the day i will never forget

10. Hogwarts

*Y/n pov*

Ik voel me zwak. Bewegen lukt niet. "Laat me eruit" schreeuw ik. "Shhh.. Y/n" sist een bekende stem. "Niemand weet dat je hier bent" De stem komt dichterbij waar ken ik hem van? De gedaante komt dichterbij en stapt in het licht. "Draco?!" roep ik verbaasd. Hij legt een vinger op mijn mond. "Ik ben hier om je te helpen" hij kijkt naar de grond "Ik bescherm je voor Mattheo, dus alsjeblieft wees stil" Ik voel nog iemand binnen komen "Draco, bezoek uurtje is voorbij, anders krijgen ze argwaan" het is duidelijk de stem van professor Snape. "Professor Snape? Wat doet u hier?" vraag ik fluisterend. Snape wijst naar de trap en Draco vertrekt. Hij legt weer een vinger op zijn mond om duidelijk te maken dat ik stil moet zijn. En dan verdwijnt hij in het trapgat. "Zoals je nu waarschijnlijk weet, zijn Harry en zijn vrienden, plus jouw vriendje" hij trekt een wenkbrauw op. Dit is de eerste keer dat ik hem Harry zijn naam hoor uitspreken. "ontsnapt uit het huis van Malfoy. Jij was te laat" Hij kijkt dan ineens recht in mijn ogen. "Je hebt net als Harry je moeders ogen.. Lily Evans... Het mooiste meisje van de wereld. In tegenstelling tot die vader van jou" hij trekt een vies gezicht, voor hoever hij dat normaal al niet heeft. "Mijn vader was een groot man, hij heeft zich opgeofferd voor ons" Snape onderbreekt me "jouw vader was een dwaas!" stilte. "Dan, waarom bent u hier om mij te beschermen van het kwaad" sis ik. "Voor je moeder. Mijn beste vriendin" "oh dus je flirtte met mijn moeder, en zij koos voor pap, klinkt logisch" onderbreek ik hem nu. Stilte. "En waarom zit ik dan vastgebonden? Het is niet dat ik ergens heen kan" Ik zie een sprankel wanhoop in zijn ogen. Wat is er toch met hem aan de hand? Hij pakt zijn toverstok en maakt me los met een simpele spreuk. "Misschien moet ik je laten zien wat er is gebeurd" zegt hij zuchtend, mijn gedachten bijna lezend. "Pak mijn hand" ik gehoorzaam. Dan komen er allemaal beelden door elkaar heen.
Van pap die Snape pestte.
Hoe pap mam versierde en van Snape af pakte.
Ineens had ik medelijden met hem. Voor het eerst in mijn leven heb ik het gevoel dat mijn vader niet groot is, maar een zielig jongetje, die mensen pest om zich beter te voelen. Alles verdwijnt en ik zit weer in de kamer. "Lily had een bedoeling voor alles, Y/n.." Zijn strenge blik die hij altijd had, verdwijnt. Ook de eerst weer dat hij mijn naam noemt in al deze jaren. Hij lijkt een normaal iemand, die een zwaar leven achter de rug heeft. "Ik ben bereid te doden voor wraak op Voldemort." "Fijn, want ik heb een plan.." zeg ik.

~Beetje kort deel maar ja.. Wel heel binnenkort nieuw deel. Ik hoop dat jullie het nog leuk vinden, bedankt voor het blijven lezen!!~