Raunchy Alpha // larry

thirty-five

"Bu harika."

Louis onlara gülümseyerek bakarken Harry de Omegaya gülümseyerek bakıyordu. "Çok da yakışıyorsunuz. Baş alfanın neden karşı çıktığını düşünüyorsunuz?"

Gemma iç çekerek arkasına yaslanırken bu konudan kaçışının olmadığının farkındaydı. Yine de o sırada siparişlerini getiren garsona minnet duymaktan alamadı kendisini.

"Biz üniversitede tanıştık." Alfasının elini tuttu beta. "Bölümlerimiz farklıydı ama kampüsümüz birdi. Bir şekilde sürekli karşılaşıyorduk ve bir süre sonra rüyalar başladı. Ruh eşi olduğumuzu farkettiğimizde daha da yakınlaştık."

Eşine bakan gülen gözleri masadaki yemeğine dönerken gülüşüyle birlikte soldu. "Babam ise ruh eşliliğine pek inanmıyordu."

Louis dikkatle dinlerken Harry eşine sığınmak ister gibi sessizliğini koruyarak tuttuğu Omeganın elini okşamaya başladı. Gemma mavilerle göz göze geldi. "O daha çok kim bize daha uygun, kim işine geldiği gibi bir kurt ona bakıyordu."

Louis onun böyle bir his verdiğini biliyordu. Baştaki tedbirlerinin bir nedeni de buydu.

"Ona ayak uydurabilmen harika, hayran kaldım doğrusu." Louis Michal'a baktı. "Ben ne yapsam da, ne kendimi sevdirebildim, ne de kabul ettirebildim. Bana bir kere bilenmişti."

"Sanırım sen biraz masum kalıyorsun." Dedi Louis kendisini açık vereceğini bilerek. "O biraz daha baş belası seviyor sanırım."

Gemma ve Michal ona gülünce Harry de yeşil gözlerini üzerinden çekmemiş ve kendini tutamamıştı.

"Hehehe~."

Louis sonunda kendisi de gülüp Harry'ye baktı. "Komik mi?"

"Yok canım..." Yaklaşıp yüzüne doğru fısıldadı. "Seni serseri Omega..."

"Rahat dur Harry." Diyerek beline dolanmaya çalışan kollara engel oldu.

Alfa ne kadar sırnaşmaya devam ederse Louis'nin de o kadar gözlerini Gemma'dan çekmeye niyeti yoktu. "Bence çözülmeyecek bir sorun değil."

"Nasıl?"

"Dürüst olmak gerekirse şuanki yaşantınız çok güzel, özgürsünüz ve alfanın mesleği sayesinde sıkılacak bir ânınız bile yok. Hayatınızı böyle sürdürmeye devam edip, aynı zamanda kendi ailenle de rahatlıkla görüşebilmelisiniz."

"Bunu ben de çok isterim Louis... Ama babamın içi soğuyacak gibi görünmüyor..."

Louis konuşmadan önce ona bilmiş bir gülümseme attı. "Bence beni kırmayacaktır."

Gemma ve Michal önce kendilerine sonra ona anlamsız bir bakış atarken Harry kaşlarını kaldırıyordu. "Sanki elinde babamla ilgili bir koz varmış gibi konuştun Omegam?"

Louis yalnızca ona kısa bir bakış atmakla yetinince kaşları inmeden gözleri de irileşmişti. "Babamla ilgili bir kozun mu var!?"

"Abartılacak bir şey değil."

Ona göre oğlunu kaybetme korkusuyla kızını kazanmasına yardım etmek son derece kazançlıydı.

"İnanlımazsın Omegam... Nasıl?"

"Dediğim gibi, büyük bir şey değil. Sadece kayınpederimin damarına nasıl basacağımı biliyorum diyelim."

Michal, "Vay canına," dedi. "Damarına basmak mı? Benim için onun yanında nefes almak bile zor."

Louis gülümsemekle yetinirken Harry hâlâ ona şaşkın bakışlar atıyordu. Gemma ise bir umut bağlamaktan alamadı kendisini.

Ailesiyle zaman geçirmeyi çok özlemişti.