Lessons from the Badboy

46. Homecoming

Alle moed zakt me in mijn schoenen. Het enigste wat ik nu nog kan doen is vertrouwen op het woord van Wyatt. Maar wie weet hoe makkelijk zijn mond leugens vertellen kunnen zoals hij voorheen bij alle dames gedaan heeft.

Maarja, misschien ben ik ook slechts een speler in zijn spel.

Verslagen was ik thuis aangekomen. Ik ben iniedergeval op tijd. Ik heb alleen gewoon een naar gespannen onderbuik gevoel.
Ik snij de laatste komkommers en tomaten voor in de Griekse salade van het bijgerecht. Sky, Kai en ik hadden besloten om een maaltijd te maken zodat het misschien een wat rustigere sfeer zou creëren.
"Hoelaat zijn ze thuis?" Vraag ik aan Kai. Hij haalt zijn schouders op. "Zal wel tussen half 9 en 9 uur zijn." Ik knik mijn hoofd. Dat is al bijna.
"De zalm is bijna op kamertemperatuur dus ik stop de stukken zo in de oven." "Isgoed," zegt Sky.
Ik had de zalm heerlijk met speciale kruiden in laten trekken en er een laagje mozzerella overheen gelegd zodat dit in de oven een lekkere krokante laag zou vormen in de oven. Daarnaast hebben we eigen frietjes gemaakt met Italiaanse kruiden en wat witte risotto rijst voor de keus. Makkelijk gerecht, maar zeer lekker en gezond.
Ik kijk naar mijn handen en zie dat ze trillen. Wat is er met mij aan de hand?
Verdronken in gedachten kijk ik op en zie ik Kai naast me staan. Hij legt zijn hand voorzichtig op de mijne en ik laat het mes zachtjes vallen op het plateau.

"Wat is er?" Vraagt hij zachtjes. Hij kijkt me bezorgd aan. Ik forceer een glimlach. Ik wil het ze niet moeilijker maken dan het al is.
"Niks, ik slaap gewoon slecht de laatste tijd."

En dan hoor ik de deurbel gaan. Sky, Kai en ik kijken allebei naar de deur en ik besluit degene te worden die de deur open maakt. Ik snel door naar de voordeur en maak deze open.
In de voordeur staan mijn ouders, beiden met een grote koffer.
"Raven!" Zegt mijn moeder blij en ze omhelst me met haar vrije arm. "Mama," zeg ik lief. Ze laat me snel weer los en wurmt haar weg door naar binnen. Het lijkt goed met ze te gaan. Vast een zaak gewonnen, belooft een goede avond te worden.
"Raven lieverd," zegt mijn vader lief waarna hij me vastpakt met beide armen en een kus op mijn voorhoofd plant. "Alles goed met je?" Vraagt hij. Ik knik. "Natuurlijk." Hij glimlacht, blij met het antwoord. Hij pakt zijn spullen en loopt achter mij aan naar binnen.

"Hallo meneer en mevrouw Woods. Ik hoop dat jullie een goede reis gehad hebben." Zegt Sky lief waarna ze mijn moeder een hand geeft.
"Hoi Sky. Jazeker alles is vlekkeloos verlopen. Bedankt voor het vragen. Wat ruikt het hier lekker."
Ze glimlacht nerveus. "Ja we hebben een lekkere maaltijd bereid voor jullie. We dachten dat jullie daar wel zin in zouden hebben na de lange vlucht."

"Erg attend van jullie," zegt pap die samen met mam aan tafel gaan zitten. Ik kijk Sky en Kai aan geen idee hoe we verder moeten gaan dus ik loop naar de oven om de vis eruit te halen.
"Ja.." Kai schraapt zijn keel. "Er is een hoop veranderd de laatste vijf maanden dat jullie weg zijn.
Hij loopt naar Sky toe en pakt haar hand vast en begeleidt haar naar de eettafel. Het is bijna te awkward om te kijken hoe mijn ouders reageren dus ik focus mij op het eten. Gelukkig had ik de tafel al gedekt en hoef ik alleen de schalen met eten op tafel te serveren. Ik loop met de vis naar de tafel en glimlach ongemakkelijk. Ik heb geen idee of ik iets moet zeggen of niet. Mijn moeders gezicht spreekt boekdelen. Mijn vader kijkt me nog met wat bedenkelijke ogen aan.
"Dus eh.. ja. Sky is mijn vriendin," zegt Kai nadat Sky is gaan zitten aan tafel. Hij neemt plaatst naast haar. Ik breng de laatste schaal naar de tafel en ga zitten.
Mijn ouders zijn opmerkelijk stil. Dit was te verwachten.
"Nou. Heel leuk. Gefeliciteerd jullie beiden," zegt papa uiteindelijk met een glimlach. Mama glimlacht ook waarvan ik denk dat die niet gemeend is. Maar dat zul je alleen weten als je haar kent. "Jazeker."

Maar dat was nog niet het moeilijke deel. Kai beweegt zenuwachtig met zijn been en bijt zachtjes op zijn nagels. Ik werp hem een waarschuwende blik in de hoop dat hij snapt dat zijn nerveuze gedrag opvalt.

"We hebben zalm bereidt," zeg ik om de stilte te vullen.
We beginnen langzaam te eten en ik krijg geen hap door mijn keel. Hoe zou het met Wyatt zijn? Ik heb nog niks van hem gehoord. Het slechte onderbuik gevoel komt weer hevig terug en ik forceer mezelf de volgende hap te nemen.
Alleen hij bevalt niet goed en ik krijg het gevoel alsof ik moet kotsen.
Ik spuug de vis uit en ik spring op uit mijn stoel.
"Sorry ik moet.." maar ik kan mijn zin niet afmaken en ik ren naar de wc.
"Raven!" Hoor ik mijn moeder naschreeuwen. Ik hoor haar hakken achter me aan rennen tot aan de wc. De inhoud van mijn maag komt eruit en ik voel mijn moeder mijn haren overeind houden.
"Mijn God Raven, wat heb jij! Kotsen op klaarlichte dag door een beetje zalm! Je bent toch niet zwanger!" Schreeuwt mijn moeder net iets te hard.
"Wat?" Hoor ik mijn vader zeggen. Ik schudt mijn hoofd net voordat ik een tweede braaksessie begin. Mijn moeder geeft me een zakdoek aan nadat ik klaar ben met kotsen en neemt gelijk een paar stappen achteruit.
"Nou zeg op! Wat heb je uitgespookt!" Ze kijkt me boos aan terwijl ik nog aan het bijkomen ben van de vieze smaak in mijn mond.
"Niks! Waarom ga je gelijk uit van dingen die niet waar zijn!" Zeg ik lichtelijk geïrriteerd.
"Je hebt altijd al de aandacht gewild met je korte jurkjes en kleding. Ik heb je daar vijf maanden niet van kunnen behoeden dus ik weet het niet! Je bent wel het type om.."

"Raven is gewoon nerveus," komt Sky tussenbeide. Mijn moeder draait haar gezicht om naar Sky. "En waarom zou dat dan zijn?"

"Omdat zij niet degene is die zwanger is, maar ik. En dat wilde we jullie vandaag vertellen."

Dames en heren, als jullie een hoofdstuk lezen zouden jullie alsjeblieft op het sterretje willen drukken? (Stem) dat motiveert me echt heel erg! X