Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı...
Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak...
Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı.
Hay...
Şimdi hemen kendinize sessiz bir köşe bulun ve hikayemize kaldığı yerden devam edin. Tıpkı eski günlerde olduğu gibi... :,)
Keyifli Okumalar! 🧡
Satır aralarına bol bol yorumlar yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen ⭐️
* Yabancılar
*
Bir yalancı olarak yaşarsın hayatını. Ve sonra bir yabancıya dönüşürsün farkında olmadan.
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mezuniyet Günü
Genç kız titreyen ellerine hâkim olamadığı için pencerenin kenarına tutundu.
Korkuyla çarpan kalbinin gürültüsüyle sarsılan bedenini ayakta tutmakta epey güçlük çekiyordu. Gördükleri, duydukları karşısında afallamıştı ve şimdi ne yapması gerektiğine dair hiçbir fikri yoktu. Hızlıca düşünüp bir çıkar yol bulmaya çalışsa da şahit oldukları karşısında donup kalan beyni buna müsaade etmedi.
Yüzüne doğru düşen saçları geriye atarken pencerenin kenarından aldığı güçle doğruldu ve arkasında duran genç adama omzunun üstünden dehşetle baktı.
"Ekin... Sen ne yaptın?"
Kızın kireç gibi olmuş tenini ve yüzündeki ifadesini gördüğünde neşeli gülüşü yavaş yavaş solan Ekin şaşkınlıkla bakakaldı bir süre. Ne yapacağını ya da ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu çünkü. Arkadaşı odaya geldiğinde laf olsun diye "Kız arkadaşımı sen görme diye saklamak için aceleyle pencereden aşağıya attım," demişti. Yaptığı şakaya karşılık olarak kızı görmek istemişti. Pencereden aşağı baktığı andan beri her şey farklı bir yöne doğru ilerliyordu şimdi.
Arkadaşının yüzü, ifadesi, sesi... Hiç ama hiç hoşuna gitmemişti. Sadece bir şakaydı. Aşağıda ne görmüş olabilirdi ki?
Ekin, geçen sürenin ardından yeni yeni kendine gelebilmiş gibi usulca başını iki yana salladıktan sonra ayakta durmakta zorlandığını belli edecek kadar ağır adımlarla genç kızın yanına doğru ilerledi.
Ekin adım attıkça arkadaşının gerginliği artıyor ve bu durum yüzündeki ifadeye yansıyordu. Ekin pencerede gördüğü şeye tam olarak şahit olana kadar güçlü kalmaya çalışıyor ve bir an önce arkadaşının yanına ulaşmak istiyordu.
Son birkaç adımın ardından Ekin pencerenin önüne geldiğinde arkadaşı korkuyla kenara kaçmıştı. Ekin bunun şaşkınlığını üzerinden atamasa da sakince eğildi ve pencereden aşağı baktı.
