Trials Of Fate

Chapter 23

Chapter 23

Promise

Napatigil lang kami sa halikan ng, tumunog ang phone ko tiningnan ko iyon and it's Zoey.

Sinagot ko ito, nakita ko ang paghikbi niya. "Yim, si Tita at, Tito. Kailangan mong pumunta dito. Si Tita at Tito, wala na sila."

Halos mapaluhod ako ng malaman iyon. Sabi ko pagbalik ko manghihingi ako ng sorry pero wala na. Wala na akong babalikan gusto ko saktan sarili ko sa pagiging selfish ko. Sana hindi na lang ito.

I blame my self ng dahil sa nangyari kila Mommy. Tumulo ang luha ko. Nang makita iyon ni Aiden niyakap niya ako.

"Kasalanan ko ito, dapat hindi ito nangyari no, hindi patay sila Mommy walang nangyari sa kanilae. Kasalanan ko ito. Aiden kasalanan ko ito."

"Don't blame yourself babe, shh, hindi mo kasalanan, huwag mong sisihin sarili mo. Don't blame yourself."

"No, kung hindi ako naging selfish hindi ito mangyayari. k-kailangan kong bumalik." Tumayo ako at magpapaalam ako kila Tita.

Napatigil si Aurora sa pagkanta ng makita na umiiyak ako.

Mabilis silang yumakap sa'kin. "I need to leave this place, wala na, wala na sila mommy iniwan na nila ako. Sinisisi ko sa nangyari bakit hindi na lang ako? Bakit sila pa?"

"Ano? Gabi na? Kaya niyo ba? Magpabukas na lang kayo." Sabi ni Julie.

"No, kailangan na na'ming umalis salamat sa lahat. Magpapaalam lang ako kay Manang." I said.

"Samahan ka na'min."

"Mag ingat kayo sa byahe ha?" Sabi ng ina ni Izza.

I nodded.

Pagpasok na'min sa bahay nila Manang. Umupo ako sa tabi ni Manang. Ginising ko siya pero hindi siya magising.

Tumulo ang luha ko.

Nalilito na ako. Hindi ko alam, bigla na lang akong nasasaktan habang nakikita si Manang na tulog.

Hinawakan ko pulso niya halos. Humagulgol ako ng iyak kani-kanina lang nakakausap ko pa siya. Bakit ganito? Kakabalita lang na wala na sila mommy tapos si, Manang.

"Manang gising na, magpapaalam ako oh. Manang naman. Tama ka po kailangan kong paghandaan ang pagsubok na darating sa'kin, kailangan kong maging malakas. Manang gising na sabi." Humagulgol na ako ng iyak napalakas iyon.

Nag si-pasukan ang tatlong mag pinsan.

Lumapit sila sa'kin. "Aurora wala na si Manang."

Hindi ko alam kung kailan uuwi ako doon na nawalan ng malay ni Manang hindi ko alam kung sino uunahin ko? Sorry manang. Kailangan ko ng umuwi salamat sa pag aalaga sa'kin itong bracelet na ito iingatan ko.

Narinig ko ang paghagulgol ng magpipinsan. "Inay naman eh. Huwag mo kaming iwan, Inay."

"Inay, noong nawala si Tita iyon na ba ang huling message mo sa'min?" Julie asked.

"Arielle, wala na si Lola." Naiiyak na saad ni Aurora.

May katawagan si Aurora at si Izza iyon.

Narinig ko ang paghikbi ni, Izza nasasaktan din ako pero mas sobra siyang nasaktan. Nakita ko na lang na tumakbo siya sa may sulok at, doon umiyak ng malakas. May nawala sa buhay ko si Mommy ay Daddy.

At si Manang ang gandang regalo hindi ba? Hindi naman ito hiniling ko pero bakit ganito nangyari? Napahawak ako sa bracelet na pinaghirapan ni, Manang at, lumapit kay Isang para yakapin siya.