Unicode~
"အမေ... ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
"မင်းအဖေ မင်းအဖေမရှိတော့ဘူး... မင်းမုန်းလှပါချည်ရဲ့ဆိုတဲ့ မင်းအဖေလေ မရှိတော့ဘူး"
အစမှာတော့ အမေကငိုနေပေမယ့် တဖြေးဖြေးမျက်ရည်တွေ ခမ်းလာပြီထင်ပါရဲ့၊ မျက်လုံးတွေက ပြူးကြောင်ကြောင်ဖြစ်လာပြီး အဓိပ္ပါယ်မဖော်နိုင်တဲ့ စကားလုံးတွေ တတွတ်တွတ်ပြောနေသည်။
"အမေ သတိထားပါဦး! အမေ!"
"Melanie..!"
အမေသတိလစ်သွားသည်နှင့် အိမ်ထဲက ထွက်လာသည့် ဒေါက်တာ Stephen.
နာရေးကိစ္စကြောင့်လား၊ ဘာကြောင့်လဲ မသိပေမယ့် အိမ်မှာ ကြိုရောက်နှင့်နေသည်။
"ဆရာ... လုပ်ပါဦး အမေ့ကို..."
"ဆေးရုံပို့ဖို့လုပ်ရမယ်.."
အမေ့ကို စွေ့ခနဲ ပွေ့ချီသယ်သွားသော ဆရာ့မျက်လုံးတွေက စိုးရိမ်မှုတွေအပြည့်။
ကိုယ့်ကိုတောင် အာရုံထဲ ရှိပုံမပေါ်။
Roland မြို့ရဲ့ ဆေးရုံသေးသေးလေးက အိမ်နဲ့ အနီးဆုံးနေရာမှာရှိသည်။
ဆရာက အရေးပေါ်ဌာနကို အမေ့ကို ခေါ်သွားသည်။
သိပ်မကြာလိုက် ရဲတချို့ကပါ ဆေးရုံကို လိုက်လာသည်။
"ဘာတွေလဲ.. ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ။ နည်းနည်းလောက် ရှင်းပြကြပါဥှီး"
ဘယ်သူ့ကိုမေးလို့ မေးမိမှန်းမသိ။ အခြေအနေ အချိန်အခါကို မသိနားမလည်ခြင်းနောက်မှာ အမေးစကားတွေက သူ့အလိုလိုထွက်နေသည်။
"Mr. Jeonက ရေချိုးခန်းထဲမှာ လက်ကောက်၀တ်ကို ဖြတ်ပြီး သေဆုံးနေတာပါ"
အမည်မသိရဲအရာရှိဆီမှ ထွက်လာသော အဖြေစကား။ သူလည်း လွှတ်ခနဲ ဖြေမိပုံရသည်၊ ဘေးကတစ်ယောက်က သူ့ကို လက်ဖြင့် ဆွဲဆိတ်နေတာတွေ့ရသည်။
"ကျွန်တော်က သူ့သားတော်စပ်တာပါ။ ကျွန်တော့်ကို အစကနေ သေချာရှင်းပြလို့ရမလား"
ဆေးရုံရဲ့ လူရှင်းတဲ့ ခုံတန်းတစ်ခုမှာ ဝင်ထိုင်သည်။ ရဲတပ်ကြပ်လေးက ကော်ဖီပူပူတစ်ခွက်ပေးသည်။
ဒီလောက်ထိ ယောက်ယက်ခတ်နေတဲ့အခြေအနေမှာ ဘယ်လိုလုပ် ကော်ဖီသောက်နိုင်မှာတဲ့လဲ။
YOU ARE READING
𝘐𝘯𝘷𝘪𝘴𝘪𝘣𝘭𝘦 𝘚𝘵𝘳𝘪𝘯𝘨
FanfictionJust the only string tying me to invisible you.. Please don't ever give up on me.. JJK x KTH Kookv
