Trials Of Fate

Chapter 29

"Yes, sure." Mahinhin na sabi niya.

Ang hinhin niya kaya ba ganito kabaliw iyong pinsan ni, Aiden sa kanya?

"Hi, I'm Yimnia Vicky Grearta and you are?"

"I already know you, you're Aiden's girlfriend? I'm Reina Sabrina. Rei for short." Ngumiti siya sa'kin. Kung lalake lang ako maiinlove ako sa ganda niya kaso mukhang wala siyang hilig sa mga lalake.

Lumipas ang ilang buwan. Ngayon ay magsesecond year college na kami hanggang ngayon kami pa din stay strong. Kakatapos lang ng anniversary namin at ngayon ay birthday ko na. Hindi ko alam kung anong regalo sa'kin ng lalakeng iyon, I'm turning nineteen. Inaamin ko na nangungulila ako sa best friend ko nasanay kasi ako na nandiyan siya sa tuwing nasasaktan ako.

Nasanay ako na sa kanya mag open-up hindi sa ibang tao.

Alam kong nakapanganak na siya. I want to meet her son sabi niya lalake ang anak nila ni Leon I'm so happy to her. Ako ata ang pinakamasayang best friend sa mundo. Hindi ko pa nakikita ang anak niya, pero alam ko pangalan hindi ko alam kung sino kamukha ng bata.

Napangiti ako ng unang bumati best friend ko,

Bes:

Happy birthday babyq, wish ko sa'yo be strong, be brave, be independent and love yourself. Alam kong wala ako ngayon sa tabi mo, pero may ireregalo ako sa'yo, alam kong gusto mo ng makita anak ko. Heto ang cute hindi ba? Mana sa'kin?

Napangiti ako ng makita ang picture ng, anak niya boy version siya ni Rona matakos ang, ilong kagaya sa ilong ng kaniyang ama, mapupula ang labi at, tisoy itatawag ko sa kanya ay, baby tisoy. Nagtext ako sa kanya. 'Thank You love, ang cute ni, Tisoy I want to meet your baby boy but, soon. I miss you too.'

Hanggang ngayon hindi pa din nabati boyfriend ko. Napanguso ako. Bumati na sila Isa, pero lalakeng iyon hindi pa. Malalagot siya sa'kin anong karapatan niya para kalimutan birthday ng kaisa-isahan niyang girlfriend?

Mabilis kong tinapos ang aking di-nadrawing na gown at, pagkatapos nagmadaling lumabas. Nagkatinginan ulit kami ng janitress. Lalampasan ko sana siya ng nagsalita siya kaya napatigil ako.

"Malapit na hija, may mawawala na sa buhay mo at ihanda mo puso mo. Pagkatapos ng sakit na nararamdaman mo, may masayang darating sa'yo." Tumirik ang balahibo ko sa sinabi ng matandang janitress hindi ko iyon pinansin at nagmamadaling naglakad.

Nakalabas na ako sa gate ng university at, pumunta sa parking lot. Maggagabi na kaya mabilis kong pinaharutrot ang aking sasakyan, papunta ako ngayon sa bahay kung saan, doon natira sila Tita nandito na magulang nila Zoey dahil sila namamahala ng, business na iniwan nila Mommy at, Daddy.

Pagpasok ko sa, mansion ang dilim kaya naman ng, binuksan ko ito tumulo ang luha ko ng makita ang nakangiting si Aiden habang katabi niya ang babaeng pinakamamahal ko. Ang best friend ko. Ang babaeng gusto ko nasa tabi ko lang. Sa sobrang saya ko. Mabilis kong niyakap ang bestfriend ko at hinampas siya nandito sila Yina at umaawit sila ng happy birthday. Sa wakas nadinig ang panalangin ko. Isa lang naman hiling ko makasama ang best friend ko.

"Ang daya, hindi mo man lang ako binalitaan na nandito kana, pero salamat dahil nandito kana huwag mo na akong iiwan ah?" Naalala ko tuloy ang sinabi ng janitress.

Natatakot ako, natatakot ako na baka magkatotoo tumulo lalo ang luha ko at mahigpit na niyakap best friend ko. Siya lang ang meron ako, siya lang kailangan ko ayaw kong mawala siya sa buhay ko. Huwag siya ang kunin mo, lord. Dahil ikakamatay ko pagnawala sa buhay ko ang pinakaimporteng tao sa buhay ko.

"Ano kaba, Bes? Anong problema ayos ka lang? Hindi kita iiwan ano?" Malambing na saad niya.

Niyakap niya ako at hinalikan sa noo.

She's my the best friend in the world wala ng hihigit pa sa kanya.

"Natatakot kasi ako na baka pati ikaw mawala sa buhay ko, hindi ko kaya? Promise me that you will never leave me?"

"Promise, hindi kita iiwan, kaya huwag kang mag alala buhay pa ako ano? Kung ano-ano talaga nasa isip mo, tsaka matagal ko ng sinasabi sa'yo na hindi kita iiwan kahit anong mangyari. Magkaasawa man tayo Ikaw pa din best friend ko. Mag away man mga anak na'tin ikaw pa din best friend ko, walang iwanan."

Nang sinabi niya iyon parang lahat nagbago ng, nakalipas ang ilang week. Nawalan ako ng connection sa kanya hindi ko alam kung anong nangyayari sa best friend ko. Hindi ko siya macontact sinubukan ko siyang tawagan pero, out of coverage area.

Nag aalala na ako sa kanya, napatingin ako sa photo namin. Pati si Leon hindi niya alam kong nasaan ang girlfriend niya.

Isang araw halos tumulo ang luha ko ng, matuklasan ang nangyari.

Ang best friend ko, kitang-kita ko bangkay niya wala ng buhay tumulo ang luha ko at mabilis siyang niyakap.

Halos manginig ako.

"Bes sabi mo hindi mo ako iiwan? Sabi mo iyon, nangako ka bes bumangon kana nandito na ako." Patuloy ang pagtulo ng luha ko habang niyayakap ako ni Aiden.

She's a rape victim. Gusto kong makita kung sino gumawa nan sa best friend ko. Ang sakit siya na lang ang meron ako pero, nawala din. Kita ko ang pagtulo ng luha ni, Leon habang niyayakap ang babaeng mahal niya.

Sino pa mawawala? Sino pa? Pagod na ako, ang sakit.

"Bes, gising na pupunta pa tayo sa concert ng everglow magiging saksi pa tayo sa, kasal ng mga anak na'tin, paano na anak mo? Paano na? Paano na ako? Hindi ba sabi ko saya hindi ko kaya na pati ikaw mawala sa buhay ko, nangako ka na hindi mo ako iiwan. Bes naman e, sabi mo walang iwanan." Hindi ko mapigilang tumulo ang luha ko gusto kong saktan sarili ko sa harap niya pero hindi ko magawa dahil ayaw niya iyon.

Napatingin ako kay Thine hindi siya makaimik. Tulala siya habang nakatingin sa kabaong ng best friend ko. Bigla na lang tumulo ang luha niya habang, ang kamay niya ay nanginginig lumapit ako sa kanya at, niyakap siya. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa batang ito.

"Hi, I'm Rona's best friend, she's my moon, sabi niya sa tuwing malungkot ako. Nasasaktan tumingin lang daw ako sa buwan at isipin na siya iyon. Ang sakit, may nawala na naman sa buhay ko, kinuha niya ang babaeng pinakaimporteng tao sa buhay ko. Sabi mo hindi mo ako iiwan nasaan pangako mo? Ang sakit kasi Ikaw na lang meron ako pero, iiwan mo din ako. Thank you for being the best bestfriend, for being my savior, for being my, friend and best friend. Bes, I love you. Promise that, magiging malakas ako para lang sa'yo. Ikaw ang unang babaeng nagsabi sa'kin na I'm a brave, I will never forget you, thank you my moon and my beloved best friend." Umupo ako at doon tumulo ang luha ko.

Patuloy ang pagtulo ng luha ko habang inaalala pagsasama naming dalawa kung paano kami nagkakilala, napahawak ako sa friendship bracelet na'min. Hanggang ngayon wala pa din akong ganang kumain, patuloy ang pagtulo ng luha ko habang nakatingin sa buwan. Bukas na libing ng best friend ko.

Nakikita ko sa mata ng kaniyang kapatid ang galit. Ganoon din ako.

Naramdaman kong lumakas ang hangin na para bang may yumayakap sa'kin. Naalala ko ang mga sinabi ng aking best friend. Yakap-yakap ko ang alaga namin na si, Royi.

"Did you see the moon? Minsan nagpapakita siya tuwing gabi. Pag nakita mo iyan o nag-iiyak ka, Maalala mo ako. Sabihin mo lahat ng gusto mo makikinig ako. I know na hindi kapa handang mag open up sa'kin. Just look at the moon, the moon is always there when you are sad, I can see the sadness in your eyes. You want to be free and be able to do what you want. Tell me everything and I will listen. I'm ready to listen." She said seriously. My tears flowed as I looked at the moon.

"Always remember, when you're hurt or crying I'm just beside you, Like the moon. He's always there whenever you're hurt or crying but when the sun rises he's gone. Pero paggabi lagi siyang nakasunod sa'yo. Para bang lagi siyang nandiyan tuwing nalulungkot ka. Isipin mo na lamang na ako ang buwan na laging nasa tabi mo. I'll wait for you to open up to me, bes. I'll wait. Go to sleep again, the pain you feel when you wake up will disappear. Goodnight and sleep well! Their noise."