LİDER

7.BÖLÜM

Aniden açılan kapı ve sonrasında odayı dolduran bulut'un bağırışıyla sıçrayarak açtım gözlerimi. Kapı çalmadan ne diye odama dalmıştı bu gerizekalı.

"Kızım kalkk!"

"Bulut ebenden başlayıp sülalenden çıkmamı istemiyorsan çabuk terket bu odayı!"

"Ya, Instagram'ın coşuyor kızım! Bir kaç mavi tikli hesapta seni takipe almış. Sende geri dönüş yap adamlara"

"Ha bide adamlar."

"Evet,ne çok hayranın varmış senin."

"Bulut başıma iş açtırdın yemin ediyorum!"

Dedim yatağın hemen yanında ki telefonumu elime alırken. Instagram'ı açmamla gördüğüm şey kısa bir anlığına beni şoka sokarken dudaklarımdan şaşkınlığımı belli eden bir cümle çıktı.

"Çüş!"

"Ne oldu?"

Bulut bir dizini yatağa koymuş telefonuma eğilirken bende mavi tikli hesaplardan birinin profiline girmiştim.

"Oha, bu kızıl kafa değil mi?"

"Cidden o. Birde mavi tiki mi varmış."

"Hiç fotoğrafıda yok ne diye mavi tiki var bunun?"

"Adam koskoca Kartal Karacabey. Bir zahmet olsun tiki. Neyse sende takip et."

"Banane be! Ben sadece arkadaşlarımı takip edeceğim. Arel ve Akasyayı."

Arel ve Akasyayı takipe alıp yataktan kalktım. Üstümde hâlâ dün ki kıyafetlerim vardı ve artık rahatsız olmaya başlamıştım.

"Ben duş alacağım. Siz yapın kahvaltınızı,
Ben yemeyeceğim"

"Sebeb? Poyraz sensiz yemez."

"Hâlâ üstümde biraz halsizlik var bulut.
Hadi sen in."

Bulut başını onaylarcasına sallayıp odadan dışarı çıktığında bende banyoya ilerliyordum. Üstümdeki kıyafetlerden kurtulup duşa kabinin içerisine girdim.
Bugün kızıl kafa'nın yanına gidecek ve arabama koyduğu bombanın hesabını soracaktım.

Ne kadar galerisini patlatıp yaptığı her şeyin intikamını alsamda, O galeriyi patlatanın ben olduğumu bilmiyordu.
Ve eğer o bombanın hesabını sormazsam galeriyi bizim patlattığımızı açık edecektik.

Bu yüzden bugün o kızıl kafanın karşısına çıkıp birde yüz yüze hesaplaşmalıydım. Telefonumun çaldığını duymamla saçımdaki şampuanı hızla durulayıp duşa kabinden dışarı çıktım. Üstüme bornozumu giymeye çalışırken kimin arıyor olabileceğini düşünüyordum.

Banyodan çıkıp telefonumu elime aldığımda ekranda annemin aradağını görmem, üstümde gerginliğe sebeb olurken derin derin nefes alıyordum.
Annem her aradığında ona yalandan ibaret olan hayatımı ve gelişmeleri anlatmak canımı yakıyordu. Bu yüzden çok fazla aramıyor ve bir nebzede olsa yalandan kaçmaya çalışıyordum.

Telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Kızım. Nasılsın?"

"İyiyim anne duştaydım biraz beklettim kusura bakma."

Bu yalan değildi.

"Önemli değil kuzum. Nasıl dersler? "

"Güzel."

"Bugün baban hesabına para gönderecek onu al bankadan"

Hayır anne,kızın trilyonların içinde yüzüyor.