Raunchy Alpha // larry

thirty-two

Louis gülerek göz devirdi ve başını tekrar yastığına bıraktı. "Tam bir şapşalsın."

"Sadece sana şapşalım..."

Louis gülmekle yetinince Harry yerden kalkabilip cevaplamıştı onu. "Sorun ne Omegam?"

"Bana kafayı yedirmeye çalışıyorlar... Bizimkilerle uğraştığım yetmiyor gibi bir de Arthur geldi."

"O aptalın orada ne işi var?"

"Bilmem, arkadaşım olarak yanımda olacağını söyledi ve yaptığı tek şey ağlayıp durmak."

Harry'nin karşıdan homurdandığını ardından da arka plandan bir bağırış duydu.

"Ben gidiyorum seni hain! Gidip Louis'nin nedimesi olurum daha iyi!" Louis kaşlarını çatarken Harry konuştu. "Anlaşılan birden ikiye çıkacaklar Omegam, şimdiden üzgünüm."

"Neler oluyor?"

"Bunu konuşmak istemiyorum." Diyerek göz devirdi Harry. "Ben onun gönlünü bir şekilde alırım boşver. Seni tuhaf arkadaşlarımızı konuşmak için aramadım!"

"Öyle mi? Ne için aradın?"

Harry onun muzip sesini duyunca sırıttı. "Hehehe~, tabi ki yarınki düğünümüz hakkında konuşmak için aradım."

Louis başta gülse de iç çekerek sırt üstü döndü. "Her şey hazır mı?"

"Hem de her noktasına kadar! Her şey harika olacak!"

"Sen öyle diyorsan."

"Omegam? Bana söylemediğin bir sorun mu var?"

İstemsizce iç çekti tekrar. "Pek sayılmaz. Sadece bir an önce bu işin bitmesini ve bu evden çıkmak istiyorum."

"Bir şey mi oldu?"

"Hayır. Her şey harika(!). Kızlar eşyalarımı benden önce topladılar, yarına son derece hazırız. Fizzy ve Lottie oda kavgasına başladılar bile."

Harry olduğu yerden eşinin göz devirdiğini resmen hissetmişti. "Ow, Omegam. Onlara mı kızdın?"

"Tabi ki hayır, kimseye kızdığım yok."

"O halde kırılmışsın."

Bir kez daha iç çekti. Oturur pozisyona geçip dizlerini kırdı ve kollarını da onların üzerine koydu. "Sanki bugünü iple çekiyorlarmış gibi bir halleri var."

"Yapma Omegam! Eminim senin adına sevindikleri kadar üzülüyorlardır ve üzüntülerini belli etmemek için yapıyorlardır. Hepsi de seni çok seviyor."

"Onlara şimdiye kadar çok çektirmiş olmalıyım."

"Yanlış düşünüyorsun, Louis. Kendini böyle üzmene dayanamayacağımı biliyorsun değil mi? Şuan kalbim içeride kendini damarlarımla asmaya çalışıyor olabilir."

Gülmesine engel olamayıp telefonu eline aldı ve hoparlörü kapattı. "Gerçi, ben de gün boyu evin içinde annemden kaçıp duruyorum. Görürsem dayanamayacakmışım gibi geliyor."

"Aww, benim tatlı Omegam!" Göz devirdi Louis. "İstersen anneni de yanımıza alırız!"

"Annemden bir evcil hayvanmış gibi söz etme." Dedi Harry'yi de güldürerek. "Ayrıca kızların ona benden daha çok ihtiyacı var ve... Annem de artık 'yalnız' değil."