Isa siya sa sampung Dakilang Pinakamakapangyarihan ng Pakikidigma, ngunit malungkot na sinalubong niya si kamatayan sa bulubundukin ng Tiandang.
Labing limang taon ang nakalilipas, muli siyang pinagkalooban ng buhay sa katauhan ni Yunxiao Li ng kaha...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Bumungad sa mukha ni Yunxiao ang bakas ng pagkitil. "Kung ano man ang binabalak mo, 'wag mo nang ituloy. Lahat ng nagtangka na pabagsakin ako, hindi sila tumagal sa mundo. Rong Jia, ayokong aksidenteng mawala ang buhay mo matapos mabawi ito," mahinang usal niya malapit sa tenga ni Rong Jia.
"Siya nga pala, malamang na tatlong araw na lang ang itatagal ng kanang kamay mo. Kung wala kang mahahanap na sampung bahagi ng bawat sangkap sa loob ng tatlong araw, tuluyan nang magiging baldado ang iyong kanang kamay. Maliban na lang kung may makikita kang ika-siyam na gradong alkemista, kalimutan mo na ang alkemiya sa tanang buhay mo."
Nagdulot ng kakaibang takot ang mahinang boses ni Yunxiao na dumaloy sa buong katawan ni Rong Jia. "T-tatlong araw? Ni hindi ko nga kilala ang karamihan ng nasa listahan. Papaano kung nagsisinungaling ka lang?"
Bahagyang ngumiti si Yunxiao. "Problema mo na 'yon. Ganito na lang, kumuha ka ng dahon mula sa kawayan ng haliya at ginseng ng lobo, haluin mo mga ito at saka mo gawing halamang gamot. Uminom ka ng katamtamang dami sa umaga at sa gabi. Bahagyang mapapawi nito ang sakit sa iyong tatlong pangunahing akupuntos at tatagal ng karagdagang dalawang araw ang iyong kanang kamay- tanging dalawang araw. Kung wala kang sapat na sangkap sa loob ng limang araw, hindi mo na ako kailangang hanapin pa dahil mas mabuting maghanda ka na lang para sa iyong lamay. Swertehin ka sana."
Matamang pinag-isipan ni Rong Jia ang dalawang halamang gamot at tila ba pumasok siya sa sariling mundo. Nang bumalik siya sa reyalidad, napansin niya na nawala na si Yunxiao. Nagdilim ang kanyang mukha. Kinurot niya ang kanang kamay. Wala siyang maramdaman na kahit ano.
"Isa lamang siyang pangkaraniwan na binata: hindi isang mandirigma at ni hindi rin isang alkemista, ngunit bakit ako nanginginig sa takot kapag kaharap siya?" Dala ng matinding pagkapahiya, kumalat ang matinding poot sa puso niya. "Ituloy mo lang ang pagiging arogante mo, pagpipira-pirasuhin kita sa oras na makahanap ako ng paraan na magamot ang lason! Pamantasan ng Jialan kamo, Yunxiao Li!"
Naglakad siya papunta sa nakalukot na papel na natatakpan ng uhog. Nagtatakang pinagtitinginan siya ng mga tao. Namumula ang mukha na dinampot niya iyon. Kumuha siya ng piraso ng tela at ibinalot sa nakalukot na papel bago inilagay sa kanyang paketeng imbakan.
Napayuko naman ng kanilang mga ulo ang mga taong nakapaligid. Ramdam nila ang galit ni Rong Jia at awra na animo makapapatay ito anumang sandali. Nagpulasan ang iba sa takot at hindi nagtangkang tumingin sa direksyon ni Rong Jia.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
