"Çabuk arabayı getirin!"
Korumalar kucağımda Esila'yı gördüklerinde telaşa kapılmış bir şekilde hızla arabayı getirdi. Arabanın arka koltuğuna yerleştim ve Esila'yı kucağıma koyarak başını göğsüme yasladım.
"Abi senin hastaneye mi gidelim?"
"Neresi en yakınsa oraya götür. Çabuk, kaybedecek vaktimiz yok!"
Koruma arabayı sürmeye başladığında titreyen ellerimle onu daha sıkı sardım ve ellerimle iki bileğini tutarak sıktım.
Bu onu ikinci kez kanlar içinde görüşümdü. İkinci kez onu kaybetmekle burun buruna gelmiştim. Bu sefer hissettiğim duygular daha yoğundu. Ya geç kaldıysam ya çok kan kaybettiyse?
Bu düşünceler sinirimi körüklediğinde arabayı süren korumama, "Daha hızlı sür!" diye kükredim.
Esila'nın nabzı hâlâ çok yavaştı ama yine de benimleydi. Bir umut vardı.
Araba hastanenin önünde durduğunda hızla indim. Korumam da benden önce içeriye gidip sedye istemişti. Esila'yı dikkatlice sedyeye yatırsam da bileklerini bırakmadım. Tüm gücümle sıkıyordum.
"Ne kadardır bu hâlde?"
"Yarım saat oldu," dedim.
Esila'yı aceleyle odaya aldıklarında boş boş kapanan kapıya baktım. Umarım ona bir şey olmazdı. Eğer olursa... Yutkundum. Bunu düşünmek bile istemiyordum.
Ellerimde ki kanı umursamadan koltukların birine oturdum.
Esila onu sevmediğimi düşünüyordu ama benim hislerim çok daha ötesiydi. Onu delicesine seviyordum. Canımı verecek kadar hem de. Esila'ya çok şey yaşatmıştım hatta onu son gördüğümde gözlerinde saf nefret vardı. Ona yapıklarım için benden nefret ediyordu Pişmanlık duygusu bedenimi sararken kendimi daha fazla sıkmadım ve gözümden akan yaşları serbest bıraktım. Sinirliyken gözüm hiçbir şey görmüyordu. Belki de gerçekten tedavi olmam lazımdı.
Telefonum çaldığında Demir'in aradığını gördüm.
"Efendim?" Sesim yorgun ve çaresiz çıkmıştı.
"O adamı araştırdım. Adamın ismi Ferhan. Evliymiş ve yıllar önce karısını öldürmüşler. Karısı da 8 aylık hamileymiş. Adam bebeği öldü sanıyor ama ölmemiş abi. Oradaki komşular yardım çağırmış ve bebeği sezaryenle doğurmuş. Adamın bundan haberi yok ve..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALP TUTSAĞI +18
Teen Fiction"Seni sevmeme izin ver," diye fısıldadı. "Ver ki sana cenneti yaşatayım." _ Sevmek nedir bilmeyen Yavuz Seçkin, babasının yolundan giderek sevdiği kadını kendine tutsak eder. Hayatı acılarla dolu olan Esila Durukan, Yavuz'a boyun eğmemeye kararlıdır...
28. BÖLÜM "İNTİHAR"
En başından başla
