Trials Of Fate

Chapter 5

Chapter 5

Broken

Aalis na sana ako ng maalala na nabuksan ko pala ang recording. Napatingin ako doon. Naoras pa din ito. Kinabahan ako. Narinig nila pinag usapan namin? Lahat ng studyante sa campus? Narinig nila. I would have chased Aiden in case he was gone.  I quickly turned it off and walked out of the broadcasting room.

I feel my nervousness as I enter the room, They are all looking at me.  I felt Aiden's presence behind me. Hindi ako makagalaw, Nasaktan siya sa sinabi ko. Susuko na ba siya? Napatingin ako kay Nicholas na nakangisi na.

"Pres, Nakaharang ka sa daan." Nanlamig ako ng marinig ang malamig na boses niya. He is now cold, I reject him. Naguilty ako.

Mabilis akong naglakad papunta sa aking desk at umub-ob. Narinig ko bulungan ng mga kaklasi namin pero hindi ko pinansin.

"Class quiet." Saway ni ma'am, sa mga kaklasi namin. Tumulo ang luha ko dahil sa guilty.

Mabilis ko itong pinunasan at nakinig na lamang sa teacher namin.

Hindi ako makatingin kay Aiden, Napatingin ako sa ilalim ng lamesa niya. Nandoon ang lunchbox na bigay ko sa kanya. Oo, Para sa kanya na iyon. Pero ngayon na ni-reject ko siya hindi ko alam kong maiibigay ko pa ba ito sa kanya?

Tahimik lamang akong nakikinig sa lesson ni Ma'am, Kinagat ko ang aking labi at nagsulat sa isang pilas na papel. Hindi ako mapakali ibibigay ko ba o hindi?

"Hey." tawag ko sa babaeng kaklasi ko. Nagulat siya ng pansinin ko siya. "Pwedeng pakibigay kay Aiden?"

"Yes sure." Kinuha niya iyon at ibinigay kay Aiden.

Nilalaro-laro ko ang aking ballpen habang hinihintay ang sagot niya.

'ibibigay ko sayo pamaya, Huwag mo na akong dalhan ng pagkain.'

- F, A Montero

'Why? Akala ko ba gusto mo luto ni Manang?'

- Y,V Grearta

Pumikit ako, Bakit ba ang dami kong tanong sa kanya?

'Basta, hindi na kailangan.'

- F, A Montero

Hindi na ako nagreply sa sulat niya at nakinig na lamang sa teacher namin. Inayos ko ang aking gamit at lalabas na sana ng nagsalita iyong babaeng taga pasa sa sulat naming dalawa ni Aiden hindi siya natanggi.

"Kausapin mo, hindi naman ako naniniwala na hindi mo siya gusto. Sa kilos mo palang," Natatawang sambit ni Rona.

Yes I know her name. Siya ang volleyball ng batch namin.

She's morena, Maganda siya inaamin ko. "Huh?"

"Sus! Pres deny kapa. Matagal ko ng nahahalata pero natahimik na lamang ako. Bakit mo kasi sinabi iyon? Kung alam mo naman sa sarili mo na gusto mo siya." Sagot niya.

"Natatakot ako," pag-amin ko sa kanya.

Tumawa siya sa sinabi ko. "Alam mo pres, Huwag mong paralin ang takot mo. Huwag kang mag isip ng mga negative think na kunwari wala siyang mapapala sayo dahil boring ka. Think Positive!"

"Paano mo nalaman nasa isip ko?" Seryosong tanong ko sa kanya.

"Hula ko lang, sabay na tayo pres! Hindi ako makapaniwala na kinausap mo ako. Matagal na tayong magkatabi e."

"May sundo ako." malamig na sambit ko.

"Ay sayang, kita na lamang tayo bukas." Excited na sabi niya.

Feeling close, pero ang gaan ng pakiramdam ko sa kanya noong kinausap ko siya.

Only now did she become a classmate before because she was in another section.  I nodded at her and started walking.  I tapped my earpods on both ears so I wouldn't hear them talk