My Hero | 𝘿𝙀𝙆𝙐𝘽𝘼𝙆𝙐

3

Hızla telefonu Aizawa'nın suratına kapatıp yataktan fırladı İzuku.

Bedeni tekrar yatıp uyuması için yalvarırken bile bunu umursamadı. Zaten dün o kadar yorgundu ki, Denki'nin evine giderken ki kıyafetlerle yatmıştı. Ama şimdi ki daha önemliydi bu yüzden kaybedecek vakti yoktu.

Telefonu cebine koyup koşar adımlarla aşağı kata indi. Ayakkabılarını hemen ayağına geçirip evin anahtarı ile arabanın anahtarını telefonla aynı cebine attı.

Son 6 senedir yaşadığı zorluklardan sonra bu ona, Tanrı'dan bir hediye olmalıydı. O kadar heyecanlı ve endişeliydi ki eli ayağına dolaşıyordu.

Montunu giyip evden çıktı. Arabaya binip hızla sürmeye başladı.

"Uyandı, o... Sonunda. "

Gözlerinin dolmasına engel olamadı yeşilli. Uzun zamandır hiç bu kadar mutlu olduğunu hatırlamıyordu.

"Sonunda uyandı. "

Son gaz giderken kahkaha attı ve gözyaşlarının akmasına izin verdi.

Hastaneye varmasına dakikalar kala telefonu çaldı. Hemen açtı. Kimin aradığına bakmamıştı bile.

"Alo? Midoriya? "

"Aizawa sensei! O sonunda uyandı inanabiliyor musun? Şu an... Şu an o kadar mutluyum ki... "

"Anlayabiliyorum, hepimiz mutluyuz fakat-"

"Fakat demeyin. Ne olur demeyin. "

Bir an da durdu. Güzel bir şeyin ardından ne zaman "fakat" dense iyi devam etmezdi.

Şimdilik bu mutluluğunu sürdürmek istedi. Uzun zaman sonra ilk defa böyle kalbi çarpıyordu, dursun istemedi.

"Pekala, sanırım bunu seninle yüz yüze konuşmamız daha iyi olacak. Geldin değil mi? "

"Parkediyorum."

"Tamam, bekliyoruz. "

Telefonu kapattı ve derin bir nefes alarak arabadan indi. Anahtarları ile telefonu montunun fermuarlı cebine koyup koşmaya başladı.

Hızla asansörün önünde durdu. Yerinde duramıyordu, parmak uçları üstünde kalkıp iniyordu.

O beklerken yanında birkaç kişi daha belirdi. Asansör kapısı açıldığı an da zaten dolu olan asansöre bindiler.

Sessiz, sadece insanların nefeslerinin duyulduğu kalabalık asansör ilk önce 1. Katta, sonra 2. De ve daha sonra ise 7.De inip kişi bıraktı. Habire yakınlaşıp uzaklaşıyordu.

En sonunda tekrar 2.Kata inen asansörden sinirle inip merdivenleri kullandı.

O kadar hızlı ve nefes nefese koşuyordu ki, bir an takıldı ama hemen toparlanıp çıkmaya devam etti.

5. Kata geldiği an da durup soluklandı. Koridorda koşar adımlarla ilerlemeye devam etti. Aizawa onlara doğru gelen nefes nefese olan çocuğu görünce gülümsedi.

"Bu kadar hızlı geleceğini tahmin etmemiştim. "

"Nerede? "

"Ne? "

Aizawa bir an şaşırdı. Karşısında ki , uykusuz, dengesiz ve nefes nefeseydi.
Biraz olsun dinlenmişe benzemiyordu fakat konu Katsuki ise hala konuşacak gücü vardı anlaşılan.

"Kacchan, nerede? "

Yanından geçip odaya doğru yönelen çocuğu omuzlarından tutup durduru Aizawa.