Stolen Sweetheart

SS 11

Eve Garcia

Lumabas pa ako ng kwarto at dahil natutulog pa si Axel. Hindi ako nakapaghanda na muli akong sinampal ni mommy na ikinaiyak ko.

"M-mom!" I asked with teary eyed.

"Ikaw wala ka na bang mahanap na lalaki kundi boyfriend ng ate mo ang ibinabahay mo?." nagulat ako sa sinabi ni mommy. "Matagal ng boyfriend ng ate mo ang kinakasama mo ngayon" nanlilisik na sabi ni nito. "Hiwalayin mo yang lalaking yan gayundin!" bigla akong napakuyom.

"W-what? ako pa iyong masama? ma baka nakakalimutan mo ikaw ang puno't dulo ng lahat!" sigaw ko sa kanila.

"I told you mom, kung hindi mo sana kami pinaghiwalay ni Axel, edi sana wala tayo sa posisyon nato. Ikaw Eve hiwalayan mo na si Axel, I'm sure na kinuwento na niya sayo ang nangyari samin, kaya putulin muna ang ugnayan ninyong dalawa!". Hinding makapaniwalang tingin ang ginawad ko kay ate.

"A-ano? a-ako pa iyong masama? ate baka nakakalimutan mo din, napawalang bisa na yung kasal ninyong dalawa. Tapos ngayon mag iinarte ka na parang asawa?, bakit ako pa yung kailangan mang-iwan sa kaniya?" naguguluhang tanong ko, hindi ko alam kung sino ang kakampi ko sa kanila, parang sa tagpong ito ako ang dehado.

"D-dad?" hinging tulong ko kay dad pero umiling lang siya. Napaiyak ako sa tagpong iyon.

"Sundin mo ang inuutos ko Garcia! hiwalayan mo si Axel!" muling sabi ni mom na pilit siyang kinakalma ni daddy.

"No! babae ka rin mom, I'm sure pag nangyari sayo to mahihirapan karing magdesisyon!. Nasasabi niyo lang kasi iyan kasi wala kayo sa posisyon ko!. Nagmahal lang naman ako, hindi ko naman alam na ganito ang mangyayari. Hagulhol na iyak ko sa kanilang harapan. "Kahit anong gawin ninyo hindi ko hihiwalayan si Axel!" Final na sabi ko sa kanila at bigla naman na akong sinabunutan ni ate.

"A-aray!" dahil sa inis ko ay nagsabunutun kami ni ate ng may isang malakas na pwersa ang nagpahiwalay saming dalawa.

"Can you two please stop, are you okay?" pigil na iyak akong nakatingin sa kanilang dalawa. Hindi ko maiwasang ibaling sa iba ang tingin ko.

'Inggit, awa, galit, poot yan yung nararamdaman ko ngayon', muli akong napatingin ng magsalita si ate.

"He's mine Garcia simula palang akin si Axel, kaya ayaw man o sa hindi lalayuan mo siya!" singhal ni ate sakin at pilit akong tumawa.

"DATI IYON! PERO NGAYON SA AKIN NA SIYA! Pagkatapos mo siyang iwan at hindi pinaglaban, kukunin mo siya sakin na ganon-ganon lang?. DUWAG KA ATE!!." Sigaw ko kay ate at kita ko ang pagbabaga ng mata nito sa galit.

"Ano sabi mo?" she asked back.

"Ano ba magsitigil na kayo/ makinig ka Garcia" mam and dad said in unison.

"Masakit ba? oo DUWAG ka hindi mo siya kayang ipaglaban. Hindi mo kayang ipaglaban si Axel, kaya wala kang karapatang na pagsibahan ako na iwan siya. Dahil ako yung nandiyan ng panahong wala ka." sasampalin na sana ako ni ate ng pigilan siya ni Axel, nakaramdam na naman ako ng kirot ng mapagtantong may banayad na pag-iingit ang paghawak niya sa bewang ni ate.

Napatingin ako kay ate na napangiti siya kung saan ako nakatingin.

"Hindi mo siya hihiwalayan? kahit na sabihin ko sayo na buntis ako?" nakangising sabi niya.

BUNTIS....BUNTIS....BUNTIS....

Biglang huminto ang mundo ko. Para akong lantang gulay na wala ng kabuhay-buhay. Biglang gumuho ang pagkatao ko sa'aking narinig, buti nalang napahawak ako sa sofa kundi kanina pa akong natumba.

"W-what?" balik na tanong ko dito baka sakaling namali lang ang dinig ko.

"Tama yung narinig mo BUNTIS.ANG.ATE.MO"
napatingin ako kay mommy at muli kay Axel. Nagsasalitan ang tingin ko sa kanilang tatlo. Naluluha ulit akong napatingin sa kanila, hanggang sa nagawi ang tingin ko kay Axel na tumango ito.

Dahil sa sakit at galit bigla kong pinagbabato ang lahat ng gamit na mahawakan ko, gustong kong manakit pero hindi ko magawa.

Sinuntok narin ni daddy si Axel na agad naman nilang inawatan. May isang taong yumakap sakin para pigilan ako pero hindi ko yun pinansin.

"T*NG *NA NYOOOOO!!!!!" G-GINAWA N-NIYO K-KONG T-TANGA!!" napahagulhol ako sa iyak at pilit binabaklas ang kamay na nakayakap sakin.

"E-eve t-tama na" boses ni Ashley at muli akong napayakap sa kaniya.

"A-ashley.....a-ang s-sakit a-ang s-sakit s-sakit d-dito" turo ko sa dibdib ko.

"Oo alam ko, kaya andito ako" iyak na pagkasabi nito at napahagulhol ako ng iyak.

15 minutes ang nakalipas ay muli akong tumayo, isang sampal ang iginawad ko kay Axel na ikinahawak naman ni Ate sa braso ko.

Walang ano-ano iwinaksi ko ito, kita ko ang gulat nila pero hindi ko na iyon pinansin pa. Durog na durog na ako kaya gusto ko ng matapos to.

Tiningnan ko si Axel na matalim na tingin.

"You know how much I love you right? minahal kita ng buo, pero hindi ko akalain na ganito ang magiging kinalabasan sa kabila ng pag iintindi ko sayo. Inintindi kita, hinintay ng dalawang taon. Pinatawad.. pero ito ang isinukli mo" gigil na sabi ko sa kaniya.

"Ngayon mamili ka ako o si ate, oo alam kong alam ko na ang isasagot mo sino ba naman ako diba na pipiliin mo. Nagawa mo nga akong pagtaksilan, gusto ko lang maliwanagan kasi sa totoo lang iniisip ko na panaginip lang to lahat. Kaya p-please gisingin mo ako at imulat na kailangan kong magising sa pesteng pangyayaring to." pag-mamakaawa ko sa kaniya.

"I-I'm s-sorry" muling nagpantig ang aking tenga sa sinagot niya.

"PURO NALANG BA SORRY ANG ILALABAS SA BUNGANGA MO?, NANGYARI NA NGA DIBA? MAY MAGAGAWA KA PA BA?. GUSTO KO NG SAGOT HINDI YANG SORRY MO!" sigaw ko sa kaniya at sa huling pagkakataon nakita ko ang paglandas ng awa sa mga mata niya.

"A-ang A-ate mo" napatango ako sa sinabi niya.

"As expected" napatingin ako sa kanilang lahat. "Umalis na kayo." talikod ko sa kanila.

"A-anak" sabi ni mommy, pero sarado na ang utak ko ngayon gusto ko magpahinga at itulog muna ang nangyari.

Masyadong maaga ang naging pangyayari kaya maaga rin akong napagod.

"I.SAID.GET.OUT!!" Kasabay no'n ang pagsarado ko ng pinto sa'king kwarto.