Geen uitweg meer

Hoofdstuk 4

‘Jij bent het,’ zei hij. Vol ongeloof keek ik hem aan. Hij knikte nogmaals en er verscheen een grote glimlach op mijn gezicht. ‘Die vorige zoen betekende enorm veel voor mij,’ ging hij verder. Ik bleef hem lachend aankijken. Vervolgens drukte ik mijn lippen op die van Sander.

Ik zoende Sander!

Het was niet te geloven maar waar. Mijn hart klopte tien keer zo snel en het voelde goed, het was geweldig, Sanders was geweldig, alles was perfect. Totdat mijn wereld weer realiteit begon te worden. Ik trok mezelf terug en keek Sander aan. Bijna zou ik vergeten waarom ik niks met hem kon beginnen, ik verdronk in zijn ogen.

‘Het kan niet,’ zei ik.

Ik wilde dat het anders was, dat ik gewoon met Sander kon zijn, voor altijd. ‘Ik heb het beloofd aan Emma, ik zou nooit achter jou aan gaan,’ ging ik verder.

‘Lieve Ilse, ik vind je leuk, je bent geweldig en ik heb alles voor je over,’ zei Sander. Ik schudde mijn hoofd en richtte mijn blik op de vloer.

‘Niemand vindt mij leuk,’ zei ik zachtjes. Eigenlijk was het niet de bedoeling dat Sander het hoorde. Maar hij hoorde het maar al te goed.

‘Dan ben ik liever niemand dan iemand.’ Ik lachte.

‘Ik kan het Emma niet aandoen,’ zei ik. Het was waar, Emma zou er kapot van zijn. Ze zou er niet tegen kunnen om mij met haar liefde te zien, met de jongen waar ze al maanden verliefd op was. Ze zou kapot gaan van verdriet.

Uiteindelijk gaf ik toe dat ik hem leuk vond. Maar het zou niet kunnen. We besloten een soort van geheime relatie te beginnen. Niemand mocht weten dat wij met elkaar hadden. Niemand, dus ook mama niet.

Ik zweeg de hele vrijdag over Sander. Tegen Emma zei ik dat hij niets los wilde laten over degene die hij leuk vond. Ik voelde me vreselijk dat ik moest liegen. Tijdens de pauze ging ik naar de wc, waar ik met Sander had afgesproken. Samen liepen we naar het lokaal waar ik altijd bijles kreeg. Hij draaide het lokaal op slot en begon me direct te zoenen. Ik voelde hoe zijn handen onder mijn shirt gingen en ik schrok. Ik trok zijn handen weg en keek hem geschrokken aan.

‘Oh, sorry, ik wilde niet..’ stamelde Sander. Hij werd rood en keek mij recht in mijn ogen aan.

‘Nee, maakt niet uit.. ik vind het gewoon allemaal nog een beetje eng,’ zei ik. Hij mocht hoe dan ook mijn rug niet zien. Sander knikte. We stonden tegenover elkaar in een wiskunde lokaal. Een orkaan van vlinders stormde door mijn maag en ik drukte mijn lippen op die van Sander. We zoende totdat de bel ging en we weg moesten.

‘Volgende week halen we samen een ijsje, op vrijdag!’ riep Sander terwijl hij het lokaal verliet. Ik lachte en knikte. Ook ik verliet het lokaal en kwam met een grote lach bij het volgende lokaal aangelopen. Ik wachtte tot de leraar kwam en praatte ondertussen met Emma. Noa kwam aangelopen en liep in mijn richting.

‘Ilse, ik wil je spreken! Nu,’ zei Noa dringend. Ik knikte en liep achter Sanders ex aan. Wat moest ze van me?

‘Ik weet niet wat jij met mijn vriendje hebt gedaan in die weken dat je hem kent, maar je blijft van hem af. Als jij hem ook maar met 1 vinger aan raakt weet ik je vinden,’ dreigde Noa. Ik schrok en keek Noa met grote ogen aan. Bedreigde ze me nou?

‘Wat ga je doen als ik hem voor me win?’ vroeg ik uitdagend. Noa lachte naar mij en liep weg. Mijn handen trilde en mijn hart bonsde. Ik sloeg mijn ogen neer en bleef verslagen achter. Ik had echt geen idee waar die meid toe in staat was.

De week was voorbij gevlogen, het was ineens weer vrijdag.  Ik zou met Sander een ijsje halen maar ik zou ook met mijn vriendinnen de stad in gaan. Ik loog tegen ze dat ik niet mocht van mama. Ze geloofde mij. Ik voelde me vreselijk over mijn leugen, maar voor mij leek het op dat moment de beste oplossing. Eigenlijk kon ik wel, maar ik verlangde zo erg naar die dag met Sander dat ik het shoppen uitstelde. Hier was shoppen toch niet leuk. Met vriendinnen kon ik nog vaker afspreken en met Sander misschien niet. Sander knapte na vandaag misschien wel helemaal op mij af. Ik had tegen hem gezegd dat we niet de stad in mochten, want dan kon ik mijn vriendinnen tegen komen. Hij had begrijpelijk naar mij geknikt.