Beş Okulu, özel güçleri olan gençleri tam on altı yaşlarına bastıklarında onları eğitmek üzere okula kabul etmektedir. Ancak bu okula girmek öyle kolay olmayacaktır.
Özel güçlere sahip bu gençlerin her biri teste girecek ve güçlerine uygun kategori...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
➰
Binadan içeri girdiğimde, kalabalığın azalmış olduğunu görmek bana saati hatırlattı ve hızlandım. Akşam oluyordu ve yemek vakti yaklaşıyordu.
Bina girişinden sola doğru döndüm, ağaç desenli kapıdan geçerek merdivenlerden aşağı indim ve koridorun sonundaki kapıya doğru hızla ilerledim. Aslı'yı bulmak ve ona az önce olanları anlatmak istiyordum. Okul hakkında benden daha fazla bilgiye hakimdi. Belki okulun öğrencileri hakkında da az çok bilgisi vardı, olamaz mı?
Ortak kısım bu kez kalabalıktı. Akşam yemeği için toplandıklarını düşünüyordum. Belki de yalnız başıma olmaya öyle çok alışmıştım ki aralarına karışmak ya da daha fazla arkadaşlık kurmak gelmedi içimden ilk kez. Bunun yerine sekizinci kapıya doğru yürümeye başladım ancak kolumdan tutarak beni durduran bir kız bana engel oldu.
''Nereye gidiyorsun? Yemek vakti yaklaşıyor, gelsene.''
Şaşkınlıkla kızın kolumdaki eline baktığımda çekinerek kendini geri çekti.
Gözlerinin ona ait olduğundan emin olduğum kız, oldukça yaşlı bir kadındı şimdi. Yaşlıydı ve başucunda elini tutan bir adam gözyaşları içinde onu ne kadar sevdiğinden bahsediyordu. Nefes almakta zorlanan bu yaşlı kadın, gözlerini bir kez daha yumamadı o an. Artık hareketsizdi, bakışları donuktu. Başucundaki adam ise hıçkırıklara boğulmuştu ancak kadının elini tutmaya devam ediyordu.
Aniden kendime geldiğim o an, sanki dakikalardır nefes alamıyormuşum gibi hissetmeme neden oldu ve düşecek gibi oldum. Kız, beni bir kez daha kolumdan yakalayarak tuttu ve yakınımızdaki koltuklardan birine oturmama yardımcı oldu önce.
''İyi misin Feride?''
Şaşkındım. Az önce gördüklerim, karşımdaki kızın geleceği miydi? Yüzündeki kırışıklara kadar her şeyi öyle net görmüştüm ki, şimdi karşımda bu genç ve canlı haliyle duruyor oluşu kalbimin delicesine hızlanmasına neden oluyordu.
Bana neler oluyordu böyle?
''Seni hemen revire götürmeliyiz!''
Ellerimi iki yana sallayarak istediğim şeyin bu olmadığını belli etmeye çalışırken bir yandan da sakinleşmek için derin nefesler alıp veriyordum.
''Revire gerek yok.'' dedim. ''Şey... Benim biraz başım döndü de.''
''İlk gün böyle şeyler olur. Şimdi nasıl hissediyorsun?''
Güler yüzlü ve sıcak biriydi bu kız. Bana uzattığı bardağı ondan alarak birkaç kez yudumladım. Ardından ''Adımı nereden biliyorsun?'' diye sordum. ''Sen de mi yeni geldin?''
