Zemheri | Tamamlandı

7.Bölüm

"Bana hiç öyle gelmiyor ama. İnat etmeyip gelsen eve, hiç böyle şeyler olmayacak."

"Ne alakası var ya?"

"Orada ne yediğin, içtiğin belli değil."

"Ay abi sus bence konuştukça batıyorsun."

"Ben senin iyiliğin için konuşuyorum."

"Konuşma lütfen."

"Ahsen."

"Abi!" Dedim bağırarak. "Abi? Sesin gelmiyor abi, aa telefona bir şeyler oldu."

Telefonu kulağımdan uzaklaştırıp kapattım. Kapatmasam konuşmaya devam edecekti.

Oflayarak geriye yaslandım. Sanki biri ben uyurken, beni dövmüş gibi hissediyordum. Her yerim feci derecede ağrıyordu.

Vakit geçsin diye düşünerek telefonumdan bir film açtım ve izlemeye başladım.

Filmin yarısını uyuklayarak izlesemde izlemiştim. Ama zamanın geçmesi beni iyi yönden değil kötü yönden etkiliyordu.

"Bu böyle olmayacak." Diyerek ayağa kalktım. Birden kalktığım için başım dönmüştü, düşmemek için koltuğa tutundum.

Göz kapaklarımın üzerinde büyük bir ağırlık vardı ve bu yüzden gözlerimi doğru düzgün açık tutamıyordum.

Telefonumu aldıktan sonra kapıya gittim. Dolaptan kabanımı çıkarıp, hırkamın üzerine onu giydim. Çantamı taşımamak için cüzdanımı aldım içinden ve cebime attım. Botlarımı da giyip evden çıktım.

Apartmandan çıkınca durup telefonumu açtım. Google'dan yakınlarda bir eczane bulmaya çalışırken "Ahsen?" Diye bir ses duydum.

Başımı kaldırıp sesin geldiği yere baktım. Cahit arabasını dünkü yerine park etmiş, yolun karşısından bana doğru geliyordu.

"Efendim?" Dedim ona bakarak.

"Hayırdır bir sorun mu var?" Diye sordu yanıma gelince.

"Y-yok." Dedim. İyice sersemlemiştim. Bir yerde düşüp bayılmamak için acele etmem gerekiyordu. "Yakınlarda eczane var mı?"

Kaşlarını çattı. "Eczane mi? İyi misin?" Diye sordu.

Evet anlamında başımı salladım. "Biraz ateşim çıktı sanırım. Evde de hiç ilaç yok."

Elini kaldırıp, soğuk elini birden alnıma değdirince vücudum baştan aşağıya titredi.

"Biraz mı?" Dedi elini çekerken. "Yanıyorsun sen."

"Yok ya." Dedim. "O kadar değil."

"Bence eczaneye değil, hastaneye gitmelisin."

"Y-yok." Dedim ve duraksadım. Sanırım o kadardı. Çünkü ayakta bile duramıyordum. Gözlerim kararmaya başlayınca düşmemek için yanımda tutunacak bir yer aradım. Cahit kolumdan sıkıca tutunca yüzüne bakmak için başımı kaldırdım ama yüzünü göremeden gözlerim tamamen karardı.

-

Gözlerimi yavaşça açmaya çalışırken yüzüme vuran beyaz ışık tekrardan kapatmama sebep oldu. Işığa alışana kadar bir kaç kez kırptım gözlerimi.

Daha sonra gözlerimi açıp etrafıma bakındım. Hastanedeydim. Kısa bir an en son ne olduğunu hatırlamaya çalıştım.

Eczaneye gitmek için evden çıkmıştım. Sonra Cahit ile karşılaşmıştım. Gerisi yoktu.

Yatağın etrafında olan perdenin kenarı açıldı ve Cahit geldi.

"Uyandın mı?"

"Ne oldu?" Diye sordum merakla.