kaçırılan bi kız hayatı boyunca hiç ailesi olmamış.
Babasının hırsı yüzünden kaybedilen bi kardeş yılarca gizli bağışçı olarak sanılan abiler.
peki bunlar nası biriler?
Asya onlara inanıcak mı?
yada kabulenicekmi?
Asya'nın peşini bırakmıyacak olan g...
Arda dayla göz göze geldik sırıtarak koşmaya başladık.
Yemegimizi yedik Koray ya döndüm Yemek yiyordu yalvaran gözlerle ona baktım "acaba bir şey sorabilirmiyim?"
Bezgince nefes verip kafasını kaldırdı "gine ne var?"
"Hiç" dedim uzatarak "dedim ki biz Ardayla yada diger abi tayfasıyla mezarlıga gidebilirmiyim?"
Gözleri büyüdü sertce yutkunarak "tamam gideriz ama önce bi işim var "
Hızla başımı salladım koray kalkıp yukarı çıktı.
Ardaya döndüm ona yaklaşarak "babanızın adı neydi?"
" Alaz"
"Tamam"
Aklıma bişey gelmişti oturdugum yere iyice yayıldım "Paramız var dimi bizim"
"Sandıgından daha çok" sırıtdım "yani hayelerimi gerçekliştircek kadar"
Oda ben gibi yayılıp tavana baktı. "Hayalin ne?"
Hemen dikleştim telefonumu açtım fotografı aradım " sende kendinkini göster"
Buldugumda oda bulmuştu "Aynanda"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Aynanda "Hadi canım" fotoğrafı inceledim aynısıydi gülerek" yok artık"
Eski halimize geldik "sence alabilirmiyiz?"
Arda tavana bakarak "onlarca ama abimlerin sıcak bakıcanı sanmıyorum"
Yazardan...
Koray mezarlıga gitme fikrine şaşırmıştı ama abisi Poyrazın gelmek isticeni düşünüp koşarak yanına gitdi.
Umutla sordugundaysa Poyraz sertce reddetdi. Annesinin ölümünden kendini suçlamıştı hep mezarına gitmek ona yüzsüzlük gibi geliyordu ama içten içede gitmeyi çok istiyordu...
Ateş Arda ve Asyanın konuştuklarını duymuştu ve bu konu hakında çok iyi pilanları vardı...
Poyraz dışında tüm kardeşler mezarı ziyaret eddi Asya çok derin düşüncelere daldı aglamak istiyordu hemde hiç duygularını beli etmemekte...
Arda ve digerleri sanılandan daha üzüntünün, hüzünün ve acının içindeydi ama kimse beli etmek istemiyordu fakat hepsinin gözlerinden okunuyordu.
Suskunluk ve düşüncelerin ardından eve geri dönmüşlerdi. Fakat evde kimse yoktu Poyraz gitmişti ama nereye? hepsi odalarına çekildi. Ve annelerini yad ettiler Asya ise napması gerektini hala bilmiyordu hiç görmedigi bi kadınmıydı yoksa yılarca onu bekleyen mi?
Poyraz Koraya karşı çıkışmıştı ama dayanamayıp gitmişti eleri titriyodu ayakları geri geri gidiyordu ama o bunların hepsine direnmekte kararlıydı. Geldigin de daha fazla dayanamayıp diz çöktü.
Son gücünü toplayıp dizlerini kendineçekti her zaman sert olmaya zorladıgı yüzü şimdiyse aglamaklıydı gözlerinden yaşlar akmaya başladı.
Güçlü olmaya çalışıyordu ama engel olamıyordu. Acı çekiyordu ve bunu ilk defa bukadar beli ediyordu.
Babasının pisliklerini örterek kardeşlerine baba olmuştu oyaşta koskoca aileye dayanak olmuştu şimdiye kadarda betondan oluştu ama onada dayanak gerekti. Vazgeçmemişti düşünmüştü ama kardeşleri için canından vazgeçmemişti.
Kendinden geçmişti ama yapmamıştı.
Saatler geçti hava karardı güneş dogmak için hazırlanıyordu. Poyrazın gözyaşları kurumuştu bunca yıl depolanan yaşlar bitmişti tek hışımla.
Poyraz kafasını kaldırdı etrafa bakındı güneş doğmak üzereydi telefonunu açtı kardeşlerinin hepsi tektek onu aramışti hemde onlarca kez Poyrazın umrunda olmadı. Güçlükle ayaga kalktı sonbikez arkasına baktı ardından bitkin düşmüş yorgun bedenini arabaya attı.
Telefonu açtı koraya iyi oldugunu ve bugün gelmeyeceğini belirten bi mesaj yoladı. Bu halde onların karşısına çıkarsa bi daha asla toparlanmıcani biliyordu. Ve bunu koray dışında hiçbiri anlayamazdı.
&&&
Sevgili kardeşlikler biliyorum gitgide bölümler kısalıyor ama şu agırlıga ne yazsam bozardı.
İnşallah sizin içinizde biyerlere dokunmuştur niyetim sizi üzmek asladeyildir.
Hiçbir okuyucunun intihar etmedigini anlamak adına oy ve yorumlarınızı bekliyorum❤
Ben mükemmel bi yazardeyilim buyüzden aklınızda canlandırarak okumanız anlamanızı saglıcaktır.
