NEŞE (Aile)

6.Bölüm: Evlatlık

İdil'in fırsat olarak bahsettiği şey bana hiçte öyle gelmiyordu.

"İdil sen saçmalama asıl, gelmişim on yedi yaşına on sekiz olmama şurada ne kalmış, aile falan lazım değil bana."

"Gerçekten yanlış anlama Neşe ama senin yerinde olmak isteyen kaç çocuk var burada biliyor musun? Neden ayağına gelen bu fırsatı tepiyorsun?" İdil'in vurgu yapmak istediği nokta burada kalan her çocuğun hassas noktasıydı.

Sadece bu benim değil, burada gözümü açan ve aklı erdiğinde aile kavramına ihtiyaç duyan her çocuğun dileğiydi bu.

"Çünkü ben böyle bir şey istemiyorum İdil. Neden böyle bir işe giriştiler bilmiyorum. Bu yüzden bana böyle bir söylemle gelme."

"Sadece içimizden birilerinin buradan kurtulmasını istiyorum Neşe.." Aklıma onun buraya geldiği ilk gün gelmişti.

Tüm gece durmadan ağlamıştı. Kimse onu susturamamıştı. Ben de onu yatağıma almış, okulda öğrendiğim bir masalı ona anlatmıştım.

"Ben zaten kurtulacağım İdil, iki gün kaldı sadece, sen beni düşünme."

"Burada herkes çok yalnız ve kimsesiz Neşe, sadece herkes senin gibi güçlü değil. Bunu düşünmeden yapamıyor." Herkes dediği kişi kendisiydi.

Gözlerimi kapatarak sakin kalmaya çalıştım.

"Burada kalan her çocuğun hayatını kurtarmak ve bir ailesi olmasını çok isterim İdil. Ancak kendi ailem olmasını istemiyorum."

"Biliyorum..bunu ben de çok istiyorum. Umarım bir gün biri de beni buradan kurtarır. Sen artık olmayacaksın ve benim burada iletişim kuracağım kimse kalmayacak." Arkasını dönerek hızlı adımlarla yanımdan gitti.

Ağladığını görmemi istemiyordu. İlerledim. Gitmek istemesem de müdirenin odasının önüne geldim. İdil'in duyduğu sesleri duydum.

Gülüşme sesleri kulağıma kadar geliyordu. Kapıyı çalmadan açtım. Müdirenin beni görünce yüzünde ki gülümsemesi soldu.

Ben de ona bakabildiğim en kötü şekilde baktım. Masasının hemen yanında ki deri sandalyelere oturan kırklı yaşlarda ki kadın ve adam heyecanla bana bakmaya başladı. Ne bu gereksiz heyecan, kendinize gelin be.

"Esra hanım, bu size bahsettiğim kız Neşe."

"Çok memnun oldum Neşe," dedi ve eşini tanıttı. "Eşim Ferhat."

"Memnun oldum kızım." Höst ulan yavaş gel, ne kızı?

"Amca ya ne kızımı? Babam mısın anam mısın sen benim?"

"Neşe!" Dedi diye uyardı Müdire. "Çok şakacı bir kızdır, çok seveceksiniz."

"Şurada ciddi bir konuşma yapıyoruz gevşek insanlar mıyız biz ne şakası?"