Beş Okulu, özel güçleri olan gençleri tam on altı yaşlarına bastıklarında onları eğitmek üzere okula kabul etmektedir. Ancak bu okula girmek öyle kolay olmayacaktır.
Özel güçlere sahip bu gençlerin her biri teste girecek ve güçlerine uygun kategori...
Oy vermeyi unutmayın olur mu? beni oldukça motive ediyorsunuz ve bu işte en önemli şey motivasyon 💫
Bazı sırlar yenilerini doğurur, Bazı gerçekler, sırlarda boğulur...
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
➰
''Hey?!''
Duyduğum sesle irkilerek Karam'dan ayrıldım.
''Zamanı fazlasıyla doldurdunuz!'' diyordu koruluğun başında dikilen adam. Elindeki bir ok muydu onun? Karam sanki aklımdan geçenleri okuyor gibi ''Özel Olanlar.'' diye fısıldadı. Ardından daha yüksek bir sesle ''Benim!'' dedi. ''Şimdi ayrılıyoruz, sorun yok.''
Beni kolumdan tuttu ve ''Gözlerini açabilirsin Çaylak.'' dedi bu defa da. Cümlesine kadar gözlerimi sımsıkı yummuş olduğumun bile bilincinde değildim, aklım fena dağılmıştı.
''Burada olmamız yasak mı?''
Konuyu dağıtmaya çalışıyordum. Oysa ortada dağılacak bir konudan daha fazlası vardı. Aslan Lider az önce beni öpmüştü ve ben ona karşı koyamamıştım. Koymak istedim mi diye düşündüm bir an için. İstememiştim. Karam haklıydı. Belki bir Aslan olduğumdan belki de bu hislere son derece yabancı olup kandırabilir biri olduğumdandı, bilmiyordum ancak Karam'a doğru çekiliyordum ve bu çekim, gücüyle, hızıyla, her şeyiyle başlı başına ürkütücüydü.
''Ormanın giriş kısmına karışmıyorlar ancak bu taraflarda uzun süre kalmanın öğrenciler için tehlikeli olabileceğini düşünüyorlar.''
Anladığımı belirtircesine kafamı salladım. Geldiğimiz yoldan geri dönerken adımlarımın yavaşlığı dikkatini çekmiş olacak ki ''Seni yeniden kucaklamamı mı istiyorsun Çaylak?'' diye sordu. İsteğim elbette bu değildi. Bir şeyler söylemesini bekliyordum. En azından bir şeyler söylemesi gereken kişinin Karam olduğuna inanıyordum, kendimi buna ikna etmiş sayılırdım.
''Sorun ne?''
''Ne sorunu?''
''Bir sorun olduğu açık. Yüzünden okuyabiliyorum.''
Bir de soruyor musun bunu diyerek haykırma isteğimi bastırmam zor oldu o an. Neden direniyordu? Neden ilk konuşan, öpüşmemiz hakkında bir şeyleri dile ilk getiren ben olayım istiyordu?
''Bir sorun yok.'' dedim inatlaşarak. Ona istediğini vermemekte kararlıydım. ''Binaya dönmeliyiz artık, epeydir ortada yokum. Dersi kaçırdım ve sorgulama çoktan başlamış olmalı.''
Hızlandım. Yanına ulaştığımda benimle yürümeye devam etti. Sanki az önce sınırları çoktan aşan biz değilmişiz gibi bir çizgi çekti aramıza. Mesafesi büyük, kendisi sessiz ancak yüzündeki ifade tüm bunlara rağmen yumuşacıktı. Ormanın okul bahçesini gören giriş kısmına ulaştığımızda duraksadım ve ''Merak etme.'' dedim. ''Sen söylemeden ben söyleyeyim, tüm bunlar aramızda kalacak. Bana karşı gösterdiğin zayıf yanını ağzıma alacak değilim. Bana güvenebilirsin.''
