The Lost Aubrey of Mystic Meadows

Chapter 2- UNTYPICALLY JAMES DEAN

" Leave me alone please, I can manage." 

Binilisan ko lang paglalakad patungo sa backdoor ng palasyo para mag stay na nang tuluyan sa kwarto after sa nagawang eksena ni Natasha sa mismong party ko. She's the most bitchiest brat I've ever met. Wala na ako magagawa, wala na ako maiisip na gawin pa. Sarado na ang isip ko sa pag-intindi ng mga sitwasyon ngayon. I just don't want to exist at this moment.

Nang pagkapasok ko sa kwarto ay mabilis ko tinanggal ang mga palamuti sa mukha ko at hinubad ang sapatos at dress na suot suot ko. Nagpalit ako ng mas kumportable na damit dahil gustong-gusto ko mag-isip at magpahinga nalang ng tuluyan. Pumasok ako sa banyo at hinilamusan ang mukha, dahan-dahan ko ininangat ang sarili ko sa salamin at napabuntong ng hininga.

Sunod-sunod ang pagkatok ng mga serbidora ko upang asikasuhan ako ngunit mas pinili ko nalang na ilock ang pinto dahil gustong-gusto ko na talaga na mapag-isa. Binuksan ko ang maliit kong lampara upang magsilbing ilaw ko sa balkonahe ng kwarto. Pinatay ko ang mga ilaw sa mismong loob ng tinutulugan ko malapit sa pinto upang malaman ng lahat na  nagpapahinga na ako.

Umupo ako sa ibabaw ng pasamano at pinagmasdan ang mga tala sa buwan. Sinubukan ko bilangin ito isa-isa ngunit, hindi ako nagtagumpay. Nag-isip nalang ako ng mga magagandang bagay para kalimutan ang mga pangyayari.

Just imagine, I just turned 16. An age where I should start acting like how my sister acts infront of everyone. A lady with grace and beauty like no other. The only difference about it it's just, a lot of people don't think that I could also act like her or technically speaking..... be like her. It' because I'm not a future ruler but, I don't mind. Showing compassion to other people is my responsibility, as the daughter of their KIng and Queen. I was raised so well but, as I grow up, naiisip ko na palabo ng palabo ang lahat.

Me myself don't know either. When my sister turned 18 and crowned as  the  princess of Bravielo, that's the time that my parents don't talk much about me. I am always at my parent's left side whether we walk, we talk, we have dinner, we have events to attend on, I was always on the left side and my sister? She's always on the right...... but I don't mind that either. She's the crown princess and she owns the biggest responsibilty above all the royalties soon. She's the future queen and me? pftt..... I don't know. 

Just the lady royal.

.

.

.

.

" Klai?"

I slowly opened the door and entered her room. Nakasara ang mga ilaw. Gaya kanina, patuloy ako sa pagtawag sa kanya ngunit ngayon ay parang walang kumikibo. Dumiretso ulit ako sa balcony ng kwarto niya at doon ko nga natagpuan na nakakatitig siya sa mga tala sa kalawakan na tila, malalim ang iniisip. Humakbang ako ng bahagya palapit sa kanya at nang marinig niya ang kaluskos ng sapatos ko ay bigla siyang napaabante sa kanyang pagkagulat.

" Did I scare you?"

" Paano ka nakapasok? I just locked the door." Her eyes widened in shock when she saw me and then realized that she locked her door. Dali-dali siya umalis sa balcony at dumiretso sa pinto ng kwarto niya para tingnan kaya sinundan ko siya.

" You just locked it but you forgot to close it tightly that's why dumiretso na ako." I smiled but her reaction wasn't the one I'm expecting to. 

" Since when did you not learn how to knock ? " Her brows furrowed in dissapointment nang nakapakrus ang braso.

" I always knock before I enter. I thought you're okay with it."

" You know the word 'privacy ', don't you?" She raised her left brow and immediately turned her back towards me.

I don't understand her attitude right now. This is not the same Klai that I knew and the treatment she's been giving me is quite unusual.