«ជាកូនអ្នកបម្រើទេហេស៎...»លីយ៉ា
«អ្នកនាងមានអ្វីទៀតដែទេ»មីននី
«គ្មានទេទៅវិញចុះ»នាងក្រមុំមីននីក៏ទៅធ្វើការរបស់
នាងបាត់ទៅទុកអោយនាងក្រមុំលីយ៉ានៅអង្គុយលើ
សាឡុងទាំងរិះគឹតរកវិធីធ្វើអោយជុងហ្គុកមកត្រូវគ្នាជាមួយនាងវិញអោយបានត្បិតតែនាងជាសង្សាចាស់
ជាកូនស្រីអ្នកជំនួញធំនាងជាមនុស្សស្រីគ្រាន់តែបានឃើញកាយវិការ
នឹងការនិយាយរបស់រាងតូចដែបានប្រាប់នាងមុននេះ
នាងក៏ដឹងហើយថាជុងហ្គុកចាប់ចឹត្តអាល្អឹតនោះបាត់
ទៅហើយនាងស្រស់ស្អាតយ៉ាងនេះថែមទាំងជាកូន
ស្រីអ្នកជំនួញល្បីឈ្មោះទៀតនាងមិចនឹងព្រមចាញ់អាល្អឹតនោះទៅ
«អាក្មេងបម្រើកុំចង់ព្រៀបជាមួយយើង»នាងក្រមុំនិយាយហើយក៏ទាញកាបូបដើរចេញពីសាឡុងស្រប
ពេលដែរាងតូចក៏ចុះមកពីខាងលើរត់ចុះមកតាំងៗសំដៅទៅខាងក្រៅ
«អ្នកនាងៗ»រាងតូចរត់ទាំងត្រហេបត្រហបតាមហៅ
នាងក្រមុំលីយ៉ាអោយឈប់ចំណែកនាងក្រមុំគ្រាន់តែ
បានលឺភ្លាមក៏រហ័សងាកមកមើលរាងតូចតើគេមាន
ការអ្វីទៅ
«មានអីឬ..?»លីយ៉ា
«អ្នកនាងជ្រុះរបស់ហើយ»ថេយ៉ុង
រាងតូចក៏ហុចខ្សែដៃទៅអោយលីយ៉ាដែនាងបានធ្វើ
អោយវាជ្រុះនៅក្នុងបន្ទប់របស់គេមុននេះនាងក្រមុំក៏
ទទួលយើងទាំងមើលមុខរាងតូចហេតុអីបានជាគេមិនយកវាទៅវាមានតម្លៃរថ្លៃណាស់បើយកទៅលក់បានលុយមិនតិចទេ
«អរគុណណាស់ណា»លីយ៉ា
«បាទ»ថេយ៉ុង
«ទៅញាំអីនៅខាងក្រៅជាមួយខ្ញុំទេប៉ាវឯង»លីយ៉ា
«អត់ទេខ្ញុំមិនទម្លាប់ចេញទៅខាងក្រៅទេ»ថេយ៉ុង
ត្បិតតែរាងតូចនៅទីក្រុងសេអូលពិតមែនតាំងតែពីតូច
គេមិនដែចេញទៅក្រៅនោះទេព្រោះធ្លាប់បាក់ស្បាត
ម្តងរួចមកហើយកាលពីនៅតូចអាយុ៧ឆ្នាំម្តាយរបស់
គេធ្លាប់នាំគេទៅវង្វេងផ្សាគឺដល់ទៅមួយយប់ពីថ្ងៃឯ
ណោះនេះជាមូលហេតុដែគេមិនសូវបានស្គាល់ពី
ពិភពលោកខាងក្រៅឡើយ
«ហេតុអី..?»លីយ៉ា
«ខ្ញុំមិនចូលចឹត្តកន្លែងមានមនុស្សអ៊ូអរច្រើនទេគឺខ្ញុំខ្លាច»នាងក្រមុំក៏សើចឡើងទាំងហួសចឹត្តនេះគេធំ
ប៉ុណ្ណឹងហើយចេះខ្លាចផ្សាដូចក្មេងទៅកើត
«មិនអីទេអរគុណហើយណាសម្រាប់ខ្សែដៃ»លីយ៉ា
«បាទមិនអីទេ»រាងតូចញញឹមដាក់នាងបន្តិចនាងក៏ដើរចេញទៅឡើងឡានបាត់ទៅឯរាងតូចក៏រត់ចូល
ទៅក្នុងផ្ទះធ្វើការងាគេបន្ត
{ក្រុមហ៊ុន}
នាយកំលោះជាCEOកំពុងតែអង្គុយវាយឯកសាសុខៗ
ក៏ស្រាប់តែឈប់មួយសន្ទុះបបូរមាត់ក៏ចាប់ផ្តើមមានស្នាមញញឹមលេចចេញមកឯងៗ
«ហេតុអីមានអារម្មណ៍ថានឹកអាល្អឹតនឹងម្លេះ»ជុងហ្គុក
«ចៅហ្វាយៗហា៎»មនុស្សជំនិតគីមយ៉ុងគូដង្ហើយហៅអ្នកជាចៅហ្វាយជាច្រើនម៉ាត់តែមិនឃើញមានការឆ្លើយតបពីចៅហ្វាយរបស់ខ្លូនទាល់តែសោះគេឈ
ហៅហើយហៅទៀតតែជុងហ្គុកធ្វើមិនដឹង
«ចៅហ្វាយហាស៎ចៅហ្វាយ»យ៉ុងគូ
«ហើយឯងមានស្អីមិចមិនឆាប់និយាយមោ»ជុងហ្គុក
«ខុសទៀតហើយ..អ្នកនាងលីយ៉ាមករកបាទ»យ៉ុងគូ
«ប្រាប់ទៅថាយើងមិនទំនេ»ជុងហ្គុក
«កុហក់»លីយ៉ា
នាងក្រមុំដើរចូលមកក៏មិនឃើញថានាយរវល់ស្អីណាស់ណាដល់ថ្នាក់និយាយជាមួយនាងមិនបាន
នោះទេ
«អូនមកទីនេះធ្វើអី»ជុងហ្គុក
«បងពិតជាចង់ដាច់គ្នាជាមួយអូនមែនហេស៎»លីយ៉ា
នាងក្រមុំនិយាយទាំងធ្វើមុខយ៉ាងកំសត់គួរអោយអាណិតដាក់ជុងហ្គុកតែនាយហាកដូចជាមិនខ្វល់នឹងនាង
សោះ
«បងកំពុងធ្វើការរឿងផ្ទាល់ខ្លូនចាំនិយាយគ្នាពេល
ក្រោយចុះ»នាយកំលោះនិយាយផ្តាច់ការហាមមិន
អោយនាងមកនិយាយរឿងផ្ទាល់ខ្លូនក្នុងពេលដែនាយកំពុងធ្វើការនោះទេ
«ចឹងបងទៅញាំបាយជាមួយអូនទៅ»លីយ៉ា
«ចាំថ្ងៃក្រោយចុះ»ជុងហ្គុក
«បែបនេះក៏មិនបានបែបនោះក៏មិនបានហេតុអី»នាង
ក្រមុំខឹងឡើងចង់ក្តៅស្លិកត្រចៀកទៅហើយតែនាយ
កំលោះនៅអង្គុយធ្វើការធ្វើមិនដឹងធ្វើមិនលឺអ្វីសោះ
«បងចឹត្តអាក្រក់ណាស់»លីយ៉ា
