Nabersinizz??
*
- 1 Hafta sonra-
Bu bir hafta içinde hergün, neredeyse her saat çocuklarla konuştuk bayaa yakınlaştık. Bu doğru mu hiç bir fikrim yok ama onları seviyorum. Mesela cem, olmayan kardeşim yerine koyuyorum onu. Neşe kaynağı gibi bişey yani bu durumda olmasam bende onun gibiyim aslında. Tunç, abim gibii uzaktan da olsa korumaya çalışıyor.
Umut ise, o çok küfürbaz özellikle de babam konusunda. Ama onu neyim gibi hissediyorum bilmiyorum.
Aile durumum ise aynı babam hâlâ bana birini arıyor. Beni okula göndermiyorlar odadan bile kolay kolay çıkmıyorum gerçi.
Birazdan yanlarına gidip ekmek almak istediğimi soylicem. Kapıyı açtım, merdivenlerden indikten sonra salona girdim. İkisi de oturup televizyon izliyorlardı.
"Baba ekmek alabilir miyim?" Bana şöyle bi baktı baktı baktı.
"Al." Ve goollll.
"Para lazım biraz para verir misin?" Annemde gözlerini kısarak bana baktı.
Babam cebinden 20 lira çıkartıp bana uzattı. "Geçikme." Başımla onayladım.
"Üzerinide değiştir bu kılıkla çıkma dışarıya. Annemin cümlesiyle ona döndüm zaten yukarıya çıkmam gerekti sağoll.
Koşarak merdivenleri çıktım. Üzerimde tayt ve tişört vardı. Taytı çıkarıp siyah bir eşortman giydim. Yatağımın altından çantamı çıkarttım. İçerisinde bir miktar para vardı. İçine, şarj aletimi ve kulaklığımıda koydum, sığıcak kadar eşortman ve tişört koydum. Ağzını kapattıp penceremi açtım. Sessiz olmasını beklediğim bir şekilde çantayı aşağı attım. Pencereyi kapatıp üzerime dolaptan aldığım cetekimi geçirdim.
Aşağı indiğimde anne ve babamın bakışları benim üzerimdeydi.
"10 dakikaya burda ol eğer gecikirsen neler olabileceğini biliyorsundur." Dedi babam.
"Tamam hemen geleceğim." Siktir olup gidiyorum.
Spor ayakabılarımı giyip dışarı çıktım. Kapıyı ardımdan kapattım. Apartmanda oturmadığımız için rahatım.
Çantamı sırtıma geçirdim. Telefonumu kontrol ettiğimde cebimdeydi. Öncelikle burdan uzaklaşmalıyım daha sonra Tunçu arayıp beni almasını söylemeliyim. Koşarak bizim mahalleden uzaklaştım.
Saat 12.57 olmuştu çoktan kaçtığımı anlamaları gerekirdi. Köşede bir yerde durup bizimkileri grup halinde aradım.
"Alo" lan ben bunların sesinide bilmiyorum kii.
"Alo?" Kimdi acaba.
"Umut ben. Bir sorun mu oldu?" Rezil mi oldum? Bence anlamadı bile.
"Umut, ben evden kaçtım."
"Naptın?"
"Naptın?"
İki kişi aynı anda cevap verdi. Sanırım aramaya bir kişi daha katıldı.
"Bu katılan kim acaba?" Evet konumuz bu çünkü.
"Tunç ben."
"Işıl neden kaçtığını şimdi bize anlat çabuk!" Ve emir veren umut.
"Ya ekmek almaya diye çıktım baya bi uzaklaştım da size haber vereyim dedim."
Tunç,"Işıl nerdesin şuan seni almaya geliyorum. Konum at."
"Siz karışmayın sadece haber vermek istedim. Kendi başımın çaresine bakabilirim."
"Lan ışııll kaçtın mı senn? Arkanda biz varız evelallah. Korkma yani." Heh cemde geldi.
