အံ့သူရိန္မင္းတစ္ေယာက္ သန္႔စင္ခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့လိုက္ၿပီး ကန္တင္းဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္..။
ကန္တင္းအဝင္ဝ၌ တိမ္စိုင္က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ဝိုင္းတည္း ထိုင္ေနခဲ့ၿပီး အံ့သူရိန္မင္းႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားခဲ့သည္..။
"ငိုခဲ့တာလား.."
မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး ေဘးမွ ျဖတ္ေလ်ွာက္မည္ အလုပ္ တိမ္စိုင္က လက္ကို ဆတ္ခနဲ ဖမ္းဆြဲၿပီး ေမးေလသည္..။
"အဆင္ေျပရဲ့လား.."
"အင္း..ေျပပါတယ္.."
အံ့သူရိန္မင္းတေယာက္ တိမ္စိုင့္အေရ႔ွမွ အမ်ိဳးသမီးကို တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္ၿပီးေနာက္ သူ႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ တိမ္စိုင့္လက္ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ေရာင္ ျခည္ထိုင္ေနသည့္ စားပြဲဝိုင္းဆီသို႔ ေလ်ွာက္လာခဲ့လိုက္သည္..။
ေရာင္ျခည္ကေတာ့ ဒီေန့ထြက္သည့္ သတင္းစာကို ဟိုေန့ကလို ထပ္ခါတလဲလဲ လွန္ေလွာေနသည္..။ အံ့သူရိန္မင္းလည္း ေရာင္ျခည့္ေဘး၌ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး-
"ဒီေန့ေရာ..ဘာေတြထပ္ရွာေနျပန္ၿပီလဲ.."
"ဟင္..ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး..ဒီအတိုင္းပါပဲ.."
"မင္းလည္း တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ မပြင့္လင္းနဲ႔ေနာ္.."
"အဲဒါက မင္းအထင္ေလ..ဒါက ငါ့ရဲ့privacy ဆိုေတာ့ ေျပာျပစရာမလိုဘူးထင္တယ္.."
"ေအးပါ..မလိုပါဘူး.."
ခုနက ထြက္ေနသည့္ ေဒါသမီးက မၿငိမ္းေသးသည့္ၾကားထဲကပင္ တိမ္စိုင္တို႔ကို ထပ္ၿပီးျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ပိုစိတ္ေနာက္သြားခဲ့သည္..။
မင္းလည္း မင္းစိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ေပါ့..တိမ္စိုင္ရာ..။
အံ့သူရိန္မင္းတစ္ေယာက္ စိတ္မၾကည္ေတာ့သျဖင့္ စားဝိုင္းမွ ထလာခဲ့လိုက္ၿပီး ကန္တင္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္..။
"အံ့သူရိန္မင္း..ဘာမွ မစားေတာ့ဘူးလား.."
"ေတာ္ၿပီ.."
_____
"တိမ္စိုင္က ဘယ္မွာေနတာလဲ.."
တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ အေျခအေနကို ေခတ္ေလျပည္ေသြး၏ေမးခြန္းက ၿဖိဳခြဲလိုက္ေလသည္..။ သို႔ေသာ္ တိမ္စိုင့္အတြက္ေတာ့ ေျဖရခက္သည့္ ေမးခြန္းထဲက တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္..။
