TUTKUNUN ESİRİ

gerçekler

 
Öncelikle bölüme giriş için herkes bir tesbih bıraksın buraya .📿📿📿

  Burada sakinleşemeyeceğimi anladığımda balkona  çıkmaya karar verdim ondan sonra da bahçeye geçip kimsenin beni  görmeyeceği yerde rahat bir nefes alıp sakinleşmeye çalışırdım. Uraz evdeydi ve onun gözüne bugün gözükmesem iyi olacaktı.

    Bahçenin pek uğramadığım arka kısmına doğru yürürken umarım kimsenin olmadığı küçük bir alan bulabilirim diye ümit ettim.

  Tenime çarpan serinlik bu düştüğüm bunaltıcı havayı az da olsa açıyordu ancak şu kafamın içinde oluşan bataklığa saplanıp durduğumdan kalıcı bir etki yaratamıyordu. Böyle olmaması gerekiyordu , şimdi ne olacaktı önümüzde ki günlerde. Bana bakan bakışları hiç yumuşamayacak mıydı?  O bana öyle hisler beslerken nasıl kurtulacaktım elinden . Ya ben de onun etkisine kapılarsam o zaman ne olacaktı?

  İşte bu ve buna benzer bir sürü kaygılarım tek tek önümde dizilimiş durmadan beni rahatsız edip duruyorlardı.

   Ben dalgın dalgın yürürken yeni yeni farkına varmışlığın verdiği hisle düşüncelerimden sıyrılıp başımı kaldırdım. Etrafı incelemeye koyulduğumda evin  arka tarafına geldiğimi fark ettim.

Her yer yemyeşildi . Bir kaç ağaçta boydan boya uzanıyordu . Ön tarafta daha fazla ağaç olmasına rağmen burda da az da olsa vardı. Ağacın altında mı otursam diye düşündüm . Sonra ortalıkta fazla gözükmemek adına bu fikirden vazgeçip bana yakın gelen evin duvarının dibine oturmaya karar verdim .

      Kalçamı zemine oturtup arkamı duvara yasladım.
Tam tamına 20 dakika boyunca oturup gene o bataklığa çeken düşüncelerimin ağırlığı altında kalmıştım.

  Biraz gözlerimi yumuş kafamı dinlendirmeye çalışıyordum ki  gelen bir kaç gürültü seslerle irkilip yan tarafa baktım.

  Çok iyidi . İki kişi elindeki tahtaları buraya doğru taşırken aralarında itişmeden duramıyorlardı. Sanırım biraz aşağımda kalan tahta parçalarının oraya götürüyorlardı.

  Kimseye gözükmek istemediğim için hızla yerimden kalkıp önümdeki köşeyi dönmeyi planlıyordum.
Biraz daha mesafe kattedikten sonra buranın bizim evin duvarının olmadığının farkına varmıştım

  Sanırım evin hemen bitişiğinde olan başka bir bloktu burası.

Erdemin kaldığı ev hemen kapının yanında girişte olduğuna göre burasıda baya arkada olduğundan başka birinin kaldığı yer olduğu ihtimalli kafamın içinde dolandı. Gerçi pek eve benzemiyordu ama neyse .

  Köşeyi de dönünce pek   buralarda dolanmasam iyi ederdim diye içimden geçirdim. Uraz beni burda görürse iyice cinleri tepesine çıkar adamın.

   Sanırım bu bloğun kapısı bu taraftaydı. Önünde bir tane büyük bir beyaz araç  duruyordu .

  Hızlıca bahçenin ön tarafına doğru yürümeye başladım. Burası hâlâ görünmeyen tarafta kalıyordu . Ev koskocaman bahçesi de baya büyüktü koybolma ihtimallim bile vardı ama neyse ki ben zeki olduğum için benim için geçerli degildi o ihtimal.