Underdog

72: "Le langkaas de lademoer"

Zaterdag 16 Oktober

Vandaag was het zo ver, ze gingen op vakantie. De reis zou ongeveer 10 uur duren, min alle file en stops onderweg. Vandaag zouden ze dus de hele dag onderweg zijn, optijd gaan slapen en morgen zou de vakantie echt beginnen.

Lorraine was enorm zenuwachtig. Dit was haar eerste vakantie ooit en aangezien ze zo ver weg gingen kon het niet anders dan dat ze naar het buitenland zouden gaan. Alle spullen waren in de auto geladen en nu was het moment van vertrek dus echt aangebroken.

Lorraine vond het heel erg jammer dat ze Storm nu moest achterlaten met haar gloednieuwe kinderen, maar de hondenoppas had beloofd elke dag foto's te sturen. Jonathan reed, Ayesha zat naast hem en Lorraine en Cristiano deelden de achterbank.

Toen ze even onderweg waren merkte Lorraine dat ze in begon te dutten. Het was nogal vroeg en eigenlijk had ze niet zo heel goed geslapen afgelopen nachten. Deels door de nachtmerries en verder door de spanning voor de vakantie (haar eerste!).

Ze gaapte en zakte wat onderuit, als ze toch zo lang in de auto zaten kon ze net zo goed wat slaap inhalen. Al snel was ze vertrokken.

Toen ze wakker werd lag ze met haar hoofd op een kussen. Verdwaasd opende ze haar ogen, ze keek tegen de achterkant van een autostoel aan. Vlak voor haar zag ze twee benen, toen ze een hand lichtjes door haar haren voelde strijken had ze alles aan elkaar gekoppeld.

Ze lag met haar hoofd op Cristiano's schoot. Dat verklaarde ook de kramp in haar nek. Kreunend kwam ze overeind en begon ze rondjes te draaien met haar nek in de hoop dat die wat minder stijf zou worden.

"Ook hallo Vogeltje."

"Hoi," mompelde Lorraine, waarna ze op de klok keek. Ze had ongeveer twee uur lang geslapen.

Jonathan keek via zijn achteruitkijkspiegel hun kant op. "Over een half uurtje stoppen we even." Lorraine knikte.

De rest van de dag ging voorbij met momenten van verveling, kramp van het langdurige lange zitten in dezelfde positie en rek en strek oefeningen als ze even uit de auto stapten.

Toen ze de Franse grens over waren gereden had Cristiano zijn ouders heel blij bedankt. Blijkbaar vond hij Frankrijk een geweldig land. Omdat ze toch niks beters te doen had vroeg Lorraine hem waarom, waarna hij uit honderduit begon te vertellen over de mooie landschappen, de prachtige gebouwen en het heerlijke eten.

Hij was prachtig als hij zo enthousiast was over iets.

Daarna boog hij zich naar haar toe om wat ik haar oor te fluisteren, zodat zijn ouders het niet hoorden. "Bovendien kan ik dan in het Frans tegen je praten zonder dat je weet wat ik allemaal zeg, mon petit oiseau." Lorraine keek hem bozig aan en baalde ervan dat ze dat Franse gedoe zo slecht verstond dat ze niet eens kon Google-translaten wat hij zei omdat ze geen idee had hoe ze het moest schrijven. Ze mopperde als antwoord.

"Bovendien," grijnsde Cristiano, "is Frans le langage de l'amour." (Spreek je uit als 'le lang-(zachte g)aaz de laamoer')

Lorraine zuchtte. "Je bent zelf le langkaas de lademoer."

Cristiano keek haar heel even serieus aan en proestte het daarna uit. "Deze week gaat echt geweldig worden."

Ze besteedden wat tijd aan een spoedcursus Frans voor Lorraine met woorden zoals 'merci' (dankje) en 'bonjour' (hallo). Verder hield Lorraine haar hart vast voor hoe Cristiano zich de rest van de week zou gedragen, want ze had ergens het gevoel dat hij nog veel meer Frans tegen haar zou gaan praten. En het erge was dat mensen in haar omgeving dat dan dus wel zouden verstaan en zij niet.

Toen ze eindelijk aankwamen was het al avond. Ze zochten hun huisje op, dumpten hun spullen en gingen op weg naar het restaurant van het park. De hele kaart moest vertaald worden voor Lorraine, die uiteraard niet die hele kaart kon onthouden en dus maar iets aanwees. Het gerecht smaakte erg goed, ondanks dat ze eigenlijk niet eens precies wist wat ze at.

Eenmaal terug hielp Lorraine de koffers uitsorteren terwijl Cristiano het huisje verkende. Hij kwam teruglopen met een verwarde blik in zijn ogen. "Uhhh, mam?" begon hij.

Ayesha knikte en ging onverstoord verder. "Er zijn maar twee bedden."

Ayesha keek niet eens op. "Dat is niet zo heel vreemd."

Cristiano zocht met zijn ogen Lorraines blik, maar ze ontweek hem. Bovendien keek hij naar haar idee te onzeker. Ze kon het niet hebben als Cristiano onzeker was. Hij was haar rots in de branding, als haar rots wiebelde kon ze zich nergens meer aan vasthouden.

"Maar- maar dan moeten ik en Lorraine in één bed?"

"Of ik slaap naast Lorraine en jij naast je vader." Die opmerking van Ayesha gooide heel Cristiano's brein nog verder door elkaar.

"Maar- huh? Sinds wanneer slaap jij niet naast pap? Oh en papa snurkt, ik wil niet naast hem liggen. Dan val ik nooit in slaap."

Ayesha keek nu wel op en trok haar wenkbrauwen op op precies dezelfde manier als haar zoon dat altijd deed. "Dat was een grapje Cris. Ja je slaapt met Lorraine in een bed."

Cristiano keek heel verbaasd, maar zei er niks meer over tot Lorraine en Cristiano zich klaarmaakten om te gaan slapen.

"Weet je zeker dat je met mij in een bed wil slapen? Voel je niet verplicht. Ik kan ook gewoon op de bank liggen. Ik snap het als je er nog niet klaar voor bent e-"

Lorraine kapte hem af door haar hand over zijn mond heen te leggen. "Je praat te veel Crino. Ja ik weet het zeker. Ik heb er overnagedacht en het is voor mij niet erg." Ze ging onder de dekens liggen. "Dus behalve als jij liever niet naast me ligt kunnen we prima een bed delen."

Ze wist best dat Cristiano er totaal geen problemen mee had een bed te delen. Om dat te laten zien kroop hij dus ook zo snel mogelijk in bed. Lorraine gaapte en ging op haar zij liggen, waardoor haar rug naar hem toe lag. "Welterusten."

Lorraine voelde een klein trekje aan de dekens, maar daarna lag ook hij stil. "Welterusten Vogeltje."

Ik wil ook vakantie 😢

Verder heb ik vandaag een toernooi waarbij we achteraf bitterballen gaan eten, dus dat is wel leuk