Mahalleler Arası *Yarı Texting* #F#

9

"Kapa lan çeneni."

Pelinsu derin bir nefes daha aldı. Bu gece tam olarak yirmi üçüncüydü. Arkadaşı Selin, Polat'ın kavga ettiği Burak'ın eşiydi. Polat da onunla gelince kavgalar durmaz olmuştu. Neden kavga ettikleri de bilinmiyordu.

"Yeter!" diye bağırdı Selin. Haklıydı.

Ayakta duran Polat ve Burak birbirlerine en uzak yere oturdular. İkisi de çocuk gibi kollarını bağlayıp başlarını çevirdiler. Hem de aynı anda.

"Siz neden kavga etmiştiniz?" diye sordu Pelinsu. Kavgayı sonlandırmak istiyordu.

"Burak'ın şerefs*zliği."

"Polat'ın her zamanki b*ktan siniri."

Burak'ın dediğiyle Pelinsu şaşkınca ona baktı. Sonrasında hemen Selin'e. O da şaşkındı. Polat kendisi hakkında sinirli diye bahsedilmesinden nefret ederdi. Önceden Burak ve Polat iyi arkadaş olduğundan şaşırmıştı.

Polat hâlâ bir şey yapmadığında başını yavaşça ona çevirdi. Omzuna bakmıştı ama sinirden kıpkırmızı olduğunu görüyordu. Aksi bir şekilde sakince ayağa kalkıp "Arkadaşınla yeterince konuştun. Hadi gidiyoruz." dedi.

"Af buyur? Sen gidiyorsan git. Ben buradayım." dedi Pelinsu. Polat yavaşça başını kendisine çevirince yutkunup ayağa kalktı. Polat'ın tersi pisti. Net!

Ne ara çıktıklarını bile anlamadı Pelinsu. Polat'ın hızlı adımlarına yetişmek imkansızdı. Kapıdan koşar adım çıktığında ayakkabısının bağcığını hızlıca bağlayıp Polat'ın arkasından gitmeye devam etti.

"Ya! Yavaşlasana."

Polat durup gerisine baktığında Pelinsu'nun kendisine yetişmeye çalıştığını fark etti. Ellerini cebine koyup bekledi. Pelinsu da daha yavaş adımlarla ilerlemeye başladı. Sokağın sonunda olan bağırma sesleriyle Pelinsu nefes dahi almadan koşmaya başladılar.

Kendi mahallelerinden Alpay Duha vardı. Onun karşısında dört kişi. Pelinsu içinden 'Bire dört oluyor mu ama?' dedi. Polat da kavgaya girdiğinde kendisi tek kalmıştı. Ne yapacağını bilemiyordu. Derin bir nefes alıp kendisi de kavgaya girdi. Üniversite yıllarında kendini korumak için az buçuk dövüş eğitimi almıştı.

Eğitimine güvenerek bir tane adamın dizine tekme attı. Polat, Pelinsu'nun kavgaya karıştığını görünce çok şaşırdı ama tekmesiyle gülümsedi. Kavga ederken ne kadar da güzeldi.

Herkes yorulmuştu fakat kimse geri adım atmıyordu. Pelinsu, bir kaç adama tekme atmıştı ama onlar yine vazgeçmeyince bırakmıştı. Ayakta durup izliyordu. Arkasından birinin itmesiyle yere düştü.

Pelinsu sinirle ellerini çırpıp ayağa kalktı. Üç tane kız vardı karşısında. 'Hadi ama! Bire üç ne?' dedi içinden. Bir tane sarışın kız "Sen yine mi buradasın? Gelme demedik mi sana?" dediğinde Pelinsu gülümseyip "İtin duası kabul olsaydı gökten kemik yağardı." dedi.

Erkekler ayrılmış kızları izliyordu. Polat ve Alpay Duha, Pelinsu'nun dediğiyle kahkaha attılar.

Pelinsu'nun karşısında kız ilk hamleyi yaptığında Pelinsu hemen karşılık verdi. Arkasından bir kız daha vuracakken adaşı Pelin geldi. Pelinsu, adaşının geldiğini fark ettiğinde gülümseyip önündeki kızı yere serdi. İki genç kız, karşılarındaki üç kızı yere serdiğinde yumruk tokuşturup arkalarını döndüler. Polat ve Alpay Duha onlara bakıyordu.

"Bayağı iyiymişsiniz." dedi Alpay Duha. Pelinsu başını sallayıp ilerlemeye başladı. Arkalarından "Bir daha gelmeyin." dediklerinde Pelinsu dönüp "Çok meraklıydık zaten!" dedi.

Dört genç kendi mahallelerine döndüklerinde Polat, Alpay Duha'ya dönüp "Sen neden gelmiştin?" dedi. Alpay Duha derin bir nefes alıp hızlıca bir şeyler söyledi.

"Ne diyorsun oğlum? Düzgünce söylesene şunu!"

Alpay Duha yine hızlıca bir şey dediğinde kızlar birbirine baktı. Ne olmuştu da Alpay Duha söylemeye çekiniyordu.

"Sinirlendirme de söylesene!"

"Kız kardeşinin dükkanını yakmışlar. Ayrıca..."

Alpay Duha susup başını başka yere çevirdiğinde Polat "Kardeşime bir şey mi oldu?" dedi.

"Kız kardeşin kayıp. İhtimaller arasından yangında ölebileceği de var."

***
Ay ay ay ne yazıyorum ben?

Ama Alpay'cım neden gelebilir ki başka? Aklıma bir şey gelmedi.

Hadi Allah'a emanet.

Taslağa da bir kurgu attım "Sevgilimyazarım" diye. Yarı texting o da. Dün başladım. Ama şimdi atamam. İki yarım kurgudan birinin bitmesi lazım :)