İ𝕪𝕚 𝕠𝕜𝕦𝕞𝕒𝕝𝕒𝕣, 𝕠𝕪 𝕧𝕖𝕣𝕞𝕖𝕪𝕚 𝕧𝕖 𝕪𝕠𝕣𝕦𝕞 𝕪𝕒𝕡𝕞𝕒𝕪ı 𝕦𝕟𝕦𝕥𝕞𝕒𝕪ı𝕟.
Kağan çığlığımla birlikte yanıma geldiğinde çoktan titremeye başlamıştım, Kağan sesli bir küfür savurdu ve gözlerimi aniden kapattı, bir kaç saniye karanlıkta kaldıktan sonra açtı. Zeynep'in cesedi artık orada değildi. Kağan'a titrek bir nedes alarak baktım.
"O- o neydi? Z-zeynep öldü mü?" Dedim, şoktan çıkamamıştım. Kağan beni kendisine çevirdiğinde bakışlarımı camdan çekmek zorunda kalmıştım, gözleri saf bir öfkeyle bakıyordu ama siniri bana değildi.
"Gümüş, sakin olmanı istiyorum tamam mı? Benim şu an gitmem gerek, ben gittiğimde her yeri kilitle ve odaya çık." Korkuyla koluna yapıştım.
"H-hayır Kağan... Bırakma beni burada, sana ne olacak?" Kağan beni kolundan ayırdığında acelesi olduğu belliydi.
"Ablanı arayacağım evden çıkar çıkmaz, seninle birlikte duracak tamam mı? Emre'de bana yardım edecek, korkma güzelim tek parça hâlde geleceğim." Dedi ve dudaklarıma kısa bir öpücük bırakıp evden ayrıldı, onun dediğini yaparak her yeri kilitledim ve odaya girdim, yatakta boş boş otururken Zeynep'in ölü bedeni aklımdan çıkmıyordu, bunu ki-
"GÜMÜŞ! GÜMÜŞ BEN ABLAN AÇ KAPIYI!" Ablamın sesiyle hızlıca odadan çıktım ve dış kapının kilidini açarak onu içeriyr aldım, kapıyı tekrar kilitledim
"Abla, iyi misin?" Dedim endişeyle her yerini kontrol ederken, ablam kafasını okumlu anlamda salladı.
"İyiyim Gümüş. Gel seninle mutfağa gidelim, sana en sevdiğin mantıdan getirdim." Dediğinde beni endişeden sıyırmak için böyle yaptığını biliyordum, ona uydum.
"Peki," birlikte mutfağa girdiğimizde bakışkarım cama yöneldi, hiç bir şey yoktu!
"Neye bakıyorsun? Gelde bana yardım et." Ablamın sesi gergin çıkmıştı, hızla ona mantı yapmasında yardımcı oldum ve sonunda da mantılarımızı alıp salona geçtik, ablam bize bir film ararken aklım Kağan'da kalmıştı, ablam fark ettirmese bile onunda Emre'yi düşndüğ aşikâr'dı.
"Hah! Sonunda doğru düzgün bir film." Dediğinde bakışlarımı mantıdan çekip televizuona baktım, jumanji diye bir film açmıştı.
{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}
Film bittiğinde ikimizde bir nebzede olsa rahatlamıştık, hatta bazı kısımdında gülmüştük bile!
𝔸𝕣𝕜𝕒𝕕𝕒ş𝕝𝕒𝕣 𝕛𝕦𝕞𝕒𝕟𝕛𝕚 𝕗𝕚𝕝𝕞𝕚𝕟𝕚 𝕚𝕫𝕝𝕖𝕪𝕚𝕟 𝕞𝕦𝕥𝕝𝕒𝕜𝕒, ç𝕠𝕜 𝕘ü𝕫𝕖𝕝 𝕓𝕚𝕣 𝕗𝕚𝕝𝕞.
Fakat sonra yine aynı suratsızlığıma dönmüştüm, ablam beni güldürmek için ne yaptıysa olmadı, sonunda o da pes ederek üzüntüsünü saklamadan benimle boş boş oturmaya devam etti.
Bir saat'in sonunda kapı çaldığında ablamla o kadar heyrcanlanmıştık ki kalkarken birbirimize dolanıp birde orda düşmüştük, kendi hâlimize söylenirken kalkıo kapıyı hızla açtım, Kağan ve Emre abi karşımda hiç bir hasar olmadan sırıtıyorlardı, hızla Kağan'a sarıldığımda oda beni gülerek sardı, ikinci kez gördüğüm Emre abide ablama sıkı sıkı sarılmıştı, Emre abi'nin şaşkınlığına aldırmadan onada sıkı sıkı sarıldım, Kağan anında yanımızda biterek beni kendisine çekti.
"Başka erkeklerle bu kadar yakın olma sevgilim." Sevgilim!
"T-tamam." (daha önce yazdıysam da hatırlamıyorum) Derken çok heyecanlanmıştım.
"Gümüş, türk kahvesi yapar mısın?" Ablamın sesiyle Kağan'dan ayrıldım ve mutfağa girdim, nasıl içtiklerini umursamadan sade bir türk kahvesi yapıp yanınada birer çikolata koydum, ilk önce kime vereceğimi şaşırdığımda ablam kaşlarıyla Emre abiyi gösterdi, hızla onun yanına gittim ve gülümsedim, oda bana karşılık verdi. Yakışıklıyıdı.
"Afiyet olsun abiciğim." Emre abi şaşkınlıkla kalakaldığında kahveyi onun önüne ben bıraktım ve Kağan'a uzattım, oda gülümseyerek kahvesini aldı. Sonrasında ise ablama uzattım.
"Teşekkürler." ona kafamı salladım ve tepsiyi mutfağa koyarak Kağan'ın yanına oturdum.
"Eee? Kim getirmiş Zeynep'i o hâle?" Kağan sıkıntıyla kahvesini önündeki masaya bıraktı.
"Lanet olası Barlas! Benim ve Emre'nün çok eski bir düşmanı, belli ki onu defalarca yenmemizi sindirememiş. Zeynep ile konuşmamızı duymuş ve onu öldürmüş, Zeynep'in ölmesi benim umurumda değil ama bunun için bizi suçlayabilirler, Barlas polislere bizi anlatmış." Dedi sert bir dille, ardından Emre abim yumuşak bir sesle araya girdi.
"Bu yüzden kapıda polis görürseniz endişe etmeyin." Dediğinde gerildim, ablam Emre abinin elini sıkı sıkı tutuyordu.
"Peki, sizi suçlu çıkartmazlar değil mi? Çünkü siz yapmadınız." Dedi ablam titrek bir sesle.
"Bilemiyoruz, Barlas her şeyi yapabilecek bir adam." Dedi Kağan.
𝔹ö𝕝ü𝕞 𝕤𝕠𝕟𝕦.
ᏪᏪᏪ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝓥𝓪𝓶𝓹𝓲𝓻𝓵𝓮𝓻'𝓲𝓷 𝓚𝓪𝓻𝓪𝓷𝓵ı𝓴 𝓓ü𝓷𝔂𝓪𝓼ı
Fantasybüyük bir çığlıkla yere kapaklandığımda kalçamda müthiş bir ağrı oluşmuştu, saçlarım önüme doğru savruluyordu rüzgâr yüzünden, Kağan beni takmadan yanımdan geçtiğinde şaşkınlıkla boşluğa baktım. "İnsan bir yardım eder!" Diye homurdandığımda beni du...
