In The Next Life

Η Αρχή 2.

  Παρέμεινα να κοιτάω το βλέμματα του, δεν ξέρω γιατί. Για την ακρίβεια ξέρω γιατί απλά είχε ένα πρόσωπο που άνετα θα ταίριαζε σε διάβολο.

Τα μάτια του είναι μίξη με πράσινο και καφέ και τα χείλη του είναι λες και τα έχει σχεδιάσει ο ίδιος ο Μποτιτσέλι και για στολίδι τους είχαν αυτό το μειδίασμα.

Τα μαλλιά του ήταν ελαφρός ανακατεμένα μαύρα μαλλιά που σε προκαλούν να τα χαϊδεψεις. Το σώμα ήταν το ίδιο θεϊκό και απαγορευμένο.

Μόλις η Εύα κατάλαβε ότι τον κοιταγε τελείως αδιάκριτα αποφασίσε ότι έπρεπε να τελειώσει αυτή την αγκαλιά .

" Συγνώμη" είπε και πήγε να φύγει

Αλλά η τύχη δεν είναι με το μέρος της καθώς ο άγνωστος την τραβάει και την κολλάει πάνω του.

Αυτό βέβαια δεν την κολακεύει αντίθετα την εκνευρίζει περισσότερο, επόμενος αρχίζει να τραβιέται αλλά μάταιος κόπος γιατί αυτός ο τύπος είχε την τριπλάσια μάζα από αυτήν.

" Άσε με τώρα" λέει στον άγνωστο που γελάει

" Γιατί εγώ δεν θέλω να λήξη τόσο άδοξα η βραδιά μας"

" Θέλω εγώ όμως"

"Δεν παίρνουμε πάντα αυτό που θέλουμε Farfalla"

Farfalla?

" Πως με είπες" ρωτάει

" Πάντως για μεθυσμένη έχεις πολύ όρεξη για καβέντουλα" της απαντάει αγνοώντας τελείως την ερώτηση της.

" Άσε με τώρα" του ζητάει αρκετά γλυκά αλλά στην πραγματικότητα άνετα θα του έσπαγε την μούρη

"Όχι"

"Λοιπόν ο καθένας στην ζωή του παίρνει αυτό που του αξίζει..." λέει και του δίνει μια κλοτσιά στο καβαλο του

Ο άγνωστος διπλώνετε στα δύο, επόμενος βρήκε την ευκαιρία της να φύγει.

  Αρχίζει να ψάχνει την Λένα και την Ηρώ αλλά τίποτα.

Καθώς έψαχνε τα φώτα άνοιξαν και βλέπει την Λένα μπροστά της με μια τούρτα και από πίσω τα παιδιά με κεράκια

Η μουσική αλλάζει και μπαίνει ένα εορταστικό τραγούδι που εύχεται χρόνια πολλά.

Όλοι μέσα στο κλαμπ άνοιξαν τους φακούς τους και άρχισαν να τραγουδάνε.

Η Εύα έχει παγώσει από την συγκίνηση της και άρχισε να δακρύζει.

   Happy birthday to you...