1. Bölüm : Karışan kalpler

16.5K 679 18
                                    


1 : Karışan Kalpler

Dinçer Soylu

Hastane duvarına çömelmiş sonuçları bekliyorduk.  Bundan 1 ay önce erkek kardeşimin kanser olduğunu öğrenmiştik. Ve tüm ailemiz birden onun için toplanmıştık.

Dağılan parçalar Doğunun hastalığından dolayı birleşmişti.

Ona bir şey olursa hiç birimiz toparlayamazdık. O bizim en küçüğümüzdü

" of neyi bekliyorsak artık" Durunun konuşmasıyla ona en ters bakışımı attım. Korkmuş olacak ki duvara sindi.

" kızım ikizin kanser farkında mısın? Biraz merhamet sadece biraz. Ve ilik için bekliyoruz inşallah birinizinki uyar " dedi babam çaresiz sesiyle alayla güldüm.

Ben duvara çömelmiştim. Demir yanımda çömelmişti. Doruk ise karşı duvara sakince bakıyordu.

5 kardeştik. En büyüğü bendim. Daha sonra Demir. Ondan sonra Doruk ve sonra Doğu vardı. Ve Doğunun ikizi.

Adını bile anmak istemiyordum

" Doğununda olduğu odaya gidelim öyle açıklayım her şeyi " doktorun sesiyle yavaşça kendime geldim. Doktor babamın yakın arkadaşıydı.

Doğunun kaldığı odaya girdik. Yorgun ve bitkin gözüküyordu. Daha burada kalmaya başlayalı 1 ay  olmuştu. Oysa uzun tedavi onu bekliyordu. Kaldırmak zorundaydı.

" noldu sonuçlar ne? " dedi Doğu doğrularak doktor garip bir ifadeyle hepimize baktı.

" öncelikle abilerininkiyle senin iliğin uymuyor." Allahım yalvarırım Durununki uysun. Birimizinki bile uymuyor muydu?

" duru ? Durununki uyuyor mu?" Dedi Demir hızlıca. Doğu yüzünü buruşturdu. Durudan tek dal çöp istemezdi.

" şöyle bir durum var. Çift yumurta ikizlerinde ilik uymak zorunda yani hep uyar " duraksadım. Kaşlarımı çattım " ama Durununki Doğuya uymadı. " dedi doktor soğuk sesiyle

" ama bu nasıl olabilir? " dedi babam titrek sesiyle 

" oldukça uzun bir süre düşündüm bunu hastane geçmişinde gördüğüm şeyler pek iç açıcı değildi"

" ne ? Ne gördünüz " diye atladım sert sesimle. Doktor bana döndü yutkundu.

" Duru ile Doğu ikiz değil" Doğuya baktığımda bizi umursamayıp tavanı izlediğini gördüm. Ne diyordu bu doktor?

" ne ? " dedim ilk tepkiyi ben vererek herkes kaşlarını çatmış anlamaya çalışıyordu. Aptal Duru bile.

" şimdi öncelikle sakin olmanızı istiyorum " ne anlatacaktı anlamıyordum. Doğunun yanına geçip oturdum. Gözleri bana değindi düz ifadesiyleydi.

En çok yarayı o ve Doruk almıştı. Hepimizin yaraları vardı. küçüktüler onlar. Daha gözümde çocuktular.

" bundan 17 yıl önce iki aile de ikiz doğurmuş " kaşlarım çatılırken derin nefes aldım. Bu cümlenin sonu nereye gidecekti?

" Ve Duru ile Doğa karıştırılmış. Hemşirenin yaptığı bir hata. Bu hatanın affı tabi ki olm- "

" NE SAÇMALIYORSUN SEN?" Babamın bağrışıyla Doğunun irkilmesiyle babama ters bir bakış attım.

" bundan yıllar önce iki bebek karışmış , yani sizin öz kızınız Doğunun ikizi Duru değil. " Duruya baktım belki ilk kez pişman olmuştur yaptıklarına bir kez vicdan azabı çekmiştir dedim.

Baktığımda gülümsüyordu.

" kim o zaman? Anlamıyorum Doğa bizim kızımız değil mi? " Dedi babam mahvolmuş bir şekilde. gözlerimi kırpıştırdım.

" benim ailem kim o zaman" diye hevesle atladı Duru.

Nasıl bu kadar vicdansız olabiliyordu? Anlamıyordum.

" bunları soracağınızı bildiğimden aileyi çağırdım kızla birlikte gelecekler" dedi doktor. Kibirli konuşması sonucunda babam yakalarına yapıştı.

" NE DİYORSUN LAN SEN" diye bağırdı. Kavganın gürültünün içinde büyümüştük hepimiz. Garipsemedik.

Babam doktora saldırırken hiçbirimiz kalkmadık. Doğuya baktım hala tavana bakıyordu. Doruğa baktım. Duvarı izliyordu. Demire baktım Duruya bakıyordu.
Onun tek bir iyiliğine hala ihtiyacı vardı. Ona abilik yapmayı çok istiyordu.

Duru , bize bunca acıyı yaşatan kişi aslında öz kardeşim değil miydi?

Peki benim kardeşim kimdi?

Bilmem kimimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin