შანსი/chance (დასრულებული)

თავი 18

საშინლად ვნერვიულობ ვინმემ დამინიავეთ.

ბოლოს მივაღწიეთ და კარი რათქმაუნდა ფელიქსმა გააღო.

დღეს უფრო სიმპატიურად გამოიყურება თუ მე მეჩვენება.

ფელიქსი გამოშტერებული მიყურებდა სანამ ლიამ არ გამოაფხიზლა.

ლია-გამარჯობა.

ფელიქსი-ა ხ...ხო გა...გამარჯობა.

ყველა-გილოცავთთთთ.

ფელიქსი-მ...მადლობა გოგოებო, შემოდით.

ღმერთო გთხოვ გადამარჩინე.

სახლში შევედით და რათქმაუნდა რიუჯინი თავისი ჰიუსკენ გაეშურა.
ჩვენც გავყევით.

ჩანგბინი-გოგოებიც მოსულან.

ჰიუნჯინი-ვაუ რიუ რა ლამაზი ხარ.

რიუჯინი-მადლობა ჰიუ.

ჰანი-ჩვენ მარტოსულებს რას გვერჩით? ხო შეიძლება მარტო იჟღურტულოთ.

მინჰო-მე რისთვის ვარ აქ ჰან.

ჰანი-მართალია. ჩემო ქმარო.
მიყვარხარ.

მინჰო-მეც. *კოცნა გაუგზავნა*

მე-თქვენ... შემთხვევით...

მინჰო-შემთხვევით რა?

მე-არაფერი, დაივიწყეთ.

ჩემმნაირ ადამიანს არაფერი არ გამოეპარება ხო და ამიტომ არც ის გამომპარვია ჩანგბინი რომ ჩერიონგს უყურებდა.

მე ჩანგბინს წინ გადავუდექი ისე რომ ჩერიონგს მოვეფარე.

მე-ხელს ხომ არ გიშლით?

ჩანგბინი-რა? რაში?

მე-არ ვიცი შეიძლება მომეჩვენა მაგრამ დავინახე რომ ვიღაცას უყურებდი. *წარბები ავათამაშე*

ჩანგბინი-ეტყობა მოგეჩვენა.

მე-ხო ალბათ.

მერე გვერძე დავუდექი და ცოტახნის შემდეგ ჩერიონგზე ვანიშნე.

მე-რა ლამაზია, არა?

ჩანგბინი-ხოო...

მე-აჰა გამოგიჭირე.