22.BÖLÜM

3.7K 208 102
                                    

Kendi rolümü oynamak için aslanın yanına doğru ilerlemeye başladım. Aslanın gözleri anlık olarak melisadan ayrıldığında artık onları göremeyecek kadar gözlerinin açısını bedenimle kapatmıştım.

"Bir şey mi lazım?"

"Şey sorucaktım ya acaba evli misiniz?"

Aslan gözlerini kısarak suratıma dik dik bakmaya başladı.

"Pardon? Anlamadım evli misiniz derken birden ne alaka?"

"Sizde evli 3 çocuklu tipi var da ondan sordum."

"Anladım."

Beni siktir edip bir kaç adım sağa gitti ve az önce melisalarin olduğu yere baktı. Fakat orası Allah'ın işi olsa gerek birden kalabalıklaşmıştı ve istese de göremezdi.

"Şey sorucaktım parti ne kadara mâl oldu size?"

Tekrardan odağını üstüme çekmeye çalışıyordum.

"Bilmiyorum o konularla kartal ilgileniyor daha çok"

"Beraber mi çalışıyorsunuz yani?"

"Bunu anlamak çok mu zor?"

"Yok mafya olarak soruyorum."

Birden etrafına bakındı ve tekrar bana döndü.

"Susar mısınız!"

"İyi be gidiyorum ben"

Kulislerin olduğu yere doğru ilerledim yeterince zaman kazanmıştım ve artık aslan için kritik dakikalara girmiş bulunmaktaydık.

Tuvalete gitmek için etrafa bakındım. Koridorun ileri kısımlarını görmemiştim ve oralar daha ilgi çekici görünüyordu çünkü renkli ledler ile süslenmiş ve oldukça şık görünüyorlardı. Koridorun sonlarına doğru yaklaştığımda olduğum yeri biraz ilerisinde ki kapıdan sesler duymaya başladım.

İçeride birileri vardı ve boğuk bir ses geliyordu. Fazla merak iyi değil derler...
Kapıya yavaşça yaklaşıp derin bir nefes aldım. Bu kapıyı açmazsam ölücekmişim.

Artık açmak zorundayım.

Kapıyı açtığım anda yerde ağzı bantlı bir şekilde kartalı görmüştüm. Üstelik bir adam kafasına silah dayamıştı. Oda da ayrıyeten 10'a yakın adam vardı.

"Kapıda kimse beklemiyor muydu!"

Dedi kartalın tam karşısında elleri ceplerinde olan adam. Muhtemelen kartal bu adam tarafından alı koyulmuştu.

"Olsa da girmeyi başarırdım zaten"

Adam aniden bana dönüp yavaş adımlarla yanıma geldi.

"Senin gibilere ne diyoruz biliyor musun?"

"Ne diyor muşsunuz?"

"Kendi elleriyle ölüm fermanlarını yazanlar."

"Bana genelde Kanarya Güneri derler."

Dedim elimi sıkması için uzatarak. Adam önce şaşkınlıkla gözlerini açtı, sonrasında yutkunarak elimi sıkmıştı.

"Şey memnun oldum. Ben öylesine biri sanmıştım da ondan ş-"

LİDER Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin