SENİN İÇİN #1

60

Bazı sabahlar vardır uyanmak istemediğin, berbat hissettiğin ve bir berbat güne daha tahammül etmek istemediğin.. Bazı sabahlar vardır günü kaçırmamak adına erkenden uyandığın, neşeli bir pıtırcık gibi şebekçe gülümsediğin ve dudaklarında istemsizce bir şarkının mırıldandığı.. İşte bugün o neşeli pıtırcık bendim. Erken uyandığı için huysuzca etrafına saldıran o kızdan hiçbir eser kalmamıştı. İçimde neşeli kelebeklerin dansı vardı. Çılgınlar gibi şarkı söylemek, koltukların tepesinde zıplamak istiyordum. Hayatımda ilk kez bir sabaha gülümseyerek uyanıyordum. Gülümsemek.. Sebebi ne olursa olsun ne kadar güzel bir şeydi değil mi? Gülümsüyordum çünkü rüyamın en aşk kokulu karelerini süsleyen bir adam vardı. Uyurken bile daima benimleydi. Her anım onunla kuşanmıştı. Her zamanki gibi burada da bir engel vardı. Hani bazen olur ya çok güzel bir rüya görürsün ve tam en heyecanlı yerinde anlam veremediğin bir şekilde uyanırsın. Sonra inatla devamını görmek için sıkıca gözlerini yumarsın. Tam olarak şu an o durumdayım. Yatakta sağa sola dönerken ısrarla uyanmamak için uğraşıyordum. Bu kez uyanmamak işteyişimin nedenin bir rüya olması tuhaftı tabi. Normalde bir Arya kesinlikle uykusu için savaşırdı. Ama bugün farklıydı, bu sabah çok çok çok farklıydı.. Tüm çabalarıma rağmen rüyanın devamını görmeme izin vermeyen şeyler vardı. Mesela.. Mesela elimin çarptığı bir beden? İnsan bedeni? Üstelik benim yatağımda! Gözlerimi araladığımda karşımda gerçekten biri vardı. Kim olduğunu seçemediğimden çığlık atmak için dudaklarımı araladım ama benden önce davranarak elini dudaklarıma kapattı.

Aras: sakın prenses. herkesi başımıza toplamak istemezsin değil mi?

Ses tonu ile netleşen görüş açım birleşince baş ucumdaki Aras'ı gördüm. Aras mı? Aras? Benim yatağımda? Hadi ama bu bir rüya olmalı.

Arya: Aras?

Aras: başka birini mi bekliyordun?

Arya: ne? hayır. seni beklemiyordum.

Aras: başkasını bekliyordun yani?

Arya: ah, hayır Aras. burada ne işin var?

Aras: sevgilimi görmeye geldim.

Gözlerimi devirerek duvardaki saate baktığımda sabahın erken saatlerini gösteriyordu. Hadi ama. İki gündür erken uyanıyorum ve bu haksızlık! Başımı yastığa gömdüğümde elleri saçlarımın arasında geziniyordu. Bu hoşuma gitse de aniden aklıma gelen şey ile sıçrayarak doğruldum. O ise oldukça rahat bir şekilde uzanmış yatıyordu.

Arya: annem? annem evde Aras! annem evde ve sen burdasın. kahretsin. seni burada görürse..

Aras: kapıyı kilitledim.

Arya: ne yaptın?

Aras: uyanmanı bekleyebilirdim ama pencereni açık gördüm. odana girdiğimde de kapıyı kilitledim. sorun yok. şimdi kollarımın arasına girer misin?

Arya: pencereden mi girdin? çıldırmış olmalısın.

Aras: bunu daha önce de yaptığımı unutuyorsun.

Arya: alışkanlık haline getirmezsen iyi olur.

Aras: sayende kol kaslarım gelişiyor ;)

Arya: ihtiyacın olduğunu sanmıyorum

Aras: seni daha sıkı sarmak için olabilir. hadi gel yanıma.

Arya: Aras! ben kapımı kitlemem ki yani annem bir şeyler olduğunu anlayacaktır.

Aras: artık kollarımın arasına girecek misin?