Secret Affair (COMPLETED)

Chapter 28

Chapter 28

Lost.

Dalawang araw na ang nakakalipas nang hindi ako mag pakita kay Crizza, at kahit dalawang araw na ang nakalilipas hindi parin ako maka get over sa pagka wala ng anak namin, I decided to go in the hospital and make things right, pero wala na siya d'on, I didn't know kung saan siya pumunta, pumunta narin ako sa bahay nila and all of her friends house pero wala siya d'on.

"Ano 'tol, wala parin?" Tanong ni Red sa'kin, tumango ako at tinititigan parin ang alak, if you will think kung ilang araw na akong alak ng alak, three days na. Three days narin akong walang progress, all of my shoots were not taking seriously dahil ang nasa isip ko lang ay kung nasaan si Crizza.

"Hm, what if you forget her nalang Range, I mean after all she is the reason why your life turns in to mess, kalat na kaya sa social media ang about sa kambal na 'yon, let the karma attack them." Aniya naman ni Elisha, hindi ako nag salita.

"Hindi sa sinasabi kong tanga ka ah? I mean bro, isipin mo naman. Lahat apektado, work, and family mo. Nawawalan ka ng focus dahil diyan." Sabi naman ni Carl, hindi parin ako kumibo. In the first place that's what I'm scared off ang lumabas ang katotohanan na may kambal si Hannah, everything will be Crizza's suffering, lahat mapagkakamalan siyang si Hannah, even our story can be known by the people.

"Satingin ko, mag move on ka nalang don't find her in the first place, wala na ang baby nyo at wala kanang mahahabol pa." Sabi ni Elisha uli. Ininom ko na ang alak na kanina ko pa nilalaro. Nagpatuloy narin sila sa pag aayos ng sari-sariling itsura dahil sa last take ng scene namin.

I hope I'll see you again Crizza.

--------------------

Crizza Pov

"M-Maaga po a-ata akong na dis-charge, nag chat na po ba si Range?" Tanong ko sakanila habang nasa kotse, mom held my hand and looked at me.

"We hope you forgive us Crizza, we'll take you now to Ireland." Sabi ni mama, nanlaki ang mata ko, Ireland? Okay na ba ako? Kakamatay lang ng anak ko, wala pang puntod.

"Ma, 'yong anak ko, kailangan ko siyang makita, ke patay o buhay kailangan niya ng proper na burol." Sabi ko, umiling si mama.

"I know anak, I know but let me take care it for you, hayaan mo muna sarili mong manirahan sa Ireland, for a better you. You have to." Sabi niya saakin, para akong nahihirapang huminga sa sinasabi niya, Ilang saglit ay huminto kami sa Manila International Airport, hindi ko alam ang gagawin ko.

"Sorry if we have to force you to go in Ireland, isipin mo nalang na ginagawa namin 'to para sa'yo." Aniya nila hindi ako kumibo, wala na andito na kami, I will probably lose again if I will try to convince them at parang unhome na ang mararamdaman ko.

Inilabas nila ang bagahe ko at may tumulong naman saakin na sabayan ako sa pila. "Anak, don't be mad about us, continue your two lives holding." Sabi ni papa saakin, umiiyak sila habang kinakapitan ang dalawa kong kamay , hindi ako sumagot at saka ko sila niyakap.

"Mommy, please get in touch with me, although mahirap itong desisyon niyo. Hindi ko ineexpect na mapupunta ako ng Ireland without even a fetus of my son." Sabi ko sakanila, they nodded, ayoko ring mahuli sila ate Hannah, but I really think I deserve an explanation coming from them.

Pumila na ako agad kasabay ng mga tao, they also assure na may mask at salamin ako, kumaway ako bago muling tumingin sakanila. I want new dream life, siguro ito na ang pagbabagong gusto ko, at this time, I won't hear any single words ni ate Hannah, I will just focus on my own.

Agad akong napabulalas nang makita ko ang mensahe ni mama saakin, agad akong napatingin kung saan sila nakatayo kanina na ngayon naman ay wala na sila, hindi ko alam ang gagawin ko, after finding the truth, coming from unknown sender and to my mom mas lalo akong namunghi kay Range after all acting so good and caring person ay ganito siya.

Caring? Talaga ba Crizza? He's not caring anymore, everything change when he found out na hindi ikaw si Hannah, that's not caring. Remember that, he doesn't even know how to take act to the baby and left you two days suffering there is no kind or loving attitude towards you, walang ganon.

Huminga ako nang malalim dahil this time kakalimutan ko kung sino ako sa pilipinas, everything will be new, makikita mo Range.

After ko maghintay ay agad na nag announce na hinahanap na ang mga taong sasakay sa eroplano, napabuntong hininga ako, I think Ireland is now my safest place, everything will be change from now on.

"Kaya mo Crizza, maniwala ka. Kaya mo mag move on." And with that happy ever free life will come to you, hindi na ako nagdalawang isip at saka naglakad papuntang eroplano.

I think Range, I won't get any reason to wrote or even remember you after what you did, hindi naman siguro mali 'to alam kong may nagawa akong mali pero hindi lang naman siya ang nalugi, ako din, hindi ko inexpect na mababaliktad ako ng wala sa oras, I always thought trusting someone is better than not believing them, yet totoo pala 'yong nasa palabas, even the trusted people is not better for you, they will never be better for you because they will take advantage of what you have and what you trust from them.

Nang nakapasok na'ko sa eroplano ay agad akong napansin nang makakatabi ko, he looks familiar but I didn't bother to tell kung sino siya. Umupo ako sa tabi niya habang siya ay nakatingin parin saakin, para tuloy'ng ang sikip sikip ng upuan dahil pakiramdam ko na nakatitig pa din siya.

Napabuntong hininga akong nag head phones at saka kinalikot ang music player ko.