Solitude | Texting

2.5

Mavi Gri - Kır Çiçeği.

25.BÖLÜM.

505

Mirza: Neredesin?

Telefonu kapatıp etrafa baktım. Herkes heycanlı heyecanlı servisi bekliyordu. Herkesin arkadaşı vardı.

Onlarla servis bekliyordu.

Ben ise bir ağacın kenarında valizimle durmuş onları izliyordum.

Neden beni dışladıklarını bilmiyordum ama küçükken de hiç kimse beni istemezdi. Küçüktük çok küçüktük bir evimiz vardı. Orada her zaman bahsettiğim İrem ve Asil Doğa vardı. Onlar beni hep severdi. Özellikle Asil Doğa. Çok değer veren bir çocuktu.

Sonra onlar taşınmışlardı.

O günden sonra abimin arkadaşı Yağız abiyi hiç aşağıda görmemiştim. İrem inerdi ama o aşağıya inmezdi. Zaten Asil Doğa'dan sonra biz taşınmıştık. O günden beri kimse benimle arkadaş olmamıştı.

"Servis mi bekliyosun?" Yanıma gelen Atlas'a baktım ve başımı olumlu anlamda salladım. "Arkadaşın var mı?"

"Var." Atlas valizini yanıma koyup benim gibi bahçeye baktı. "Geçen gün gördüğüm çocuk mu?"

"Kaan'dan mı bahsediyorsun?" Bana baktı. O bana bakınca ben de ona baktım. "Evet."

"Evet." Sorduğu soruya şimdi cevap verip derin bir nefes aldım. "Serviste nerede oturursun?"

"Biz Kaan'ın arabası ile gideceğiz." Atlas etrafa bakıp başını olumlu anlamda salladı. "İyiymiş." Valizini tutup bana baktı. "Görüşürüz."

Ona el salladıktan sonra Kaan arabasını -sonunda- yanıma park etti. Valizimi sürükleyerek onun arabasına doğru adımladım. "Hiç gelmeseydin."

"Arabayı servisten aldım." Arabanın kapısını açmıştı ve dışarıya çıkmış bana bakıyordu. "Gel valizini alalım." Hemen ayağını arabadan çıkarıp yanıma  geldi. "Elbise giymeyi seviyor olmalısın."

Üstümde ki elbiseye baktı.

Ardından valizimi alıp bagaja koydu. "Evet."

"Hasta olursan sana söylerim. Hava soğuk."

Ve benim bacaklarım açıktı. "Bağışıklık sistemim yüksektir." Omzuna vurup hemen arabaya geçtim. "Gidelim hadi."

"Hemen mi?"

"Burada kalmak istemiyorum." Herkesin eğlenmesini görmek istemiyordum. Belki de ben eğlenmeyi bilmiyordum o yüzden benimle arkadaş olmak istemiyorlardı.

Bence en büyük sebebi herkesin beni inek öğrenci olarak görmesiydi çünkü kime sorsam inek öğrencilerin ders çalışmak dışında hayatı olmazdı. Bu yalandı. Yalan!

Beni istemedikleri için ders dışında hayatım yoktu.

Kaan da arabaya yerleşince arabanın kontağına bastı ama araba çalışmadı. Bir kez daha denedi ama araba çalışmadı. "Ne oldu?"

"Araba çalışmıyor." Gözlerimi kocaman açıp ona döndüm. Eliyle arabayı inceleyip kaşlarını çatmıştı. "Ne olacak şimdi?"

"Bir saniye." Eğilip bir şeye baktı ardından bana baktı. "Beni öpmeden araba çalışmazmış. Öyle diyor." DALGA GEÇİYORDU! Omzuna vurup önüme döndüm. Beni korkutmuştu! "Gıcık."