AY IŞIĞI

2.bölüm:İ𝚑𝚊𝚗𝚎𝚝

Merhaba çiçeklerim.Bu gün nasılsınız?

Size yine yeni bir bölümle geldim.Umarım hoşunuza gider.İyi okumalar.
Hepimizi seviyorum.Okuduğunuz için teşekkür ederim ^^

2.bölüm:İ𝚑𝚊𝚗𝚎𝚝
*𝙿𝚎𝚔𝚒 𝚜𝚎𝚗 𝚍𝚎 𝚖𝚒 𝚎𝚗 𝚍𝚒𝚋𝚎 𝚍𝚊𝚕𝚍ı𝚗?*

Sabah alarm sesiyle uyandım.Yeni bir güne başlamıştım.Yeni şehir,yeni oda,yeni gün.Değişimin başında olduğum yeni hayat.

Acaba bu yeni hayatda neler bekliyordu beni? Beklediğim muameleni göre bilecek miydim?Ya da geride bıraktığım hayat gibi sevilmekden mahrum,sakin kalıcak mıydım?Oysa ben bunları düşününce rengarenk günler bekliyordu beni.Belki sakin ruhumun altında bir çılgın yatıyordu daha kendimin de keşf etmediği.

Uykulu uykulu yatağımda dikeldim.Saate baktım.İlk defa zamanında uyana bilmişdim.Bu akıllanmama işaretdi.Kalkıp pijamalarımla banyoya girdim.Sonra da mutfağa doğru addımladım.

"Kızım bari üzerini değiştirsen bıktım bu çocuksu hallerinden."Son zamanlar annem bana karşı garipti.Sıcak-soğuk tarzı bi şey.Bi şeyler dönüyor diye düşünüyorum bazen.Ama sonra "o senin annen kızım ne düşünüyorsun.Kadın senin için çabalıyor"diyordum kendime.

Anneme hiç bi şey söylemeden sakin sakin kahvaltımı yaptım.Aslında biraz şaşırmışdım bu tavrına.Bir şeyler atıştırıp tekrar odama döndüm.Üzerimi değiştirip aynanın karşısına geçtim.Makyaj yapsaydım mı ki?Tabii ki yapmalıydım ama abartmamak şartıyla.Yüzüme birazcık fondöten sürüp,dudağıma da lipbalm sürdüm.Çantamı alıp çıktım.

"Ben gidiyorum"diye seslendim.Hiç bir ses gelmeyince çıktım.Biraz yürüdükten sonra telefonumu odamda unutduğumu fark ettim.Eve döndüğümde annem telefonla konuşuyordu.

Beni görünce telaşla kapatıp"Defne?Neden döndün?" Şaşkın şaşkın"Benn...ben telefonumu unutmuşum"diyerek odama kalktım.Telefonu alır almaz odadan çıktım.Annem sanki gitmemi bekliyor gibi kapının önündeydi.Hiç bir şey söylemeden evden çıktım.

Otobüs durağına vardığımda çok heyecanlıydım."Hah geldi"dedim otobüsü görünce.İnsanlar bana bakıyordu.Ayy salak kafam ben kesin içimden geçirdiğimi sesli söylemişdim.Çok utanmıştım.Otobüsün en arka koltuklarından birine oturup camdan dışarını izledim.

En sevdiğim şeydi arka koltukta oturarak kulaklarımı takıp dışarını izlemek.Güzel değil mi?Hayatını anlatan şarkıları dinlerken manzaranın gözlerinin önünde akıp gitmesi.Hayatımız da böyleydi.Gözlerimizin önünden akıp gidiyordu ve sadece aklımız neye takılırsa onda kalırdık biz de.

Okula vardığımda çok kalabalıktı okul.Sınıfım neredeydi benim? Unutdum hangi sınıf olduğunu "12a"mıydı, "12b"mi? İçimden doğru olduğunu dua ederek"12a"sınıfına girdim.İnşallah ki,utanacağım bir durum olmazdı ilk günden.

Benden 1-2santim uzun, kumral saçlı bi çocuk yaklaştı bana.Sırıtarak "Sen şu yeni gelen kız olmalısın"dedi tahmin ederek."Evet oyum bi sorun mu var ?"dedim mesafeli olmaya çalışarak.
"Hayır bi sorun yok merak etme.Ben sadece yenisin ya yardım etmek istedim."Teşekkür ederim."
"Bi şey lazım olursa,bana söyleye bilirsin.Adım Arda."
"Hı hı tamam söylerim Arda.Bu arada ben de De..."
"Defne..."dedi sözümü keserek.Şaşkınlıkla "E-Evet öyle sen nerden biliyorsun?"dedim."Yoksa sen de mi yeni ge...."
"Hayır ben yeni gelmedim"yine sözümü keserek devam etdi."Yeni gelen benim arkadaşım.İsmini de bize müdür söyledi."
"Haa anladım"rahatlayıcı bir biçimde cevap verdim."Tamam Defne.

Sen kendine bir yer seç istersen."Sınıfa boş boş baktıktan sonra arka sırada camın yanında bir yere oturmaya karar verdim."Şey ben şuraya otura bilirmiyim Arda?"
"Haa ben seyirciyim dersin yani"
"Efendim?"
"Camın yanında oturduğuna göre..."
"Evet biraz öyle"dedim gülümseyerek."Tamam o zaman ben önündeki sıradayım hatta tam karşında bir şey istersen her zaman burdayım Defne."