Wat Als Harry Potter Een Zus Had Gehad

Terug Naar De Wegisweg

Ik en Harry zaten in de zetel bij de Wemels toen Ron binnenkwam. "Klaar om te vertrekken?"  vroeg hij.

"Natuurlijk " zeiden ik en Harry in koor . Net toen we dat gezegd hadden kwamen de Wemels binnen. "Klaar om te gaan?" vroeg Molly. Ik glimlachte knikkend en zag dat ze een potje stof in haar handen had. "Via de haard dan?" vroeg ik.

"Inderdaad" zei Arthur.

"Via de haard?" vroeg Harry, hij had natuurlijk nog nooit via haard gereisd.

"Ooh juist Harry" zei mevrouw Wemel. "Ik ga wel eerst, om het voor te doen" zei Ron. Hij nam een handvol stof en ging in de haard staan met zijn hutkoffer en zei: "De wegisweg" hij gooide het stof op de grond en hij verdween in groene vlammen. Ik zag dat Harry schrok en zei:"Het is niet zo eng als het lijkt hoor. Ik heb het ook al vaak gedaan, ga jij nu maar dan kom ik achter je."

Harry aarzelde even maar nam toen toch een handvol van het stof en ging in de haard staan. "Nu zeg je de plaats waar je naartoe wel en dan laat je het stof vallen.Maar denk er wel aan van goed luid en duidelijk te spreken. Harry knikte en keek recht voor zich uit. "De weegisweeg" zei hij opeens, hij liet het stof vallen en ging op in groene vlammen. "zei hij nu net?" vroeg Fred.

"Hij zei de weegisweeg." We keken elkaar aan en ik zei snel:"Ik ga al naar de wegisweg. misschien hebben we het gewoon verkeerd gehoord." De Wemels knikten allemaal. Ik ging in de haard staan met een handvol van het stof. Ik zei:"De wegisweg" en verdween. Van de ene op de andere moment stond ik in de straat van de wegisweg. Ik zag Ron... Maar Harry was nergens te bekennen. Ik vroeg aan Ron waar hij was maar hij zei dat hij het niet wist.

Niet veel later kwamen de Wemels uit de haard, een voor een. Ik vertelde dat Harry er niet was en Percey besliste om samen met meneer Wemel te gaan zoeken naar hem terwijl wij met mevrouw Wemel al boeken gingen kopen.

We hadden alles gekocht behalve de boeken. Dus wandelden we de boekenwinkel binnen. Daar was een schrijver boeken aan het signeren. Er hing een foto aan de muur waarop een blonde man. Eronder stond de naam Gladianus Smalhart.

"Wie is dat" vroeg ik kijkend naar de foto.

"Gladianus Smalhart, een beroemde schrijver. Mam heeft een oogje op hem." zei Ron.

Spijtig genoeg voor Ron had mevrouw Wemel dat gehoord en hij duwde de lesboeken in zijn handen. Hij wankelde even maar wist toch nog te blijven staan. Ik moest lachen en nam een van de boeken in mijn handen. Het waren tweedehandsboeken van ... Gladianus Smalhart.

"Is hij de schrijver van ons boek?" vroeg ik.

"Ja en ook nog onze nieuwe Verweer tegen de zwarte kunsten leraar."

"Oh oke dan" antwoorde ik.

"Ik zal de boeken laten signeren" zei mevrouw Wemel opeens. Ze nam de boeken over van Ron en we stonden in de rij. Het was lang aanschuiven.

Er kwamen twee mensen binnengewandeld ze hadden normale dreuzelkleren aan en vielen volledig uit de toon tussen al de mensen met gewaden. Na een paar minuten stond meneer Wemel al met ze te praten.

Ineens verscheen Harry naast me. "Harry" zei ik. Ron keek hem aan.

"Waar was je?" vroeg ik. Opeens verscheen Hermelien naast me.

"Hij kwam van de Donkeremaansteeg" zei Hermelien.

"Hermelien!" zei ik. Ik gaf haar een knuffel. Opeens hoorde ik een luide schreeuw naast me. Ik keek naar Hermelien en zag dat zij het was. ze keek naar het bord van Smalhart. "Ben je een fan?" vroeg ik.

"Ja natuurlijk!" riep ze zo luid dat iedereen onze kant uitkeek. Zelfs Smalhart. Hermelien begon te blozen. Het bleef even stil tot Smalhart de stilte weer doorbrak. "Oh mijn god, is dat de Potter-tweeling?"

"De Potter-tweeling?!" riep een journalist. Hij greep mijn en Harry's arm vast en sleepte me naar voor. Voor ik het wist stonden ik en Harry naast Smalhart. Hij had een rare geur. Ik herkende de geur van toen ik bij Harry op bezoek geweest was. Het was de duidelijke geur van haarspray, tante Petunia gebruikte dezelfde. Ik werd verblind door de camera.

Ik schrok toen Smalhart opeens door de winkel riep:"Toen de Potters hier binnenwandelde hadden ze niet door dat ze met mijn hele collectie boeken gratis naar huis zouden gaan. Ik en Harry kregen een hoge stapel boeken in onze handen geduwd. Ik kon bijna niet over de stapel uitkijken. Nadat er nog meer foto's werden getrokken gingen we terug naar mevrouw Wemel die nam onze stapels over en zei: "Ik zal ze laten signeren"

We gingen naar de deur om eindelijk uit de verstikkende winkel te geraken toen opeens Draco voor ons stond. "Wel wel wel, de beroemde Potters ze kunnen niet eens een boekenwinkel binnenkomen zonder op de voorpagina te komen."

Ginny kwam voor ons staan en zei: "Laat ze toch met rust"

"Oh kijk Potter, je hebt een vriendinnetje gevonden."

"Hou op" zei ik.

Draco kwam dichter: "En wat ga jij eraan doen"

"Nou, nou Draco doe eens lief." zei een man die verscheen achter Malfidus.

Hij kwam naar ons toe en zei:"Lucius Malfidus" hij stak zijn hand uit maar we reageerden niet. Hij greep mijn hand en trok vervolgens mijn mouw omhoog. Hij bekeek mijn litteken en zei:"Aah , het teken. Gemaakt door een van de grootste tovenaars ter wereld.

"Voldemort is geen groot tovenaar maar een ordinaire moordenaar." zei ik en ik trok men arm terug. Arthur verscheen achter ons "Lucius" zei hij.

"Ik dacht het al: rood haar en tweedehands boeken" zei hij. Hij pakte een van de boeken uit Ginny's ketel toen hij dat zei. Hij legde hem weer terug in de ketel en wandelde toen weg.

Ook wij vertrokken weer. We bleven slapen in De lekke ketel en daarna vertrokken we met zen allen naar het station.