Sana Dair Her Şey

24)En Büyük Korku.

Merhaba :)

Ben bölüm atalı daha altı gün olmuştu ve bölümler iki haftada bir geliyordu ama uzunca bir bölüm yazdım ve hemen atayım dedim..

Bölüm hakkında pek bir şey demiyorum... Bu sahneleri okumanızı aylardır bekliyor olduğum için hiç uzatmadan yeni bölüme geçiyorum.

Bu bölüm için yorumlarınızı gerçekten merak ediyorum, yorum yapmadan geçmeyelim olur mu?

Yıldızımıza basmayı unutmayalım, iyi okumalar dilerim 💙

Sana Dair Her Şey, 24. Bölüm:
En Büyük Korku.

Buldunuz sanarsınız, kazandınız.
Hayat size öyle bir oyun kurar ki işte tam da kazandığınızı sandığınız an kaybedersiniz.

Hayat bir savaş değil, bunu hiç savunmadım hayat bir krallık gibi. Yükseliş dönemleri yaşar, savaşlara katılır tahttaki isimler değişir ve sonunda o krallık yıkılır. İnsan ölür. Ben on sekiz yaşımda, tam olarak savaştığım dönemdeydim.
Deniz ise sekiz yıldır mağluptu.

Bu savaş ikimiz içindi, kazanırsak onun ruhunu bizim geleceğimizi kurtaracaktık.
Yeni bir hikayeye başlamak için eski hikayeye bir son yazmak gerekirdi. O son kötü olsa bile, önemi olan bu değildi işte. Gerekli olan iyi bitmesi değil, bitmesiydi. O eski hikayeye noktayı koyduğunuz an yeni hikayenizin sayfaları önünüzde belirirdi. Bizim yeni hikayemiz için eski hikayeye bir nokta koyabilmemiz lazımdı. Geleceğimiz için, geçmişimizdeki cümlelerin sonundaki soru işaretini silip nokta koymamız lazımdı.

Ben, bizim sonumuzu delice merak ediyordum. Yaşlanıp yine aynı şekilde gülümseyecek miydik birlikte kameralara? Birlikte Meral'in mezarına rengarenk çiçekler ekecek miydik? O sınava birlikte girip kazandığımızı görünce boynuna atlayacak mıydım? Birlikte girecek miydik o üniversitenin kapısından? Meral'inin katili parmaklıklar arkasındayken,Meral rahat uyuyorken ben de kucağımda Deniz'i uyutabilecek miydim?

"Barış'ın tam adı neydi?" Arabaya binmiştik fakat ikimizin de aklı durmuş gibiydi az önce yaşananlardan. Onlardan intikamını almıştı, onları ailelerinin vicdanına bırakmıştı.

"Barış Can Acar." Diye cevap verdim. O listedeki isimleri aklıma yazmış sayılırdım.
Can.
Gittiğimiz hastanenin adı düştü anında aklıma.
Can hastanesi.

Ben içime düşen o garip duyguyla Deniz'e döndüğümde o çoktan telefonu kulağına yaslamış bekliyordu.

"Barış Can Acar." Dedi telefon açılır açılmaz. "Babası Meral'in götürüldüğü hastanenin sahibi değil mi?"
Karşı tarafı dinlerken arabayı çalıştırmıştı.

Birkaç saniye sonra telefonu otomatik olarak arabaya bağlanmış, telefon konuşmasının sesi oraya düşmüştü.

"Bunu nereden öğrendin?" Karşıdaki adamın sesini çıkaramamıştım.

"Babası hastanenin sahibi miydi değil miydi?"

Adam sıkkın bir nefes aldı. "Adam bir yatırımcı. Restoranları da var, hastaneleri de, hayır kurumları da. Hatta zincir şeklinde neredeyse her şehirde bir sürü yeri var adamın. Ayrıca o gün babasından hastaneye giden tek çağrıya, tek mesaja rastlanılmadı. Ve evinize en yakın hastanede gerçekten oydu. Yani tesadüftü Deniz, adamı da oğlunu da sana anlatamayacağım kadar araştırdık ama bu işte parmakları yoktu. Düşündüğün gibi bir şey yok yani."