoofd. Je maakt je zorgen om die nutteloze jongen, je bent niet goed genoeg. "echt wel! En we zijn gewoon vrienden?" echt niet.. Ik klem mijn handen tegen mijn hoofd. Het griezelige lachje bezorgd me de kriebels. "Ga uit mijn hoofd, je bent niet echt en..." *Geklop* Ik schrik wakker. "Y/n, ben je wakker?" Het is Hermoine. "Wacht even!" Roep ik. Ik spring in mijn school kleren en pakte een appel uit de fruitschaal. "Klaar!" zeg ik terwijl ik naast Hermoine ga staan. "Eindelijk, we zijn bijna te laat!" roept ze en ze rent voor me uit. "Hermoine wacht!" In mijn haast om haar in te halen, zie ik niet dat ik langs Mattheo ren, maar uit een ooghoek zie ik dat iemand naar me staart. Ik kijk om en zie Mattheo zijn scherpe, maar toch blije blik. Met zijn diepe groene ogen, en zijn pikzwarte krullen. "y/n, schiet nou op!" Hermoine haalt me uit mijn dagdroom. Verlegen zwaai ik naar Mattheo, terwijl Hermoine me mee trekt naar het klaslokaal. ~ Als we er eenmaal zijn, vraagt Hermoine: "wat is er toch? is er iets gebeurt tijdens dat ze weg waren?" ik voel dat ik rood word "nee joh, tuurlijk niet" lieg ik. Hermoine kijkt me met een strenge, maar aardige blik aan. En ik voel me bijna gedwongen om het te vertellen. en alsof ik een bepaalde tijd heb ze ik zo snel: "oké, ik was tegen iemand op gebotst en toen waren jullie weg, en eerst was het zo leuk maar toen zat hij ergens mee, maar ik weet niet wat en..." ik neem weer een hap adem "ik vind hem leuk maar ik weet niet of hij mij ook en wat moet ik doen??" Hermoine kijkt met een verbaasde blik aan kijkt dan naar Mattheo en dan weer naar mij. "Mattheo?? je weet toch dat hij gister in Slytherin is in gedeeld, en niemand weet zijn achternaam!" daar had ik nog niet over nagedacht. voordat ik kan antwoorden begint de les en moeten we luisteren en stil zijn, maar het laat me niet los.
*Mattheo*
Ik stond vanochtend op met een raar gevoel in mijn maag. Gister werd ik ingedeeld in Slytherin, wat bewijst dat vader weer gelijk had. Ik zucht, behalve Draco Malfoy heb ik niemand ontmoet van Slytherin, alleen een zwijmelend meisje dat om Draco en mij heen hing, volgens mij heette ze Pansy. Ik moest direct denken aan Y/N, die vanochtend met een leuke opgepimpte school outfit. Ze kan er echt iets van:
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Mijn oude camera kwam toch goed van pas, ik ben blij dat ik hem heb meegenomen. Ze is gewoon zo mooi. "Mattheo? Mattheo? we moeten naar verweer tegen zwarte kunst!?" ik schrik op van mijn camera. Draco kijkt naar de foto "Wow, wie is dat?" ik bloos "Dat, dat is y/n" Draco kijkt van mij naar de foto "je hebt het wel goed voor elkaar, maar het is toch een Potter?" mijn blik veranderd weer in in de nadenkende blik, het zit me nog steeds dwars. "ja.. daar krijg je nog problemen mee!" dan ziet hij mijn gezicht "euhmm.. ja, we gaan naar verweer tegen zwarte kunst." nog een keer kijk ik naar de foto, haar mooie y/h/c haar, en diepe vrolijke y/e/c ogen.
Na die les hebben we verzorging van fabeldieren. Samen met Draco loop ik naar de locatie waar de les deze keer zal zijn, "hey" zegt Draco "is dat niet het het meisje van je foto" ik kijk op, en voel dat ik rood word. Daar staat ze, y/n, het mooiste meisje ooit. Ik weet dat het onbeschoft is maar ik kan niet stoppen met staren. Op dat moment draait ze zich om, haar gezicht klaart op. "jij?" oe, dat doet pijn. "ehhh... ja ik- ik hier" mijn hand gaat automatisch door mijn haar, ze glimlacht. De rest van de les is bijna alleen maar bij haar broer en zijn vrienden, maar ik kan alleen maar aan haar denken.
*Y/N*
Ik lig in bed. Tijdens verzorging van fabeldieren, kwam ik Mattheo tegen, zijn fel groene ogen schitterden en ik wou bij hem zijn, het liefst de hele dag. Maar na wat Hermoine had gezegd, twijfelde ik aan me zelf. Vond hij me wel echt leuk? Of was hij tegen mijn familie? of... Ik kon genoeg redenen bedenken waarom ik hem moest vergeten. En dus bracht ik de les door met mijn broer, Ron en Hermoine. Was het een goede keuze geweest? Of vind hij me wel echt leuk? Ik kon ook genoeg redenen bedenken om hem nooit te vergeten. Ik zucht, ik ben blijkbaar niet goed in dit soort dingen. Ik probeer te slapen, maar het lukt niet. Dus besluit ik een nachtwandeling te gaan maken, ik trek mijn kleren aan en sluip naar buiten.
*Mattheo*
Ik weet niet wat ik moet doen. In de les negeerde y/n me, weet ze dat ik familie ben van de man die haar ouders vermoorde? Bij die gedachte al, voelde ik me schuldig. Wat zou ze wel niet denken? In slaap komen lukt niet, en nu sta ik hier buiten. Niet wetend wat nu. Een prachtig uitzicht dat me verteld dat het wel goed komt en een volle maan, die het alles verlicht. Ik heb haar ontmoet in de trein, de dag dat alles begon en die dag zal ik nooit vergeten.
*Y/N*
ik loop sloffend door het bos, ik denk niet eens na over de dingen die hier allemaal kunnen gebeuren, omdat Voldemort weer terug is. Ik denk alleen maar aan hem, de jongen, die ik ontmoet heb op die dag en die dag zal ik nooit vergeten. ik zie een prachtig plekje bij een meer waar de maan de boel verlicht, langzaam loop ik er naar toe. Dan zie ik dat ik niet de enige ben die dit plekje vannacht bezoekt. Ik kom dichterbij, die krullen, ik stap nog dichter bij bij, dat pikzwarte haar. De jongen draait zich om en.. "Y/n!?" "Mattheo!?"
*Mattheo*
Ik kan het niet geloven, daar staat ze, door het lot op dezelfde plek gebracht, haar simpele outfit maakt het af, het is perfect, zij is perfect. Op haar gezicht is af te lezen dat ze blij maar ook verbaasd is. "Wat doe jij hier" ze omhelst me. Een golf van blijdschap gaat door mij heen. ik glimlach "ik kon niet stoppen met denken aan iemand, jij dan?" ze lacht "ik kon ook niet stoppen met denken aan iemand speciaals" ik kijk diep in haar ogen "aan wie dan?" haar glimlach wordt breder en ze staart naar de grond "aan jou..." Ik kijk naar haar gezicht, en dan zoenen we.
~Hey lezers, dit is privé en wij hebben hier niks mee te maken, en ja ik ben niet zo iemand die gaat omschrijven hoe dit soort dingen gaan, bedenk dat zelf maar. Het volgende deel binnenkort!! (16 juni t/m 22 juni heb ik toets week en die week even geen delen, maar niet getreurd daarna heb ik vakantie en krijgen jullie HEEL veel delen) als je ideeën hebt, drop ze in de comments~
