İ𝕪𝕚 𝕠𝕜𝕦𝕞𝕒𝕝𝕒𝕣, 𝕠𝕪 𝕧𝕖𝕣𝕞𝕖𝕪𝕚 𝕧𝕖 𝕪𝕠𝕣𝕦𝕞 𝕪𝕒𝕡𝕞𝕒𝕪ı 𝕃Ü𝕋𝔽𝔼ℕ 𝕦𝕟𝕦𝕥𝕞𝕒𝕪ı𝕟.
Ablam ortamdaki gerginliği kaldırmak ister gibiydi fakat ne o ne de ben bir şey diyemiyorduk, Kağan kafasını olumsuz anlamda salladı.
"Uyumaya ihtiyacım var." Dediğinde bakışları bana yönelmişti, onu uyutmamı istiyordu. Ayaklandığımda oda benle kalktı ve ablamla Emre abi'ye bir şey demeden odaya girip kapıyı kapadum, Kağan yatağa uzanırken bende onun yanına uzandım. Kağan kafasını göğsüme koyduğunda saçlarını yavaş yavai okşamaya başkadım.
Kağan uykuya daldığında bir kaç dakika suratını izledim ve onu yavaşça yatırdıktan sonra kalktım yataktan, ablamın yanına gittiğimde hiç beklemediğim bir sahne ile gözlerimi yumdum.
"Hey! Gidin başka yerde öpüşün!" Dedim sessizce, Kağan'ın uyanmasını istemiyordum. Öpüşme sesleri kesilince gözlerimi araladım, ablam utangaç bir şekilde bakarken Emre abi düz düz bakıyordu.
"Neden ikinizinde düz düz bakma gibi bir huyu var?! İğrenç bir huy!" Dedüm sinirle, Emre abi aniden kahkaha atmaya başladığında ablam ona hayran hayran bakarken ben şaşkınca bakıyordum.
"Gülebiliyormuşta!" Dedim gülümserken, hızla Emre abinin yanına giderek yanına oyurdum ve ona sarıldım.
"Seninle daha ikinci görüşmemiz olsada abim gibi hissediyorum, güven veriyorsun." Tabi Kağan'dan çok veremez.
Emre abi -artık ona abim diyeceğim- cevap vermeyince ona baktım, ablamla karşılıklı şaşkın bir şekilde bakışıyorlardı.
"Ne oldu?" Dedim abim'den ayrılırken, abim yutkunarak bana döndü.
"Hep bir kardeşim olsun istemişimdir, ben... Kardeşimi çok küçükken kaybettim." Dedi üzgün bir sesle, gözlerimin dolduğunu hissettiğimde ona tekrar sarıldım.
"Ben sana kardeşlik yaparım merak etme." Dedim onu biraz neşelendirmek adına, beklediğim gibi kıkırdadı ama sesi hâlâ buruk geliyordu.
{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}
Ablam ile abim gitmişlerdi, onlar gider gitmez Kağan'ın yankna yatmıştım ve onu izliyordum, Kağan aniden beni kollarıyla sardı ve bir şeyler mırıldanarak başını boynuma koydu, sıcak nefeslerini hissederken ne kadar yorgun olduğunu anladım, bh adam yeni uyanmamış mıydı hâlbuki?
Inun saçlarını okşamak istediğimde bir anda sıçradı ve çığlık atarak benden kaçtı, korkuyla yatakta doğruldum ve ona baktım, hâlâ uyuyordu. Elleriyle saçma hareketler yapıp birinden kurtulmaya çalışıyordu.
"Hayır... Hayır ilaç verme! Anne lütfen istemiyorum! Özür dilerim anne!" Endişe bedenimi sarmaladığında hiö düşünmeden dizlerine oturdum, fakat aniden beni üzerinden itmeye çalıştığında dengemi koruyamdan yataktan devrildim. Kafamı şifonyerin bacağına vurduğumda acıyla çığlık attım, başımdaki kan alnıma akarken Kağan'ın endişeli sesini duydum.
"Gü-gümüş!" İlk defa kekeliyordu, durumum kötü olsa bile yerden kalktım ve onun boynuna soktum kanayan başımı, dizlerinin üzerine oturmuitum yine. Kağan kanayan başıma baskı uygulayınca ağzımdan bir inleme peydah oldu.
"Özürd dilerim sevgilim! Lanet olası kâbuslar!" Diye tısladı ve beni yatağa yatırıp banyoya girdi, elinde bir havluyla çıktı ve onu kafama bastırdı.
Beş dakika uğraş sonrası kanama durmuştu.
"Kağan sakin olur musun? Benide korkutuyorsun." Dedim, Kağan sakinleşmeye çalışırken bende gördüğü kâbusu düşünmeye başlamıştım.
"Ne gördün?" Dediğimde Kağan ne demek istediğimi anladı.
"Bunu anlatmak istemiyorum." Üzüntüyle bakışlarımı yatağa çevirdim.
"Peki," diye mırıldandığımda kafamdaki kanlı havluyu elleri arasından aldım ve yıkamaya attım, mutfağa girdiğim an Kağan beni tezgâh ile kendi bedeni arasında sıkıştırdı.
"Noluyor?" Dedim kaşlarımı çatarak, derin bir nefes aldı ve beni tezgâh'ın üzerine oturttu, bacak arama girdi
"Ben on yaşımdayken... Annem bana zorla haplar yuttururdu, annem akıl hastası olduğu için ona bir şey yapamazdım, her bir küçücük hatam da bana bir sürü ağrı kesici hapları yutturu ve benim işkence çekmemi keyifle izlerdi, bu yüzden senin o gün ilaç içmeni istemedim." Dediğinde kafasını boynuma gömmüştü, sertçe yutkundum.
"Ben... Üzüldüm." Gerçekten üzülmüştüm ve ne diyeceğimi bilememiştim, Kağan burnunu boynuma sürterek kokumu içine çekti.
"Üzülme güzelim, sen üzülürsen ben ayakta duramam."
𝔹ö𝕝ü𝕞 𝕤𝕠𝕟𝕦.
ლლლ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝓥𝓪𝓶𝓹𝓲𝓻𝓵𝓮𝓻'𝓲𝓷 𝓚𝓪𝓻𝓪𝓷𝓵ı𝓴 𝓓ü𝓷𝔂𝓪𝓼ı
Fantasybüyük bir çığlıkla yere kapaklandığımda kalçamda müthiş bir ağrı oluşmuştu, saçlarım önüme doğru savruluyordu rüzgâr yüzünden, Kağan beni takmadan yanımdan geçtiğinde şaşkınlıkla boşluğa baktım. "İnsan bir yardım eder!" Diye homurdandığımda beni du...
