AY IŞIĞI

6.bölüm:𝙶𝚎𝚛ç𝚎𝚔𝚕𝚒𝚔𝚝𝚎

Her kese selam canlarım.

Uzun zaman sonra yeni bölüm atıcam.Şu aralar çok yoğun olduğum için yeni bölüm atamıyorum.

Umarım bu bölüm hoşunuza gider...

İyi okumalar her kese ^^
_____________________________________

6 𝙱ö𝚕ü𝚖: 𝙶𝚎𝚛ç𝚎𝚔𝚕𝚒𝚔𝚝𝚎

*𝙱𝚎𝚕𝚔𝚒 𝚍𝚎 𝚋𝚒𝚣𝚒 𝚐𝚎𝚛ç𝚎𝚔𝚕𝚎𝚛 𝚋𝚒𝚛 𝚊𝚛𝚊𝚍𝚊
𝚝𝚞𝚝𝚊𝚌𝚊𝚔ı𝚛?*

Hani bir an olur ya sakladığın bir şeyi saklamak istemezsin aslında.İstersin ki birisi çıksın seni anladığını yanında olduğunu söylesin.İçindeki yükten kurtulmak istersin.Ben de istiyordum kendi gerçeklerimden kurtulmak istiyordum işte.

"Neyi biliyorsun Yusuf?
"Sakladığın her şeyi biliyorum ben"

"Ha.. hayır olamaz"arkama bir addım atıp güldüm acı çekerek.

"Defne biliyorum işte uzatma"

"Nasıl ya başından beri biliyormuydun?"

"Evet biliyordum"

"Benimle oyun mu oynuyorsunuz siz hepiniz?"

Bedenim titredi,kendimi yerde buldum bir an.

"Defne...Defnee bana tutun.Noldu?"

"Bende oluyor yaşadıklarıma katlanmadığım zamanlarda böyle yerlerde buluyorum kendimi Yusuf Aktaş.Sizin gibilere işte..."

"Eve gidiyoruz"

"Seninle hiç bir yere gitmem"

"Geliceksin konuşucaz!"

Gitmek istiyordum ama gurur yapıyordum,ama neyi bildiğini,neden bana hiç bir şey söylemediğini de bilmek istiyordum.O yüzden sakin kalıcaktım.
Sakince arabaya oturdum.

Biraz sonra artık apartmanın önündeydik.Eve girdiğimde bile kendimi zar zor tutuyordum.Bir an önce her şeyi bilmek istiyordum.

"Dur Defne.Evde biri var kapı açıktı"

Yusuf önüme keçti yavaş yavaş addımlarken mutfaktan "Nasıl insan lan bu ekmek yok evde.Abi yalnız mı yaşıyorsun sanki?Ha tamam kendinizi düşünmüyorsunuz beni düşünün.Gelirim acıkırım belki"dedi...

"ARDAAAA"aynı anda bağırmıştık.

Mutfakta bir şeyler kırıldı."Ne bağırıyorsunuz be telaştan tabağı düşürdüm"

"Kardeşim yanlış anlama da iyice alıştın sen de ha istersen yatağımı da sana vereyim ben"

"Hay çok yaşa be kaç zamandır söylemek istiyordum"

Onları mutfakta bırakıp balkona çıktım.Yusufun bir şey anlatmasını bekliyordum.

Yıldızlara baktım.Bu ben,bu Arda bu da...Defne kendine gel diye düşünürken buldum kendimi.

"Merhaba Gece.Biliyormusun çok güzelsin yıldızlarınla,ayınla...Keşke kaybolsam sende her şeyden kaçıp sende kaybolsam.Çok yoruldum her şeyden her kesden.Neden ben bunları yaşamak zorundayım ki?Neden başkası değil ben.Benim sınavın bu mu onca insanın sınavı gibi olsa benimki de neden annemle ?Senden kaybolmak isterken nedenlerde kayboldum gece..."

"Ne yapıyorsun?İçeri gel konuşalım artık"dedi Yusuf kapıdan.
İçeri girip koltukta oturdum.

"Sizin neden geldiğinizden beri suratınız asık?"