Stolen Sweetheart

Epilogue

Eve Garcia

"Hi dad, It's been a year without your side dad, and today is your first death anniversary.

Nakakalungkot man dahil gano'n na pala katagal na hindi ka na namin kapiling.

Dad, alam kong tinulungan mo kaming, i heal yung sakit na nararamdaman namin. Kasi bigla pong naging madali ang lahat, tinulungan mo kaming hindi manatili sa nakaraan.

Si mommy - ayon bumalik ulit siya sa dati niyang ginagawa, naging partner niya si ate sa pag gawa at pag design ng mga damit.

No'ng una, ayaw pa namin payagan si mommy na mag kikilos-kilos, kaso alam niyo na matigas rin po ang ulo ni mom.

No wonder kung kanino kami nagmana, basta bisitahin niyo nalang po siya sa panaginip, kong gusto niyo syang sawayin.

Pero wag mo munang susunduin ahh? ayaw pa po namin mawalan ulit ng magulang.

Si kuya? - ikakasal narin po, nagulat nalang po kami may inuwi siya sa bahay, at ipinakilala niya samin na fiance niya raw.

Maganda naman po siya, mabait okay na rin po iyon dahil tumatanda na rin po si kuya.

Wag po kayong mag-alala, inaalagaan po ni kuya ng maayos yung kompanya natin. Kaagapay niya kaming dalawa ni ate sa pagpapatakbo.

Si ate? - dalawa na po ang anak niya lalaki po ang kasunod. Kaya sa susunod na mga henerasyon, mga apo na ninyo ang magpapatakbo sa mga naiwan niyong negosyo.

Saktong-sakto dahil sa mga lalaki sila.

At ako po? - ito miss na miss ko na po kayo. Palagi ko pong tinatandaan ang huli niya sinabi na, magpatuloy sa buhay.

Palagi ko rin pong ipinagdarasal kay lord na sana okay po kayo, at inaalagaan ka niya dyan.

Walang araw na hindi ka po namin na mimiss daddy, kaya kong may free time ka po. Bisitahin niyo nalang po kami sa panaginip kung namimis niyo po kami.

Wala po kasi kaming paraan upang makausap kayo, tanging kayo lang ang makagawa no'n.

Daddy, maybe your shadow has fades... but the footprints remains.

At yon yung lagi naming babaonin kahit san man kami magtungo.

O siya dad aalis na po ako, pumunta lang po ako dito upang bisitahin kayo.

Gusto ko pa sana kayo kakwentuhan ng matagal kaso, mukhang uulan pa po.

Mukhang nagalit siguro ang langit sakin, dahil kinakausap kita. May trabaho ka ba dyan dad? baka siguro naabala kita. Hahaha korny ko dad. sige po.

Mag-iingat ka po dyan dad ah? palagi niyong tatandaan, araw-araw ka po namin na mimiss. I love you."

Kasabay non ang pagmamadali kong umalis sa lugar na yon.

Sakto lang ng makapasok ako sa sasakyan biglang bumuhos ang malakas na ulan.

--**--

Life is unpredictable, many uncertain things has happen in our life. Imagine in a short of time, iba't - ibang pagbabago ang nangyari.

Mga masasakit, mga luhang nasayang, na doon natin ma rerealize na mahirap pala ang huminga.

Kagaya nga ng mga panahong nagmahal ako.

Who would knows na panandalian lang pala ang kasiyahan na mararanasan ko.

I realize na pagdating sa pagibig ay hindi na babasi sa tamang panahon at tadhana.

Kasi may mga pagkakataon na kahit kayo ay itinadhana, may mga pagkakataon rin na paglalayuin kayo ng panahon. (refer kay ate at kay Axel)

At may pagkakataon din na kayo ay pinagsama sa tamang panahon, pero di naman kayo ang tinadhana. (refer sakin)

It is sad for me to saying goodbye for someone who I wish to spend my lifetime to him.

Inaamin kong nag pakatanga ako.... sino bang hindi?, syempre nasasaktan ako sa nag paramdam sakin ng ibang kasiyahan.

Pero doon ko lang din na realize na may hangganan rin pala ang lahat.

I thought pag nabulag ka sa pag-ibig hindi ka na makakawala pa, but I was wrong.

Kasi darating ka talaga sa pinakatuktok kung  saan pagod kana.

Pagod ka na sa sarili mo, pagod ka na sa lahat ng bagay. Pagod ka ng mag pa katanga.

That's the time na iisipin mo yung sarili mo, na dati hindi mo nagawa.

That's the time rin kong saan sasabihin mong tama ang mga suggestion, ng mga kaibigan mo or kakilala. Na dati bulag-bulagan ka sa mga paki-usap nila.

At masasabi mo nalang na may hanggangan rin pala ang lahat.

Learn to value yourself, fight for your happines. Kasi when your already know who you are and your worth you makes different.

Hindi na ikaw yung mahina sa mata nila, kundi isang matapang na babae.

Maging kontento tayo sa lahat, kung hindi na pwede wag ng pilitin.

Masasaktan lang tayo pag pinilit pa nating iintindi, ang mga bagay na kailanman ay hindi na.

Pangalawa na nangyari sa buhay ko na hindi ko inaasahan ay mawalan ng magulang.

It is the hardest part on us na required samin na tanggapin na wala na siya.

Alam na natin sa simula palang, na ipinanganak tayo para mamatay ulit.

Kaya ang importanti hanggat may oras pa, e-enjoy natin ang hiniram nating buhay.

Cherish everyday, don't waste for a second. Kasi hindi natin alam ang takbo ng buhay natin.

Sabi nga sa libro na nabasa ko, Love your parents and treat them with loving care. For you will only know their value when you see their empty chair. Love and appreciate them, maybe were busy in our own life but we forget they are also growing old.

Kung may pagkukulang kaman ngayon, gawin mo na. Kung may pag hihinayang ka, gawin mo ito sa malapit sa puso mo.

Wag mo ulit hayaang mangyari ang hindi mo nagawa.

Kaya sa kwentong ito tama ang sinabi ni Steve Maraboli - CRY. FORGIVE. LEARN. MOVE ON. LET YOUR TEARS WATER THE SEEDS OF YOUR FUTURE HAPPINESS.