လက်ထဲကထန်းရည်ခွက်ကိုငေးလိုက် အနားကမောင်ခင်ကိုကြည့်လိုက်နဲ့ ဖိုးလုံးတစ်ယောက် တွေဝေခြင်းများစွာဖြင့်ရှိနေလေသည်။
"မောင်ခင် ဖြစ်ပါ့မလားကွာ"
"ဖြစ်ပါတယ် မင်းဒီလိုကြောက်နေရင် ဒီတစ်သက်အစ်မ
နှင်းနုကိုရတော့မှာမဟုတ်ဘူး ငါ့စကားကိုယုံလိုက်"
ပြောရင်းဆိုရင်းပင် ခင်ခင်ပျိုတစ်ယောက် ဖိုးလုံးလက်ထဲကထန်းရည်ခွက်ကိုကိုင်ပြီး ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျတိုက်လေသည်။
"မူးပြီလား"
"မမူးသေးဘူး ထင်တယ်"
တကယ်တမ်းကမူးနေပြီဆိုတာ မျက်လုံးတောင်ကောင်းကောင်းမဖွင့်တော့တဲ့ဖိုးလုံးကိုကြည့်ပြီး သိသားပဲ။ ကြောက်စိတ်ကြောင့်သာမမူးဘူးပြောနေတာ။
"ဒါဖြင့် ပတ်ချာအီစမ်း"
"မရတော့ဘူး မောင်ခင် မူးနေပြီ"
ဖိုးလုံးကိုလေး ငါး ဆယ်ပတ်လောက်ပတ်ချာအီခိုင်းလိုက်တာ ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်ပြီး ပျို့အန်ချင်နေတဲ့ပုံဖြစ်လာတာမို့
အမြန်ပင်ဘရိတ်အုပ်လိုက်ရသည်။
"ရော့ တန်းတန်းမတ်မတ်ကိုသွားပြီး ချစ်ရေးသွားဆိုပေတော့"
အစ်မနှင်းနုနေရာအရပ်ဖြစ်တဲ့အရပ်မျက်နှာကိုကိုယ်ကိုလှည့်စေပြီး နေရာချပေးတော့ မူးနေတဲ့ဖိုးလုံးတစ်ယောက် ခင်ခင်ပျိုကိုကြည့်လာရင်း ရယ်ပြသည်။
"ကျေးဇူးပဲကွာ"
"မလိုပါဘူး မင်းငါ့ကိုကူညီထားတာပဲ"
ထိုသို့ဆိုရင်းသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်မတူညီတဲ့အရပ်မျက်နှာကိုကျောခိုင်းကြရင်းနှုတ်ဆက်ခဲ့ပါသည်။
ခင်ခင်ပျိုမသိခဲ့တာက ဖိုးလုံးမူးမူးနဲ့ နှင်းနုရှိရာအရပ်
မရောက်ပဲ တခြားနေရာကိုရောက်သွားတယ်ဆိုတာ။
"နှင်းနုရေ ချစ်တယ်ဗျာ"
"အာဘွား"
"ဟာ !!!"
အာမေဍိတ်အသံများရဲ့အဆုံး ဖိုးလုံးတစ်ယောက်တော့
ဒုက္ခလှလှတွေ့လေပြီ။
"ဖိုးလုံးတစ်ယောက်မနေ့ညက ရဲဆေးတင်ပြီး ဘဘုန်းကြီးကို ရည်းစားစကားသွားပြောတယ်တဲ့တော်"
YOU ARE READING
ခင်ခင်ပျိုရေ မမုန်းလိုက်နဲ့
Romance"ဒေါ်နွယ်" "ဗုဒ္ဓေါ ဘယ်လို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်" "ကြားတဲ့အတိုင်းပဲ အဒေါ်ကြီးရယ်" "ေဒၚႏြယ္" "ဗုေဒၶါ ဘယ္လို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္" "ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ အေဒၚႀကီးရယ္"
