Bu olan sonuç Jiyang için üzücü olsa da bunu arkadaşı ile paylaşmalıydı.
"Haklı çıktın."
Zhan tam olarak ne dediğini anlamadığı için tekrardan sordu.
"Hangi konuda?"
"Haoxuan ağa konusunda."
İşte şimdi Jiyang'ın ne demek istediğini anlamıştı.
"Yazmadı değil mi?"
Jiyang bacaklarını biraz daha kendisine çekmiş, olduğu yerde daha da küçülmüştü.
"Evet.. en son anksiyete krizim tuttuğu zaman konuşmuştuk. Aptal gibi bana yazdığı için ümit besledim ve sonunda bana karşılık vereceğini düşündüm, ama 8 gündür tek bir kelime dahi yazmadı."
Zhan yürekten üzgün hissediyordu ama arkadaşının en mutlu anında terk edilmesindense, ilişkinin başında acı çekmesinin daha iyi olacağını düşünüyordu.
Zhan sandalyede küçücük kalmış arkadaşına kollarını sardı.
"Her şey geçecek.."
Jiyang düşüncelerini dağıtmak için yazdığı bu adama nasıl bu kadar alışıp tutulduğunu bir türlü anlamıyordu. Arkadaşının ona sarılması yüzünden kendisini daha da duygusal hisseti ve ağlamaya başladı.
"Bir anda nasıl oldu anlamadım.. çok saçma!"
Zhan gülüp Jiyang'ın saçlarını okşamaya başladı.
"Aşkın ilginç olan yanı da bu zaten. Ne olduğunu anlamadan ona alışmış oluyorsun ve sonra bu haldesin işte."
Jiyang kafası ile onu onayladı.
"Az önce kafanı sallarken sümüklü burnunu tişörtüme mi sürdün?"
