Her Long Lost Soulmate ( A Fanfic)

Chapter 46:THE NEW COMEBACK

- Olivia -

Hindi na ako nagtagal pa sa Isla na yun at pumunta na sa hospital upang bisitahin si Sandro. Mahirap makapasok doon dahil madaming bodyguards ang nakabantay pero nag teleport lang ako papasok.

I use the invisibility waves to be invisible, at tsaka ako napadpad sa isang room kung saan nandoon si Sandro, wala siyang malay at parang nasa coma siya, agad ko siyang nilapitan.

My tears are now wetting my face again.

"Sandro--" hindi ko natuloy ang sasabihin ko noong biglang sumigaw si ma'am Liza mula sa kabilang kwarto.

"Simon gumising ka na please!"

Pumunta ako doon sa pinagmulan ng sigaw ni ma'am Liza to check about Simon's situation.

Pagpasok ko sa nasabing room, agad na tumambad sa akin si Simon na nakahiga sa Kama pero gumagalaw ito at nagpupumiglas sa mga nurse at doctor na nakahawak sa kanyang buong katawan. Para bang sinasaktan siya dahil bigla-bigla nalamang siyang napapaigting sa sakit kahit na wala namang ginagawa ang mga doctor at nurse sa kanya.

Nagulat nalang ako noong mapagtantong nasa Dark Temple of Sazchti Royals pala ngayon ang kaluluwa ni Simon at pinaparusahan.

Kaya napapaigting siya sa sakit dahil nilalatigo ngayon ang kanyang kaluluwa, walang sugat ang kanyang mga katawan pero nagdudusa na ang kanyang kaluluwa.

Lumapit pa ako sa kanya upang mas makita pa ng mabuti ang kanyang kalagayan. Ang sign agad ng night poisonous lotus flower ang tumambad sa akin, nasa dibdib ito ni Simon pero hindi kayang makita nila.

Kailangan kong umalis sila sa kanya upang magkaroon ako ng chance na maipatak ang dugo ko kay Simon, at upang magawa ito, kailangan kong agawin ang atensyon nila papunta kay Sandro.

Kaya ang ginawa ko, bumalik ako sa room ni Sandro at pinaingay ang heart rate monitor na nasa tabi lang niya.

At matapos mag-ingay ito ng ilang Segundo, agad na nagmadaling pumunta ang mga nurse pati na din sina tita Liza at Tito Bong.

Ako naman ay nagmadaling pumunta sa kwarto ni Simon at doon ay nakakadena siya at wala nang mga tao pero patuloy pa din ang paggalaw niya dahil sa sakit na nararamdaman.

Tinanggal ko ang invisibility waves ko at kinuha ang matalas kong hairpin at sinugatan ko ang kanang pulso ko at agad na ipinatak sa dibdib ni Simon ang aking mga dugo.

Habang pumapatak ang aking dugo kay Simon, dahan-dahan namang nawawala ang tatak sa kanyang dibdib at kumalma na din ang kanyang katawan kaya kung pagmamasdan mo siya ay para lamang natutulog.

After ng ilang minuto, tuluyan na ngang nawala ang tatak at bago pa man ako maabutan nila ay agad ko nang ibinalik ang invisibility waves ko.

Noong naging stable na si Simon, sakto namang bumalik ang mga doctor at nurse kasama na din ang family Marcos sa room ni Simon. Kaya bumalik naman ako kay Sandro.

Doon ay nakita ko ang mukha ng aking pinakamamahal na lalaki, para lamang siyang natutulog pero nasa bingit na siya ng kamatayan.

Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ang kanyang mga kamay habang nakatingin lang sa kanyang pagmumukha.

"Sandro... Nandito na ako... Si Olivia toh" then my tears starts to fall again.

"I shouldn't have let you involve into this. I really shouldn't have. I'm very sorry... Maybe this is at least I can do for you" I said and wipe my tears.

Then I lean more closer to him and whispered something to his ears.

"Goodbye... My Sandro" I said.