LİDER

17.BÖLÜM

Lanet olası hayat artık gülmeme bile müsade etmiyordu. Kağıt çamura bulanmıştı bir kaç saat öncesinde çiseleyen yağmur ben dövmecideyken
Daha çok yağmış olacak ki her taraf çamurdu. Kağıdın üstünü temizleyip açtım.

Tam burada çok eğlenmiştin değil mi?
Çeten ile galerimi patlatıyordunuz.
O zaman eğlenme sırası bende :)

3....
2....

Hızla çalan telefonumu cebimden çıkarıp kağıdı yere savurdum. Arayan kayıtlı bir numara değildi. Yutkunarak telefonu açıp kulağıma götürdüğümde tanıdık bir ses kulaklarımı doldurmuştu.

"Ve 1!"

Saniyeler içerisinde telefon geri kapanmış büyük bir ses, oturduğum tepenin ardında yankı bırakarak kulaklarımı sağır edecek derecede bana ulaşmıştı. Sesten dolayı irkilerek kapattığım gözlerimi geri açtım. Patlayan yer evim olamazdı orası buraya çok uzaktı hemde orayı bazen ben bile karıştırır yolları tam seçemezken o kızıl kafa bulamazdı evimi. Patlayan yer merkezde değildi olamazdı belki sesin geldiği yönde kalıyordu ama merkez Türkiye'nin en güvenli yerinden bile daha güvenliydi. Oranın konumu işlevi her türlü detay düşünülerek yapılmıştı.
Eski evimi, bir binayı da yangın çıkararak kül etmişti başka nereyi patlayabilir di ki.

"Seni korkuttu sadece, sakin ol kanarya!
Aklınca oyun oynuyor. İyisin. Nefes alıyorsun. Sadece biraz gürültü yaptı...
Başka nere var ki patlatacağı."

Kendi kendime konuşarak sakinleşmeye çalışıyordum. Çalan telefonum ile hayal dünyam dan çıkıp telefonu açtım.

"L-lider"

"Efendim bulut? Sesin niye öyle senin?"

"B-baysan,"

Hışımla oturduğum yerden kalktığımda gözlerimin kararması ile dengemi kaybedip az önce oturduğum yere bu sefer çamura bulanarak oturdum.

"Sakın! "

"Sakin ol ve hemen nerede olduğunu söyle"

"O adi pisliği öldüreceğim!"

"Sakin ol lütfen! Hemen nerede olduğunu söyle konuşmamız lazım!"

"Tepedeyim"

"Tamam hemen geliyorum."

Telefon kapanır kapanmaz bedenimi geriye bırakarak yere yattım. Yağmur tekrardan çiselemeye başlamış yüzümü az da olsa ıslatıyordu. Yağmur damlaları yüzümle buluşuyor gözümden akan yaşlar ile birleşip yanağımdan akıp gidiyordu. Sadece bulutu bekleyecek sonrasında ise İzmir'de taş üstünde taş bırakmayacaktım. Bir motor sesi duyduğumda hâlen başımı kaldırmamış yüzümü ıslatan yağmur damlalarını hissediyordum.

"K-kanarya"

Gözlerimi açtığımda bulut ve Poyraz tam tepemde duruyordu. Gözlerindeki kızarıklıklardan ağladıkları çok belli oluyordu. Bu görüntü bile kızıl beyinsizini öldürmem için yeterli bir sebepti.

"Gel"

Dedi bulut elini uzatarak. Elini tutup ayağa kalktım. Gözlerimden tekrar yaşlar boşalırken bu sefer hıçkırıyordum. Poyraz ve bulut yanıma yaklaşıp sarıldıklarında kendimi daha iyi hissetmiştim.

"Anlatın "

Dedim dakikalar sonrasında sarılmamızı bölüp ayrılırken.

"Yaptırdığın anıt mezarını pat-"